Mαθητική επιστολή
Η σχολική χρονιά τελειώνει και στο μυαλό μας έρχεται η αρχή μιας άλλης. ΄Ιδιας κι απαράλλαχτης, που θα ’ρθει οπωσδήποτε στην αρχή του επόμενου Σεπτέμβρη. Είναι βέβαια και η απεργία της Ο.Λ.Μ.Ε. Αλλά ευτυχώς που ήλθε και κείνος ο ανακριτής από την Καβάλα (πάντα από κάτι τέτοιες πόλεις έρχονται οι ανακριτές), αλλιώτικα η πόλη μας θα πέθαινε από πλήξη.
Σκίσαμε κάτι βιβλία, κατά το έθιμο, αλλά δε μας πρόσεξαν και πολύ. Οι άνθρωποι είχαν τις δικές τους έννοιες. Για να με προσέξετε λοιπόν σας γράφω και το παρακάτω.

« ΡΥΠΑΝΣΗ»
Σήμερα φεύγω. ΟΧΙ, πετάω, πατώντας πάνω στα σχισμένα φύλλα της Γραμματικής, του Συντακτικού και της Ιστορίας. Πώς να σας δείξω τον πόνο της άγνοιας καθώς μαθαίνω τώρα την αλήθεια. Πως η γραμματική είχε γίνει από τον κορμό ενός πλατάνου, το συντακτικό από ρόζους αγριελιάς και η ιστορία από βλαστάρια λυγαριάς. Και φοβήθηκες να μου πεις να τα δω να ζωντανεύουν, να γίνονται καταπράσινα φύλλα. Φοβήθηκες, γιατί δίδασκες 25 χρόνια κοιτάζοντας απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο τις πλαστικές σημαίες στ’ απέναντι μπαλκόνι.
Κι εγώ ξεφύλλιζα με σκυμμένο το κεφάλι πάνω στις άσπρες σελίδες κάνοντας αέρα στην πάντα ετοιμοθάνατη παιδεία σου.
Σήμερα, που έτρεξα με σηκωμένα τα μάτια, είδα ποιος ρυπαίνει ή ποιος ανέχεται τους ρύπους.
(Αποχαιρετιστήρια επιστολή μαθητή Λυκείου)
Για την αντιγραφή
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

(KΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ, Παρασκευή 15 Ιουνίου 1990)