Η επιστροφή των « Ελγινείων»

Η Μελίνα είχε τον καημό, αλλά η φωτιά αλλού άναψε. Και καπνός πουθενά.
Ξαφνική μουσειοποίηση πέντε χιλιάδων Προϊσταμένων και Διευθυντών της Διοίκησης. «Μουσείο Έβερτ» στην Ελλάδα των θαυμάτων ή της πολιτικής υπανάπτυξης. Και αυτά «εν μιά νυκτί» . Και εμείς που περιμέναμε τα «Ελγίνεια» αντικρίσαμε την κατάμεστη αίθουσα με κυκλαδικά ειδώλια, της διοίκησης, θύματα του παρανοϊκού κύκλου της πολιτικής.
Να δείτε πως θα ξυπνήσουμε κάποιο πρωινό και η Ακρόπολη δε θα βρίσκεται στη θέση της. Κι αυτό δε θα είναι τίποτα. Γιατί κάποτε θα πέσουμε για ύπνο και ολόκληρη η Ελλάδα θα μετατραπεί σ’ ένα απέραντο Μουσείο. «Ελλάδα, πολιτιστική πρωτεύουσα του κόσμου». Το απέραντο τρελοκομείο δεν είναι πια της μόδας.
Και τότε είναι που θα μας γράψει οπωσδήποτε η Ευρωπαϊκή Ιστορία. Πως η Ελλάδα γέννησε την πολιτική ηλιθιότητα και πέθανε. Σαν τους μονοκύτταρους ή μονοκομματικούς οργανισμούς. Που είναι άχρωμοι και ασπόνδυλοι.

( Τετάρτη, 30 Μαΐου 1990.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ)