«Βασιλικά» Διατάγματα

«Βασιλικό» διάταγμα, όνομα και πράμα, το Ιουλιανό πραξικόπημα του Υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου. Δε διατάχτηκε γενική επιστράτευση Καθηγητών, μαθητών, γονιών. Την πήρε σαν δεδομένη και απλώς τους παρέτεινε τη θητεία κατά ένα μήνα Ιούλιο. Τα «Ιουλιανά» δηλαδή της εκπαίδευσης.
Πρέπει, λέει, να υπάρχει Κράτος. Να υπάρχει και Εξουσία. Αλλά από Κράτος σε Κράτος και από Εξουσία σε Εξουσία υπάρχει διαφορά. Κάπου υπάρχει κενό ή και χάσμα. Και καμιά φορά κάποιος πέφτει μέσα. Το να πέσει η Νέα Δημοκρατία δεν είναι και τόσο σπουδαίο. «Νέοι άνθρωποι» είναι, κάπου θα σκαρφαλώσουν. Όλος ο τόπος δικός τους. Ακόμα και τα Βραχονήσια. Φόβος είναι μην πέσει απλά η Δημοκρατία. Και θέλει πολύ προσπάθεια να σηκωθεί.
Όλα καλά. Αλλά αφού μιλάνε για οικονομία, γιατί δεν κάνανε κάτι πιο έξυπνο. Αντί να παρατείνουν το διδακτικό έτος (που φαίνεται και παράλογο, αφού διδασκαλία δε γίνεται) κατά ένα μήνα, γιατί δεν παρέτειναν τον Ιούνιο κατά τριάντα ημέρες. Πάλι θα είχαν οικονομία, αφού δε θα πλήρωναν τους Καθηγητές. Και θα είχαν και οικονομία μιας ημέρας, Ο Ιούλιος ως γνωστόν σούρνει τριανταμία. Κάθε Ιούλιος.
Και επιπλέον σούρνει και τα κακά της μοίρας μας.

(Κ. Ν. Τρίτη, 3 Ιουλίου 1990)