Ανατροπή αξιών και παιδεία.
«Ο πεζός Αϊ-Γιώργης»
-------------
Όταν μιλάς για «ανατροπή» και πεζό Γιώργη, ο νους του αναγνώστη πηγαίνει στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ καθώς περπατάει ανάμεσα στο πλήθος των απλών ανθρώπων. Μια στάση πολιτική που παρασύρει και τον αντίπαλο Κωνσταντίνο το Νεώτερο στις ίδιες «πεζοπορίες». Το θέμα μου δεν ήταν η πολιτική παιδεία, παρά το ότι από το 1990 είχα μπει για τα καλά στο στόχαστρο της «δικοπαιδικής» (από το «τα δικά μας παιδιά» του Μιλτο-Μητσοτάκη και της ) Νέας Δημοκρατίας.
Ήταν θέμα προβληματισμού στο σεμινάριο των νεοδιόριστων καθηγητών της Αρκαδίας το Σεπτέμβρη του 1991. Η εικόνα της ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ ήταν σχετικά νωπή αφού η γνωστή φωτογραφία του διαδηλωτή είχε κριθεί το 1990 ως «φωτογραφία της χρονιάς». Ακόμα έντονες ήταν εμπειρίες και εικόνες από τα αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν που μεταφέρονταν ανάσκελα στα φορτηγά βαγόνια των τραίνων «προς άγνωστη κατεύθυνση». Οι νέοι καθηγητές θα έμπαιναν σε λίγο στον «παπαγαλισμό της παιδείας».
------------------------
Στις οθόνες που φρικιούσαν
εκείνο το αποτρόπαιο απόγευμα
άπλωναν αβέβαια τα δάχτυλά τους οι άνθρωποι.
Ήταν αλήθεια!
Μια σκιά ανθρώπου και ένα άδειο λευκό πουκάμισο.
Είχε μοιράσει το αίμα και το σώμα του
στο δισκοπότηρο των λαών.

Και μπροστά του ακίνητο
το κόκκινο τέρας της ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ.
Και από τότε
οι καταπιεσμένοι όλου του κόσμου
είδαν κατάπληκτοι πως το τέρας που φοβόντουσαν
ήταν ένα μεγάλο σιδερένιο βαρέλι
γεμάτο τρύπες.

Και όταν άρχισαν να το χτυπούν
αυτό έβγαζε έναν παράξενο ήχο
που μετασχηματιζόταν σε τραγούδι ελευθερίας.
(Αρκαδία, Σεπτέμβριος 1991)
Σεμινάριο Νεοδιόριστων Καθηγητών.