22.6.13

ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ. "Χώμα Γης".


ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΤΕΓΕΑΣ
Η «ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ»

                Η εξέδρα του Νόστου με το αφιέρωμα του ομηρικού πλοίου του Αρκαδικού Οδυσσέα (τώρα έχει μείνει μόνο ένας ξύλινος ιστός για να κατευθύνει τα όνειρα των μικρών παιδιών).  Μνημείο συγχρόνως της Αγοράς της Τεγέας, «Εν Πλινθίω», με τους τέσσερις βωμούς των φυλών της πόλεως της Αρχαίας Τεγέας  και τα αντίστοιχα βάθρα των αγαλμάτων του Απόλλωνα Αγυιέα, προστάτη των οδών και των λεωφόρων για τους πολυτάξιδους Αρκάδες και Τεγεάτες. Αλλά και μνημείο της αγοράς των μαθητών της Τεγέας, με το βήμα των ομιλητών για μαθητές και μη μαθητές: «Τις αγορεύειν βούλεται;».

Νότια της εξέδρας οι κυπαρισσένιοι κίονες του Ναού του Οδυσσέα, που τον έχτισε στη Σκοπή του Βορείου Όρους επιστρέφοντας από την ομηρική Ιθάκη στον τόπο που τον γέννησε, την Αρκαδία της ιστορίας και του μύθου, του Πάνα και των δρυάδων νυμφών. Εδώ που συναντούνται οι πολιτισμοί και αγκαλιάζονται οι άνθρωποι. Γιατί… «ΑΡΚΑΔΕΣ ΕΣΜΕΝ», όλοι Αρκάδες είμαστε. Στη χώρα της Ειρήνης και της συναδέλφωσης  των λαών.

Η «ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ» είναι ένας ξεχωριστός κόσμος για τα παιδιά του Γυμνασίου ΤΕΓΕΑΣ που σηκώνουν τα χέρια ψηλά και φωνάζουν: «Θέλω φτερά! Θέλω όνειρα!». Ένα μέσο έκφρασης για τα δικά τους χέρια.

Τα παιδιά παίζοντας βρήκαν και τη σωστή ονομασία του Πάρκου: «ΕΚΘΕΣΙΑΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ». Γιατί σ’ αυτό το χώρο κυριαρχούν δυο εκθέσεις. Η «ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΛΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ» που στεγάζεται στο ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ του Τεγεατικού Συνδέσμου, Και η περιοδική  έκθεση «ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ», που βρίσκεται από το 1988, μετά από πρόταση του Συνδέσμου Επιστημόνων Τεγέας, στη ΒΔ γωνία του Πάρκου. Έτσι και η ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ αποτελεί κομμάτι αυτής της έκθεσης. Είναι στοιχείο και έκφραση ταυτότητας πολιτισμού. Και οτιδήποτε δημιουργείται και έχει δική του ταυτότητα, αποτελεί «περίπτερο» του ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ. Τέτοια είναι και η Αψίδα της Μεγάλης Παλαιάς Επισκοπής Τεγέας  που το πρωτότυπό της βρίσκεται στο κέντρο της μεγάλης ανασκαφής. Η αψίδα είναι δίπλα στη Βασιλική του Θύρσου που περιμένει κάθε 15Αύγουστο την εικόνα με το σκήνωμα της Παναγίας. Με την ευγενική μορφή του Χριστού που κρατάει στα χέρια του σα φασκιωμένο μωρό την ψυχή της Παναγίας για να την οδηγήσει στον Παράδεισο των Ουρανών. Παραστεκάμενοι γύρω από το σκήνωμα της Παναγίας οι συνεσταλμένες μορφές των 12 Αποστόλων που  ήρθαν «εκ περάτων της Γης», κατά τα Ιερά Κείμενα, για το τελευταίο και υπέρτατο καθήκον προς τη μητέρα του Δασκάλου τους. Πώς; Είναι το πρώτο θαύμα της Κοιμωμένης Παναγίας που μας ήλθε ως εικών από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την υποδέχτηκε με τιμές αρχηγού κράτους ο Λαός της Τρίπολης. Και το επαναλαμβανόμενο θαύμα κάθε χρόνο με τη συρροή των χιλιάδων Ισαποστόλων για να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στην Εκφορά της εικόνας της Παναγίας.

Είναι μια δραματοποίηση της εκκλησιαστικής ιστορίας, που μόνο με τις αρχές της Αριστοτελικής Ποιητικής μπορεί να γίνει κατανοητή και ιδιαίτερα τον ορισμό της τραγωδίας. «Έστι ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας..». Και η Εκφορά της εικόνας της Παναγίας ως μεσαιωνικό δρώμενο πράξεως, της Κοίμησης της Θεοτόκου, είναι μίμηση πράξεως. Που είναι και σπουδαία και τέλεια. Τέλεια, γιατί ξεκινάει ως «Κοιμωμένη» από την Εκκλησία Της για να καταλήξει κατά την επιστροφή ως «Υπέρμαχος νικηφόρος στρατηγός», κατά την ιερή ρήση της εισαγωγής των χαιρετισμών  της Θεοτόκου «τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια».

«Μέγεθος εχούσης». Η Εκφορά πρέπει να έχει λογική διάρκεια και μήκος. Από το 1988 ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Τεγέας προσέθεσε το πρώτο μήκος των 600 μέτρων και από το 2000 μ.Χ. το μήκος των 750 μ.  Αυτά τα 150 μ. που προστέθηκαν μπορούν να δεχτούν άλλους 500 «Ισαποστόλους» στην κατανυκτική εκφορά με το λυτρωτικό χαρακτήρα που αποκτά η συμμετοχή των πιστών στη λειτουργία, όπως ορίζεται από την ουσία της Ορθοδοξίας.

Αυτό που αγνοεί ο «αμαρτωλός  εγγονός» του Βασίλη του Ψυχογυιού είναι πως η    Κοιμωμένη Παναγία ακολουθεί μια διπλή πορεία, προς τον Παράδεισο των Ουρανών που την οδηγεί ο ίδιος ο Χριστός και προς τον Παράδεισο της Εκκλησίας του Χριστού στον οποίο τη συνοδεύουν οι 12 Απόστολοι και κατά τον 15Αυγουστο οι 1000 τυχεροί Ισαπάστολοι. Αν, όπως ερμηνεύει ο Μέγας Βασίλειος, ο Παράδεισος της ΕΔΕΜ, που παρίσταται και στην Εκκλησία του Θύρσου, είναι σύμβολο της Εκκλησίας του Χριστού, τότε ο αμαρτωλός εγγονός εμποδίζοντας την Παναγία να προσεγγίσει την Εκκλησία του Χριστού διαπράττει «ΥΒΡΙΝ» με ό,τι συνεπάγεται αυτό κατά την Αριστοτελική ερμηνεία της τραγωδίας.

Η Εκφορά, όπως και η ελληνική τραγωδία, έχει Αρχή, Μέση και Τέλος. Που όπως προείπαμε συμβολίζει το θρίαμβο της Εκκλησίας του Χριστού.

                Δίπλα στην Εκκλησία του Θύρσου υπάρχει ο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος που συμβολίζει το μεγαλείο της Δημιουργίας και το Θρίαμβο της Ορθοδοξίας «ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΥΝ ΥΙΩ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ», κατά την επιγραφή του δαπέδου της μικρής εκκλησίας.

Στην κάμψη της στροφής της Λεωφόρου Απόλλωνος δεν υπάρχει πια ο βωμός του Χρυσού Απόλλωνα με το περίφημο επίγραμμα ευσέβειας, το Τάμα του Φιλοκράτη,  για το θεραπευτή θεό Απόλλωνα.

ΦΙΛΟΚΡΑΤΗΣ ΔΑΜΟΝΙΚΟΥ

ΥΠΕΡ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΔΑΜΟΝΙΚΟΝ

ΑΝΕΘΗΚΕ ΤΟΝ ΒΩΜΟΝ

ΚΑΙ ΕΧΡΥΣΩΣΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ.

Αλλά, όπως προέλεγε και η προφητεία της Ερατώς «ΧΑΙΡΕ ΑΠΟΛΛΟΝ!»,

Χαίρε, ο χρυσώ ενδυθείς Άπολλον.

Χαίρε, αγλάισμα πόλεως και Αρκάδων καύχημα.

 Ότι από του σώματός σου νέος Οίκος Κυρίου γενήσεται,

 αγάπης εμπλεως και ου χρυσού και πορφύρας δεόμενος. Ο  Ναός του Απόλλωνα έγινε εκκλησία του Χριστού με μήκος κλίτους 45 μ.

Οι ευσεβείς πιστοί του Χριστού σεβάστηκαν το βωμό σαν έκφραση μεγάλης ευσέβειας. Και τον βρήκε μετά από δύο χιλιετίες η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή (τέλη 19ου αιώνα μ.Χ.) και τον φύλαξε στις αποθήκες του μεγάρου της περίφημης Γεωργικής Σχολής. Αλλά μαζί με την καταστροφή του Μεγάρου (Ιούνιος 1972) τον εξαφάνισε ο Μεγάλος αμαρτωλός του Τ.Σ. Καραμεσούτης. Γιατί το Μέγαρο και τα μάρμαρα δεν του έφερναν, λέει, έσοδα στον Τεγεατικό.  Έπασχε ο Χριστιανός από την αρρώστια του Τεγεατικού, που οι ειδικοί αποκαλούν «εμπορικό σύνδρομο».  Από αυτό που πάσχει δυστυχώς  και ο εγγονός του Βασίλη του Ψυχογυιού που κουβάλησε στην παιδική χαρά ένα παράξενο τσιμεντένιο ομοίωμα εκκλησίας για να το βλέπουν τα παιδιά και το μουτζώνουν. Αλλά αυτός, κατά τη συμβουλή κάποιου Ριζιώτη, πιστεύει πως θα τον βοηθάει σε πανηγύρια και γάμους. Τη λύση θα δώσει ο Μεγάλος θεός Διόνυσος με το ιερό φυτό του, τον κισσό, προκαλώντας αυτό που αποκαλούμε στο περιβάλλον «αισθητική ταφή». Οι φύση και οι προστάτες της πάντα βρίσκουν τη λύση.

Να δούμε και το ιστορικό του. Αυτό το διαβολόπραμα το έφερε στην Επισκοπή ο Βουνανιώτης Πρόεδρος Αθανάσιος ο «μικρός», αφού φέσωσε τον Τεγεατικό 25 χιλιάδες Ευρώ. Τους κουβαλούσαν στα δικαστήρια αστυνομία και αρχαιολόγοι. Τελικά αθωώθηκαν, αλλά δεν δικαιώθηκαν ποτέ. Γιατί κανένα από τα μέλη του Τεγεατικού δεν τους παρέπεμψε στα ποινικά για βλάβη του Συνδέσμου 25,000 ευρώ, δηλαδή για κακούργημα.

Οι Τεγεάτες αποκαλούν το «διαβολόπραμα» «εκκλησιά των δαιμονισμένων» γιατί καθώς το πέταξαν «μεγαρισμένο» (από τη λέξη μέγαρο βγαίνει η λέξη μαγαρισμένος) ανάμεσα στις παράγκες, ο παρακείμενος παραγκολόγος κάθε φορά που ακουγότανε ψαλμός ή το «ευλόγησον Δέσποτα»,  συνόδευε πότε με Παναγίες, πότε με Χριστούς και πότε με καντήλια. Άντε τώρα να πείσεις τους Τεγεάτες πως δεν ήταν «δαιμονισμένος»!

Καθώς η Κοιμωμένη Παναγία μεταφέρεται από τον Παράδεισο της ΕΔΕΜ στις Ανατολικές Πύλες του Παραδείσου (δυο πέτρινοι παραστάδες δεξιά και αριστερά φέρουν τα ονόματα των ποταμών του Παραδείσου ΤΙΓΡΙΣ και ΕΦΡΑΤΗΣ, αλλά και τα σύμβολά τους, τον κισσό και τα καλάμια), η Λεωφόρος Απόλλωνος μετασχηματίζεται σε Λεωφόρο Παραδείσου. Αλλά όταν η Ιερή Πομπή μπαίνει στα μεσαιωνικά τείχη της καστροπολιτείας και ο αναγνώστης διαβάζει τη δραματικό παρακλητικό του 1296, τότε και η Παναγία μετασχηματίζεται σε Πλατυτέρα των Ουρανών. Όλο το εκκλησίασμα καθώς μαθαίνει πως η πόλη που μόλις ελευθερώθηκε θα καταστραφεί και τα τείχη θα κατεδαφιστούν, παρακαλεί την Παναγία όπως αγκάλιασε το Χριστό που ήταν όλοι οι ουρανοί μαζί, έτσι να αγκαλιάσει και να προστατέψει την πόλη που χάνεται. «1. Τείχισον ταις σαις αγκάλαις πόλιν ολουμένην η Πλατυτέρα των Ουρανών και δεξαμένη τον οίκτον των ελεούντων Σε Θεοτόκε. 2. 3…».

Μετά το πέρασμα της Πύλης ακολουθεί το Φρέαρ της Παναγίας πάνω στο οποίο ο Μικρός Βασίλειος αρνείται να τοποθετήσει επί 12 χρόνια την αεραντλία, τον Πύργο του Τεγεατικού, που κάποτε (από το 1886)πότιζε χιλιάδες ανθρώπους και ζώα του Μεγάλου Πανηγυριού. Αυτό που για 30 χρόνια το ζεύγος των διαχειριστών του Τουριστικού Περιπτέρου (γιατί τους φυλάνε ακόμα και τους καμαρώνουν;) το έχει μετατρέψει σε Αποχωρητήριο Στερεών Αποβλήτων. Και Νότια, για να μη φαίνεται το αίσχος, σηκώσανε μια λαμαρινόπορτα, σύμβολο ντροπής για το Βασίλη και την παρέα του. Αλλά και για όλα τα μέλη του Τεγεατικού.  Ήμαρτον, Θεέ μου!

Ας δραστηριοποιηθούν κάποιοι, αν δεν μπορεί ο «μέγας» Βασίλειος, ώστε πάνω στο ΦΡΕΑΡ να τοποθετηθεί ο Πύργος του Τεγεατικού. Το ακριβές αντίγραφό του που το έχει πληρώσει ο Σύνδεσμος με 250 χιλιάδες δραχμές και έφτασε από την Ιεράπετρα της Κρήτης με την ευγενή φροντίδα, προσωπική δαπάνη και αγάπη  ενός ευγενή Τεγεάτη, περιμένει καρτερικά πάνω από 12 χρόνια. Δεν είναι αρκετά κ. Πρόεδρε; Δέστε το και σεις σα Νέα Παιδική Χαρά. Εμείς εκτός από τους χιλίους Ισαποστόλους της Εκφοράς υπολογίζουμε και σε άλλες 10 και μέχρι 50 χιλιάδες επισκέπτες. Ένα λαμπρό ξεκίνημα και για το Νέο Διαχειριστή του Τουριστικού Περιπτέρου. Που θα βοηθήσει Τεγεατικό, Τεγέα και Αρκαδία. Ένας μικρός Παράδεισος στα σπλάχνα ενός Μεγάλου Παραδείσου, της Αρκαδίας του μύθου και της ουτοπίας που τόσοι την είδαν ως τη χώρα του ονείρου και του αληθινού Παραδείσου.

Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

                                                                (http://arethusa.wordpress.com)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΤΕΓΕΑΣ. Η "ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ"


ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΤΕΓΕΑΣ
Η «ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ»

                Η εξέδρα του Νόστου με το αφιέρωμα του ομηρικού πλοίου του Αρκαδικού Οδυσσέα (τώρα έχει μείνει μόνο ένας ξύλινος ιστός για να κατευθύνει τα όνειρα των μικρών παιδιών).  Μνημείο συγχρόνως της Αγοράς της Τεγέας, «Εν Πλινθίω», με τους τέσσερις βωμούς των φυλών της πόλεως της Αρχαίας Τεγέας  και τα αντίστοιχα βάθρα των αγαλμάτων του Απόλλωνα Αγυιέα, προστάτη των οδών και των λεωφόρων για τους πολυτάξιδους Αρκάδες και Τεγεάτες. Αλλά και μνημείο της αγοράς των μαθητών της Τεγέας, με το βήμα των ομιλητών για μαθητές και μη μαθητές: «Τις αγορεύειν βούλεται;».

Νότια της εξέδρας οι κυπαρισσένιοι κίονες του Ναού του Οδυσσέα, που τον έχτισε στη Σκοπή του Βορείου Όρους επιστρέφοντας από την ομηρική Ιθάκη στον τόπο που τον γέννησε, την Αρκαδία της ιστορίας και του μύθου, του Πάνα και των δρυάδων νυμφών. Εδώ που συναντούνται οι πολιτισμοί και αγκαλιάζονται οι άνθρωποι. Γιατί… «ΑΡΚΑΔΕΣ ΕΣΜΕΝ», όλοι Αρκάδες είμαστε. Στη χώρα της Ειρήνης και της συναδέλφωσης  των λαών.

Η «ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ» είναι ένας ξεχωριστός κόσμος για τα παιδιά του Γυμνασίου ΤΕΓΕΑΣ που σηκώνουν τα χέρια ψηλά και φωνάζουν: «Θέλω φτερά! Θέλω όνειρα!». Ένα μέσο έκφρασης για τα δικά τους χέρια.

Τα παιδιά παίζοντας βρήκαν και τη σωστή ονομασία του Πάρκου: «ΕΚΘΕΣΙΑΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ». Γιατί σ’ αυτό το χώρο κυριαρχούν δυο εκθέσεις. Η «ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΛΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ» που στεγάζεται στο ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ του Τεγεατικού Συνδέσμου, Και η περιοδική  έκθεση «ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ», που βρίσκεται από το 1988, μετά από πρόταση του Συνδέσμου Επιστημόνων Τεγέας, στη ΒΔ γωνία του Πάρκου. Έτσι και η ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ αποτελεί κομμάτι αυτής της έκθεσης. Είναι στοιχείο και έκφραση ταυτότητας πολιτισμού. Και οτιδήποτε δημιουργείται και έχει δική του ταυτότητα, αποτελεί «περίπτερο» του ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ. Τέτοια είναι και η Αψίδα της Μεγάλης Παλαιάς Επισκοπής Τεγέας  που το πρωτότυπό της βρίσκεται στο κέντρο της μεγάλης ανασκαφής. Η αψίδα είναι δίπλα στη Βασιλική του Θύρσου που περιμένει κάθε 15Αύγουστο την εικόνα με το σκήνωμα της Παναγίας. Με την ευγενική μορφή του Χριστού που κρατάει στα χέρια του σα φασκιωμένο μωρό την ψυχή της Παναγίας για να την οδηγήσει στον Παράδεισο των Ουρανών. Παραστεκάμενοι γύρω από το σκήνωμα της Παναγίας οι συνεσταλμένες μορφές των 12 Αποστόλων που  ήρθαν «εκ περάτων της Γης», κατά τα Ιερά Κείμενα, για το τελευταίο και υπέρτατο καθήκον προς τη μητέρα του Δασκάλου τους. Πώς; Είναι το πρώτο θαύμα της Κοιμωμένης Παναγίας που μας ήλθε ως εικών από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την υποδέχτηκε με τιμές αρχηγού κράτους ο Λαός της Τρίπολης. Και το επαναλαμβανόμενο θαύμα κάθε χρόνο με τη συρροή των χιλιάδων Ισαποστόλων για να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στην Εκφορά της εικόνας της Παναγίας.

Είναι μια δραματοποίηση της εκκλησιαστικής ιστορίας, που μόνο με τις αρχές της Αριστοτελικής Ποιητικής μπορεί να γίνει κατανοητή και ιδιαίτερα τον ορισμό της τραγωδίας. «Έστι ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας..». Και η Εκφορά της εικόνας της Παναγίας ως μεσαιωνικό δρώμενο πράξεως, της Κοίμησης της Θεοτόκου, είναι μίμηση πράξεως. Που είναι και σπουδαία και τέλεια. Τέλεια, γιατί ξεκινάει ως «Κοιμωμένη» από την Εκκλησία Της για να καταλήξει κατά την επιστροφή ως «Υπέρμαχος νικηφόρος στρατηγός», κατά την ιερή ρήση της εισαγωγής των χαιρετισμών  της Θεοτόκου «τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια».

«Μέγεθος εχούσης». Η Εκφορά πρέπει να έχει λογική διάρκεια και μήκος. Από το 1988 ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Τεγέας προσέθεσε το πρώτο μήκος των 600 μέτρων και από το 2000 μ.Χ. το μήκος των 750 μ.  Αυτά τα 150 μ. που προστέθηκαν μπορούν να δεχτούν άλλους 500 «Ισαποστόλους» στην κατανυκτική εκφορά με το λυτρωτικό χαρακτήρα που αποκτά η συμμετοχή των πιστών στη λειτουργία, όπως ορίζεται από την ουσία της Ορθοδοξίας.

Αυτό που αγνοεί ο «αμαρτωλός  εγγονός» του Βασίλη του Ψυχογυιού είναι πως η    Κοιμωμένη Παναγία ακολουθεί μια διπλή πορεία, προς τον Παράδεισο των Ουρανών που την οδηγεί ο ίδιος ο Χριστός και προς τον Παράδεισο της Εκκλησίας του Χριστού στον οποίο τη συνοδεύουν οι 12 Απόστολοι και κατά τον 15Αυγουστο οι 1000 τυχεροί Ισαπάστολοι. Αν, όπως ερμηνεύει ο Μέγας Βασίλειος, ο Παράδεισος της ΕΔΕΜ, που παρίσταται και στην Εκκλησία του Θύρσου, είναι σύμβολο της Εκκλησίας του Χριστού, τότε ο αμαρτωλός εγγονός εμποδίζοντας την Παναγία να προσεγγίσει την Εκκλησία του Χριστού διαπράττει «ΥΒΡΙΝ» με ό,τι συνεπάγεται αυτό κατά την Αριστοτελική ερμηνεία της τραγωδίας.

Η Εκφορά, όπως και η ελληνική τραγωδία, έχει Αρχή, Μέση και Τέλος. Που όπως προείπαμε συμβολίζει το θρίαμβο της Εκκλησίας του Χριστού.

                Δίπλα στην Εκκλησία του Θύρσου υπάρχει ο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος που συμβολίζει το μεγαλείο της Δημιουργίας και το Θρίαμβο της Ορθοδοξίας «ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΥΝ ΥΙΩ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ», κατά την επιγραφή του δαπέδου της μικρής εκκλησίας.

Στην κάμψη της στροφής της Λεωφόρου Απόλλωνος δεν υπάρχει πια ο βωμός του Χρυσού Απόλλωνα με το περίφημο επίγραμμα ευσέβειας, το Τάμα του Φιλοκράτη,  για το θεραπευτή θεό Απόλλωνα.

ΦΙΛΟΚΡΑΤΗΣ ΔΑΜΟΝΙΚΟΥ

ΥΠΕΡ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΔΑΜΟΝΙΚΟΝ

ΑΝΕΘΗΚΕ ΤΟΝ ΒΩΜΟΝ

ΚΑΙ ΕΧΡΥΣΩΣΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ.

Αλλά, όπως προέλεγε και η προφητεία της Ερατώς «ΧΑΙΡΕ ΑΠΟΛΛΟΝ!»,

Χαίρε, ο χρυσώ ενδυθείς Άπολλον.

Χαίρε, αγλάισμα πόλεως και Αρκάδων καύχημα.

 Ότι από του σώματός σου νέος Οίκος Κυρίου γενήσεται,

 αγάπης εμπλεως και ου χρυσού και πορφύρας δεόμενος. Ο  Ναός του Απόλλωνα έγινε εκκλησία του Χριστού με μήκος κλίτους 45 μ.

Οι ευσεβείς πιστοί του Χριστού σεβάστηκαν το βωμό σαν έκφραση μεγάλης ευσέβειας. Και τον βρήκε μετά από δύο χιλιετίες η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή (τέλη 19ου αιώνα μ.Χ.) και τον φύλαξε στις αποθήκες του μεγάρου της περίφημης Γεωργικής Σχολής. Αλλά μαζί με την καταστροφή του Μεγάρου (Ιούνιος 1972) τον εξαφάνισε ο Μεγάλος αμαρτωλός του Τ.Σ. Καραμεσούτης. Γιατί το Μέγαρο και τα μάρμαρα δεν του έφερναν, λέει, έσοδα στον Τεγεατικό.  Έπασχε ο Χριστιανός από την αρρώστια του Τεγεατικού, που οι ειδικοί αποκαλούν «εμπορικό σύνδρομο».  Από αυτό που πάσχει δυστυχώς  και ο εγγονός του Βασίλη του Ψυχογυιού που κουβάλησε στην παιδική χαρά ένα παράξενο τσιμεντένιο ομοίωμα εκκλησίας για να το βλέπουν τα παιδιά και το μουτζώνουν. Αλλά αυτός, κατά τη συμβουλή κάποιου Ριζιώτη, πιστεύει πως θα τον βοηθάει σε πανηγύρια και γάμους. Τη λύση θα δώσει ο Μεγάλος θεός Διόνυσος με το ιερό φυτό του, τον κισσό, προκαλώντας αυτό που αποκαλούμε στο περιβάλλον «αισθητική ταφή». Οι φύση και οι προστάτες της πάντα βρίσκουν τη λύση.

Να δούμε και το ιστορικό του. Αυτό το διαβολόπραμα το έφερε στην Επισκοπή ο Βουνανιώτης Πρόεδρος Αθανάσιος ο «μικρός», αφού φέσωσε τον Τεγεατικό 25 χιλιάδες Ευρώ. Τους κουβαλούσαν στα δικαστήρια αστυνομία και αρχαιολόγοι. Τελικά αθωώθηκαν, αλλά δεν δικαιώθηκαν ποτέ. Γιατί κανένα από τα μέλη του Τεγεατικού δεν τους παρέπεμψε στα ποινικά για βλάβη του Συνδέσμου 25,000 ευρώ, δηλαδή για κακούργημα.

Οι Τεγεάτες αποκαλούν το «διαβολόπραμα» «εκκλησιά των δαιμονισμένων» γιατί καθώς το πέταξαν «μεγαρισμένο» (από τη λέξη μέγαρο βγαίνει η λέξη μαγαρισμένος) ανάμεσα στις παράγκες, ο παρακείμενος παραγκολόγος κάθε φορά που ακουγότανε ψαλμός ή το «ευλόγησον Δέσποτα»,  συνόδευε πότε με Παναγίες, πότε με Χριστούς και πότε με καντήλια. Άντε τώρα να πείσεις τους Τεγεάτες πως δεν ήταν «δαιμονισμένος»!

Καθώς η Κοιμωμένη Παναγία μεταφέρεται από τον Παράδεισο της ΕΔΕΜ στις Ανατολικές Πύλες του Παραδείσου (δυο πέτρινοι παραστάδες δεξιά και αριστερά φέρουν τα ονόματα των ποταμών του Παραδείσου ΤΙΓΡΙΣ και ΕΦΡΑΤΗΣ, αλλά και τα σύμβολά τους, τον κισσό και τα καλάμια), η Λεωφόρος Απόλλωνος μετασχηματίζεται σε Λεωφόρο Παραδείσου. Αλλά όταν η Ιερή Πομπή μπαίνει στα μεσαιωνικά τείχη της καστροπολιτείας και ο αναγνώστης διαβάζει τη δραματικό παρακλητικό του 1296, τότε και η Παναγία μετασχηματίζεται σε Πλατυτέρα των Ουρανών. Όλο το εκκλησίασμα καθώς μαθαίνει πως η πόλη που μόλις ελευθερώθηκε θα καταστραφεί και τα τείχη θα κατεδαφιστούν, παρακαλεί την Παναγία όπως αγκάλιασε το Χριστό που ήταν όλοι οι ουρανοί μαζί, έτσι να αγκαλιάσει και να προστατέψει την πόλη που χάνεται. «1. Τείχισον ταις σαις αγκάλαις πόλιν ολουμένην η Πλατυτέρα των Ουρανών και δεξαμένη τον οίκτον των ελεούντων Σε Θεοτόκε. 2. 3…».

Μετά το πέρασμα της Πύλης ακολουθεί το Φρέαρ της Παναγίας πάνω στο οποίο ο Μικρός Βασίλειος αρνείται να τοποθετήσει επί 12 χρόνια την αεραντλία, τον Πύργο του Τεγεατικού, που κάποτε (από το 1886)πότιζε χιλιάδες ανθρώπους και ζώα του Μεγάλου Πανηγυριού. Αυτό που για 30 χρόνια το ζεύγος των διαχειριστών του Τουριστικού Περιπτέρου (γιατί τους φυλάνε ακόμα και τους καμαρώνουν;) το έχει μετατρέψει σε Αποχωρητήριο Στερεών Αποβλήτων. Και Νότια, για να μη φαίνεται το αίσχος, σηκώσανε μια λαμαρινόπορτα, σύμβολο ντροπής για το Βασίλη και την παρέα του. Αλλά και για όλα τα μέλη του Τεγεατικού.  Ήμαρτον, Θεέ μου!

Ας δραστηριοποιηθούν κάποιοι, αν δεν μπορεί ο «μέγας» Βασίλειος, ώστε πάνω στο ΦΡΕΑΡ να τοποθετηθεί ο Πύργος του Τεγεατικού. Το ακριβές αντίγραφό του που το έχει πληρώσει ο Σύνδεσμος με 250 χιλιάδες δραχμές και έφτασε από την Ιεράπετρα της Κρήτης με την ευγενή φροντίδα, προσωπική δαπάνη και αγάπη  ενός ευγενή Τεγεάτη, περιμένει καρτερικά πάνω από 12 χρόνια. Δεν είναι αρκετά κ. Πρόεδρε; Δέστε το και σεις σα Νέα Παιδική Χαρά. Εμείς εκτός από τους χιλίους Ισαποστόλους της Εκφοράς υπολογίζουμε και σε άλλες 10 και μέχρι 50 χιλιάδες επισκέπτες. Ένα λαμπρό ξεκίνημα και για το Νέο Διαχειριστή του Τουριστικού Περιπτέρου. Που θα βοηθήσει Τεγεατικό, Τεγέα και Αρκαδία. Ένας μικρός Παράδεισος στα σπλάχνα ενός Μεγάλου Παραδείσου, της Αρκαδίας του μύθου και της ουτοπίας που τόσοι την είδαν ως τη χώρα του ονείρου και του αληθινού Παραδείσου.

Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

                                                                (http://arethusa.wordpress.com)