16.1.08

ΑΡΚΑΔΙΑ ΧΑΙΡΕ
--------------
ΑΡΚΑΔΙΑ ΧΑΙΡΕ

-------------
ΔΩΣΩ ΣΟΙ ΤΕΓΕΗΝ
ΠΟΣΣΙΚΡΟΤΟΝ ΟΡΧΗΣΑΣΘΑΙ
Η ΑΡΚΑΔΙΑ
ΤΟΥ ΝΟΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΡΥΑΔΩΝ
ΤΟΥ ΝΥΜΦΑΓΕΤΟΥ ΠΑΝΟΣ
ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΕΙ.
ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΤΕ ΧΟΡΟ ΧΑΡΑΣ
ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.
ΑΡΚΑΔΕΣ ΕΣΜΕΝ
ΟΛΟΙ ΑΡΚΑΔΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ.


ΑΡΚΑΔΙΑ ΧΑΙΡΕ
------------------------------
ΔΩΣΩ ΣΟΙ ΤΕΓΕΗΝ ΠΟΣΣΙΚΡΟΤΟΝ ΟΡΧΗΣΑΣΘΑΙ
Η Αρκαδία του Νόστου και των Δρυάδων
του Νυμφαγέτου Πανός
Σας καλωσορίζει.
Για να χορέψετε χορό χαράς
της Λευτεριάς και της Ειρήνης.
ΑΡΚΑΔΕΣ ΕΣΜΕΝ
Όλοι Αρκάδες είμαστε.

Ο αρχαίος λόγος τονίζει και το μυστήριο-μαγεία της Αρκαδίας. Τα ΚΕΦΑΛΑΙΑ στον αρχαιοελληνικό λόγο γιατί θυμίζουν αρχαίο επίγραμμα, γι’ αυτό αφαιρώ και τα εισαγωγικά από το ΑΡΚΑΔΕΣ ΕΣΜΕΝ.

Ο πρώτος στίχος μένει αμετάφραστος, γιατί το ευρύτερο νόημά του αποδίδεται από τα λόγια που ακολουθούν.
Λειτουργεί σαν πλαίσιο, κορνίζα, του «πίνακα» που είναι τα λόγια ( σαν σύνθεση εικόνων) που ακολουθούν.

Το κείμενο είναι απόλυτα συμβατό με την ορθογώνια αψίδα με την επιγραφή: «ΑΡΚΑΔΙΑ ΧΑΙΡΕ».
Η αψίδα είναι ορθογώνια, κατά τα ελληνικά κλασικά πρότυπα. Θυμίζει Πύλη της Αρκαδίας.
Το δάσος είναι χαρακτηριστικό του «Αρκαδισμού» και δρυάδες είναι οι νύμφες του δάσους (από το δένδρο δρυς).
Νυμφαγέτης είναι γνωστό επίθετο του Πανός που οδηγεί τις νύμφες, δηλαδή νυμφαγέτης Πάνας είναι ο πρωτοχορευτής Πάνας.
Το «ΔΩΣΩ ΣΟΙ ΤΕΓΕΗΝ», είναι σα να προσφέρει κάποιος (εδώ το Μνημείο και ό,τι συμβολίζει ή μπορεί να
συμβολίζει) την Τεγέα και μέσω αυτής τηνΑρκαδία, το χέρι της Αρκαδίας.
Προφανώς καλωσορίζει τον επισκέπτη και του προσφέρει το χέρι της Τεγέας που είναι και οικοδέσποινα της Αρκαδίας.
Φυσικά στις 29-3-2004 καλωσορίζει την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΛΟΓΑ και όσους τη συνοδεύουν.

Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ έχει σχήμα κεφαλαίου
Π
Κατασκευή: Κατακόρυφα δύο κορμοί δένδρων, που σχίζονται στην κορυφή, και οριζόντια ξύλινο μαδέρι (πλανισμένο-γυαλισμένο) όπου γράφεται το ΑΡΚΑΔΙΑ ΧΑΙΡΕ. Μπορεί να γίνει και μεταλλική κατασκευή, μεταλλικά γράμματα και γνήσια αψίδα (τόξο).
Το κείμενο γράφεται σε μάρμαρο. Πλαγιασμένο στο χώμα πάνω σε κομμάτι βράχου.

Το μνημείο προδιαθέτει μαζί με το βουνό ή βουνά, που αποτελούν ενιαίο σύνολο με την πόλη της Τεγέας. Αυτή την εικόνα πρωτοαντικρύζει ο επισκέπτης. Μιλάμε για την ΑΡΧΑΙΑ ΤΕΓΕΑ

Ο πρώτος στίχος μένει αμετάφραστος, γιατί το ευρύτερο νόημά του αποδίδεται από τα λόγια που ακολουθούν.
Λειτουργεί σαν πλαίσιο, κορνίζα, του «πίνακα» που είναι τα λόγια(τα λόγια είναι σύνθεση εικόνων)που ακολουθούν.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
-------------------------
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
Εν Αθήναις τη 14 Μαρτίου 1930 ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟΝ Αριθμός φύλλου 78

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α:
___________
Διατάγματα, αριθ. 14 :

Περί συστάσεως κατωτέρου Γεωργικού σχολείου εν Επισκοπή Τεγέας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Έχοντες υπ’ όψει τον Νόμον 2203 «περί κατωτέρων πρακτικών γεωργικών Σχολείων», προτάσει του Ημετέρου επί της Γεωργίας Υπουργού
μετά γνώμην του Γεωργικού Συμβουλίου, συνιστώμεν κατώτερον πρακτικόν γεωργικόν Σχολείον εις Επισκοπήν—Τεγέας το οποίον θα λειτουργεί εις τα προς τούτο παραχωρούμενα κτήματα και κτίρια του Τεγεατικού Συνδέσμου.
Εις τον αυτόν Υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος Διατάγματος.
Εν Αθήναις τη 6 Μαρτίου 1930
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΑΪΜΗΣ
Ο επί της Γεωργίας Υπουργός
Κ. Σπυρίδης
Έτος 1900 Εν Αθήναις τη 31 Μαρτίου Αριθ. 77
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
-------------------------
ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟΝ
3. Β. Δ. Περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του δήμου Τεγέας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Λαβόντες υπ’ όψιν τα άρθρα 8 του περί δήμων νόμου και του από 7 Μαρτίου νόμου ΑΛΙΣΤ΄ Περί τροποποιήσεως διατάξεων του προειρημένου, και τας από 9 Νοεμβρίου 1896 υπ’ αριθ. 13 και από 20 Νοεμβρίου 1899 υπ’ αριθ. 5 γνωμοδοτήσεις του δημοτικού συμβουλίου Τεγέας και την από 18 Μαρτίου 1897 υπ’ αριθ. 2 ομοίαν του επαρχιακού συμβουλίου Μαντινείας, προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, μετατίθεμεν την πρωτεύουσαν του δήμου τούτου από του χωρίου Πιαλί εις το χωρίον Αχούρια.
Ο αυτός Υπουργός δημοσιεύσει και εκτελέσει το παρόν διάταγμα.
Εν Αθήναις τη 26 Μαρτίου 1900
ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ο Υπουργός των Εσωτερικών
Ι. Ν. ΘΕΟΤΟΚΗΣ
Αριθ. 13
Το δημοτικόν συμβούλιον Τεγέας.
Συγκείμενον εξ απάντων των μελών αυτού.
Συνήλθε σήμερον την τρίτην του μηνός Νοεμβρίου 1896 έτους ημέραν Κυριακήν και ώραν 10 π.μ. συνεπεία της υπ’ αριθ. 558 εγγράφου προσκλήσεως του προέδρου Σπυρ. Μπισμπίκη και του από 30 8/βρίου ε. έ. πρακτικού αναβολής της ορισθείσης τότε συνεδριάσεως, δι’ ού ορίσθη η σημερινή συνεδρίασις επί παρουσία του δημάρχου Τεγέας Χρ. Χριστοπούλου, όστις υπέβαλεν ημίν προς ψήφισιν τον προϋπολογισμόν του δήμου διά το έτος 1897, τον απολογισμόν της διαχειρίσεως του έτους 1895 την πρότασιν δύο δημοδιδασκάλων διά τας κενάς θέσεις των δημοτικών σχολείων Κερασίτζας και Μαγούλας κ.λ.π. και επεξεργασθέντες ταύτα πάντα απεφάνθημεν συνταχθεισών των υπ’ αριθ. 10 περί του απολογισμού, 11 περί του προϋπολογισμού, 12 περί διορισμού και μεταθέσεως δημοδιδασκάλων πράξεων σημερινής ημερομηνίας,
περί ώραν 11 π.μ. ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου υπέβαλεν πρότασιν μεταφοράς της πρωτευούσης του δήμου Τεγέας εκ του χωρίου Πιαλί εις το χωρίον Αχούρια
και υποστήριξε την πρότασίν του ταύτην λόγω του ότι το χωρίον Αχούρια είναι το κεντρικότερον και υπό πληθυσμόν μεγαλύτερον και υγιέστερον και εις αυτό τούτο το χωρίον ανήκει να έχει την έδραν του ο δήμος Τεγέας., διότι από της συστάσεως του περί δημαιρεσιών νόμου μέχρι του 1880 έτους η Τεγέα είχε έδραν το χωρίον Αχούρια, προσέτι δε ήδρευον και ειρηνοδικείον και υποθηκοφυλακείον, αλλ’ έκτοτε διά λόγους πολιτικούς και διότι ο εκλεχθείς τότε δήμαρχος Αναστ. Βούτσης ήτο κάτοικος του χωρίου Πιαλί κατόρθωσε διά της ισχυούσης τότε και μετεφέρθη η πρωτεύουσα του δήμου Τεγέας εκ του χωρίου Αχούρια εις το χωρίον Πιαλί, ένθα μέχρι σήμερον διατηρείται, και εζήτησε ίνα υπερψηφίσωμεν της προτάσεως ταύτης
Ο δε δήμαρχος Τεγέας εις το άκουσμα της προτάσεως εξηγριώθη εναντίον του προέδρου, υβρίσας μάλιστα αυτόν διά της λέξεως τέρας και διέταξε τους ακολουθούντας τας γνώμας του δημοτικούς Ν. Κοτσιαρίδην, Αθαν. Καστραντάν, Αλέξ. Αλεξόπουλον, Χρίστον Πετράκον και Χρίστον Πατέραν ίνα αρνηθώσιν την υπογραφήν της παρούσης πράξεως και να μη εκφέρωσιν επ’ αυτής την γνώμην των,
οι δε λοιποί επτά σύμβουλοι ήτοι ο πρόεδρος Σπυρ. Μπισμπίκης, Φίλιππος Καραγιάννης, Χρ. Μπούρης, Πέτρος Γιαννόπουλος, Ιωάννης Μουρόνης, Χρ. Παπακωνσταντίνου και Δημ. Παναγόπουλος αποδεχόμενοι την πρότασιν του προέδρου ω στηριζομένην εις τον νόμον και το δίκαιον.
Αποφαινόμεθα
1) Να μεταφερθεί η έδρα της πρωτευούσης του δήμου Τεγέας εκ του χωρίου Πιαλί εις το χωρίον Αχούρια.
2) Επίσης να μεταφερθώσι αμφότερα τα εκλογικά τμήματα του δήμου Τεγέας εκ του χωρίου Πιαλί εις το χωρίον Αχούρια και ως καταστήματα ψηφοφορίας να ορισθώσιν του μεν Α΄ τμήματος το δημοτικόν σχολείον Αχουρίων, του δε Β΄ ο ιερός ναός του Αγίου Δημητρίου, αμφότερα έχουσι χώρον και κατάλληλα εισί απέχοντα αλλήλων περί τα 70 μέτρα, έχουσι πλατείας άνω των 3 χιλιάδων μέτρων έκαστον, ενώ τα υπάρχοντα καταστήματα ψηφοφορίας εν Πιαλί μήτε χώρον έχουσι μήτε πλατείας και κατά την ημέραν της εκλογής πάντοτε συμβαίνουν ατοπήματα και νοθείαι της εκλογής.
Εφ’ ω συνετάχθη η παρούσα πράξις επί παρουσία του δημάρχου Τεγέας, ήτις αναγνωσθείσα και βεβαιωθείσα υπογράφεται παρ’ ημών των λοιπών συμβούλων, ήτοι των Ν. Κοτσιαρίδου, Αθ. Καστραντά, Χρ. Πατέρα, Αλεξ. Αλεξοπούλου και Χρ. Πετράκου αρνηθέντων να υπογράψωσι προσκληθέντες, επίσης ηρνήθη και ο δήμαρχος Τεγέας Χρ. Χρηστόπουλος.
Ο πρόεδρος Τα μέλη
Σπυρ. Π. Μπισμπίκης Δ. Παναγόπουλος
Πέτρος Γιαννακόπουλος
Χρ. Γ. Μπούρης
Φίλιππος Γ. Καραγιάννης
Ι. Γ. Μουρόνης
Χρ. Παπακωνσταντίνου
Πρακτικά συνεδριάσεως του δημοτικού συμβουλίου Τεγέας.
Συνεδρίασις της 20 Νοεμβρίου 1899

Παρόντες σύμβουλοι
Αθ. Π. Σβολόπουλος,
Σ. Β. Στασινόπουλος
Δ. Παναγόπουλος
Χαράλ. Μητρόπουλος
Χρ. Παπακωνσταντίνου (Κερασίτσας)
Χρ. Παπακωνσταντίνου (Καπαρελίου)
Δ. Π. Καρύδης
Δ. Β. Τσιμπούρης
Δημ. Γεωργούλης
Ηλ. Γραμματικάκης
Έκθεσις πρακτικών
Η συνεδρίασις εγένετο μυστική εν Πιαλίω σήμερον περί ώραν 9ην π.μ. τη προσκλήσει του προσωρινού προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Τεγέας Αθ. Π. Σβολοπούλου, συνεπεία εγγράφου του κ. δημάρχου Τεγέας Τιμολ. Πετρουλά.
Κηρυχθείσης υπό του προέδρου πλήρους συνεδριάσεως, ως εκ της απαρτίας των παρόντων μελών παρόντος και του κ. δημάρχου και καταλαβόντων των παρόντων μελών τας επί τούτω εν τη εκθέσει έδρας των (εκλογή προέδρου κ.λ.π.) κατ’ εξακολούθησιν προηγουμένων πράξεων επί άλλων αντικειμένων.
Ενταύθα ο πρόεδρος του συμβουλίου υπέβαλεν εις το συμβούλιον ότι προ τριετίας το δημοτικόν συμβούλιον διά του υπ’ αριθ. 13 του 1896 ψηφίσματός του εγνωμάτευσε την μεταφοράν της έδρας του δήμου και περί τούτου απεφήνατο και το επαρχιακόν συμβούλιον και εζήτησε να εκφρασθεί αύθις ευχή προς την Κυβέρνησιν, το δε συμβούλιο διά της υπ’ αριθ. 5 πράξεώς του απεδέξατο την πρότασιν ταύτην
Ο Πρόεδρος Τα μέλη
Αθ. Σβολόπουλος Αθ. Π. Σβολόπουλος
Σ. Β. Στασινόπουλος
Δ. Παναγόπουλος
Χαράλ. Μητρόπουλος
Χρ. Παπακωνσταντίνου (Κερασίτσας)
Χρ. Παπακωνσταντίνου (Καπαρελίου)
Δ. Π. Καρύδης
Δ. Β. Τσιμπούρης
Δημος Γεωργούλης
Ηλ. Γραμματικάκης
Διά την αντιγραφή αυθημερόν
Ο δήμαρχος Τεγέας
Τ. Πετρουλάς
Αριθ. 5
Το δημοτικόν Συμβούλιον Τεγέας συγκείμενον από τον πρόεδρον και τούτου από τους από τον πλειοψηφούντα σύμβουλον και τα υποφαινόμενα μέλη, συνεδριάσαν τακτικώς τω Δημαρχικώ καταστήματι σήμερον την 20 του μηνός Δ/βρίου, ημέραν Δευττέραν και ώραν 10 π.μ. κατ’ εξακολούθησιν παρόντος και του κ. Δημάρχου Τεγέας Τιμολέοντος Πετρουλά, ίνα σκεφθεί επί της εξής υποθέσεως.
Ο πρόεδρος υπέβαλεν εις το Συμβούλιον, ότι προ τριετίας διά του υπ’ αριθ. 13 έτους 1896 ψηφίσματός του περί της έδρας του δήμου, ως και το επαρχιακόν συμβούλιον και εζήτησεν ίνα εκφρασθεί αύθις ευχή.
Σκεφθέν
Επειδή η πρότασις εστί νόμιμος
Διά ταύτα
Επαναλαμβάνει την ευχήν του προς την Σ. Κυβέρνησιν όπως μεταφερθεί η έδρα κ.λ.π.
Η παρούσα υποβληθήσεται τη επιμελεία του κ. Δημάρχου εις το Υπουργείον.
Ο Πρόεδρος Τα μέλη
Αθ. Π. Σβολόπουλος Δημήτρ. Παναγόπουλος
Χρ. Παπακωνσταντίνου (Κερασίτσα)
Χρ. Παπακωνσταντίνου (Καπαρέλι)
Χαρ. Μητρόπουλος
Δημήτρ. Β. Τσιμπούρης
Σαρ. Β. Στασινόπουλος
Δήμος Γεωργούλης
Δημήτρ. Π. Καρύδης
Ηλ. Γραμματικάκης
Διά την αντιγραφήν αυθημερον.
Ο Δήμαρχος Τεγέας
Τ. Πετρουλάς
Αριθ. 2.
---------------
Μετά τον καταρτισμόν του σώματος και την εκλογήν του προέδρου, ως εν τη πρόσθεν πράξει διείληπται, παραστάς ο Νομάρχης Αρκαδίας Άγις Κλεομένης, ως επίτροπος του Κράτους, εξέθηκε προς το σώμα ότι, ως εξάγεται εκ σχετικής αλληλογραφίας, το δημοτικόν συμβούλιον Τεγέας διά πράξεώς του της 3 Νβρίου π.έ. απεφάνθη ίνα η πρωτεύουσα του δήμου Τεγέας μετατεθεί εκ του χωρίου Πιαλίου, ένθα νυν ευρίσκεται, εις το χωρίον Αχούρια, της ειρημένης πράξεως υποβληθείσης εις το Υπουργείον των Εσωτερικών, και προεκάλεσε την γνώμην του επαρχιακού συμβουλίου επί της πράξεως αυτής, του επιτρόπου δε του Κράτους αποχωρήσαντος, το επαρχιακόν συμβούλιον, υπ’ όψει του οποίου ετέθη ο σχετικός πίναξ των αποστάσεων των διαφόρων χωρίων του ειρημένου δήμου από τε της νυν πρωτευούσης του δήμου αυτού Πιαλίου και του χωρίου Αχούρια, απεφάνθη επί τη ερωτήσει του Προέδρου, οι μεν επαρχ. σύμβουλοι Αλκιβ. Διαμαντόπουλος, Παναγ. Σπανίδης και Βασίλ. Σακελλαρόπουλος να μη μετατεθεί η έδρα του δήμου, αλλά να μείνει εκεί, ένθα ευρίσκεται, του επαρχιακού συμβούλου Αλκιβ. Διαμαντοπούλου προτείναντος ως ένστασιν υπέρ της γνώμης του
1) Ότι δεν προσεκλήθη Β. Διάταγμα κατά το άρθρον 40 του από 18 Δβρίου 1836 Β. Δ., έχοντος ισχύν νόμου περί επαρχιακών συμβουλίων εν συνδυασμώ προς το άρθρον 8 του δημοτικού νόμου διά να γνωμοδοτήσει το επαρχιακόν συμβούλιον επί του προκειμένου δεν υπάρχει τοιούτον ούτε πράξις του δημοτικού συμβουλίου καταρτισθείσα νομίμως, παρανόμως επάγεται τοιαύτη πρότασις, και αν τυχόν αποφασίσει το επαρχιακόν συμβούλιον ουδεμίαν νομικήν υπόστασιν δύναται να έχει. Άλλως ουσιαστικώς η ενέργεια αύτη δεν γίνεται προς το συμφέρον του δήμου, αλλά διά προσωπικούς λόγους κατά του υπάρχοντος δημάρχου και δεν γίνεται, διότι το χωρίον Πιαλί ένθα υπάρχει η πρωτεύουσα του ανωτέρω δήμου είναι το καταλληλότερον και από της συστάσεως των δήμων, ήτοι από του 1835 ήτο η πρωτεύουσα του δήμου, διότι αυτό τω όντι είναι καταλληλότερον διά την αρχαιολογικήν του ιστορίαν, υπαρχουσών αληθώς αρχαιοτήτων και προ πάντων διότι κείται επί των βάσεων της Αλέας Αθηνάς και είναι κεντρικώτερον διότι κατά την δυτικήν αυτού πλευράν υπάρχουσι δώδεκα χωρία έχοντα πληθυσμόν τα 2/3 του δήμου, ενώ κατά την ανατολικήν πλευράν όπου κείται το χωρίον Αχούρια πέντε μόνον χωρία έχοντα πληθυσμόν τα 1/3. Το αδίκημα τούτο εγένετο κατά το έτος 1850, τουτέστιν μετετέθη η πρωτεύουσα από το Πιαλί εις το χωρίον Αχούργια διά λόγους συμφεροντολογικούς του τότε δημάρχου ισχύοντος, αλλά δεν εβράδυνε η Κυβέρνησις να το επαναφέρει εις το χωρίον Πιαλί όπου και πρότερον και ήδη είναι, και διά τους λόγους τούτους ασύμφωνος είναι η μετάθεσις της έδρας του δήμου και απορριπτέα η πρότασις. Οι δε έτεροι δύο οι μη συμφωνούντες διά την μετάθεσιν της πρωτευούσης του ανεξαρτήτως των ανωτέρω λόγων εκφράζουσι μόνον την γνώμην των της μη μεταθέσεως της πρωτευούσης τα δε λοιπά εννέα μέλη γνωμοδοτούσι να μετατεθεί η έδρα της πρωτευούσης από το χωρίον Πιαλίον εις το χωρίον Αχούρια., άτινα εισί και πολυανθρωπότερα και καταλληλότερα και το κέντρον της αποστάσεως από τα χωρία του δήμου.
Εφ’ ώ συνετάγη η παρούσα πράξις σήμερον την δεκάτην ογδόην του μηνός Μαρτίου του 1897 έτους εν Τριπόλει και εν τω Νομαρχιακώ καταστήματι και ώραν 11 π.μ., ήτις αναγνωσθείσα και βεβαιωθείσα υπογράφεται ως εξής επιφυλαχθέντος του Συμβουλίου να αποφανθεί επί των λοιπών αντικειμένων της αρμοδιότητός του.
Οι γνωμοδοτούντες να μη μετατεθεί η πρωτεύουσα επαρχιακοί Σύμβουλοι.
Αλκ. Διαμαντόπουλος, Π. Σανιδάς, Β. Σακελλαρόπουλος.
Οι γνωμοδοτούντες υπέρ της μεταθέσεως επαρχιακοί Σύμβουλοι.
Αντ. Δ. Χρηστόπουλος πρόεδρος, Μηνάς Π. Κωνσταντόπουλος, Εμμ. Τσίγγας, Ν. Στασινόπουλος, Παναγ. Μπίνας, Θ. Μούρτζος, Π.Χ.(δυσανάγνωστος), Ν. Καράμπελας, ….(δυσανάγνωστος)
Ο πρωτοκολλητής της Νομαρχίας
Ι. Γαργαρόπουλος.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
Πίναξ του πληθυσμού εκάστης κωμοπόλεως και εκάστου χωρίου, άτινα αποτελούσι τον δήμον Τεγέας , Ονομασία, Πληθυσμός κατά υην απογρφήν α) 1896,β) 1889 και της αποστάσεως εκάστου αυτών από της παλαιάς(Πιαλί) και νέας(Αχούρια) πρωτευούσης αυτού.(σε ώρες και λεπτά).
Ονομασία, 1896 1889 Απόσταση
1. Πιαλί……… 557 601 0.00΄ 0.20΄
2. Ρίζες……… 939 896 1.00΄ 0.40΄
3.Μαγούλας… 377 361 0.35΄ 0.15΄
4. Μάνεση…… 330 300 1.15΄ 0.55΄
5. Μεϊμέταγα… 342 372 0.40΄ 0.20΄
6. Μαυρίκιον… 442 371 1.30΄ 1.15΄
7. Άγιος Σώστης. 173 174 0.40΄ 0.20΄
8.Ομέρ Τσαούση….. 108 92 0.50΄ 0.15΄
9. Ιμπραήμ Εφένδη.. 200 199 0.20΄ 0.10΄
10. Τζίβα…….. 400 360 0.50΄ 0.40΄
11. Βουνό……. 600 641 0.50 0.10΄ (?).
12. Δεμήρι…… 181 175 0.30΄ 0.35΄
13. Στρίγκον….. 234 251 0.30΄ 0.35΄
14. Καπαρέλιον….. 494 425 1.00΄ 0.50΄
15. Καμάρι……… 502 473 0.30 0.20΄
16. Κερασίτσα …. 512 538 0.15΄ 0.20΄
17. Σβωλέικα…. 196 213 0.20 0.10΄
18 Αχούρια……. 701 639 0.20΄ 0.00΄
Παρατήρηση: Στις αποστάσεις υπάρχουν λάθη(όπως Βουνό), κάποια άλλα φαίνονται σκόπιμα.
ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ
21 Σεπτεμβρίου 1935
-----------------------
«Περί διοικήσεως και διαχειρίσεως Ιερού Ναού Κοιμ. Θεοτόκου Αγιάσου Μυτιλήνης ως προσκυνήματος».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Έχοντες υπόψη το άρθρο 79 του κωδικοποιημένου νόμου 5439 «περί ενοριακών Ναών και εφημερίων και Ταμείου >Αποδοχών και Ασφαλίσεως του κλήρου Ελλάδος προτάσει του επί της Παιδείας και των Θρησκευμάτων Υπουργού μετά σύμφωνον γνώμην του Συμβουλίου της Επικτατείας αποφασίζομεν και διατάσσομεν.
Αρθρον 1.
Η Διοίκησις του εν Αγιάσσω ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η διαχείρισις της περιουσίας αυτού καθ’ ο Παλλεσβιακού προσκυνήματος ανατίθεται εις Επιτροπήν συγκειμένην εξ επτά μελών, άτινα εκ καταλόγου δέκα πέντε πολιτών Αγιασσωτών, γηγενών, υπό του Νομάρχου Λέσβου προτεινομένων εντός του μηνός Δεκεμβρίου εκλέγει και διορίζει ο επί της Παιδείας και των Θρησκευμάτων Υπουργός.
Η πρώτη προς διορισμόν πρότασις του ειρημένου Νομάρχου θα γίνει εντός μηνός από της ισχύος του παρόντος.
Αρθρον 2.
Η διάρκεια της θητείας της Επιτροπής είναι τριετής. Η επιτροπή αναλαμβάνει τα καθήκοντα αυτής άμα τη κοινοποιήσει του διορισμού της, εκλέγουσα μεταξύ των μελών της τον Γραμματέα και τον Ταμίαν αυτής.
Η επιτροπή ευρίσκεται εν απαρτία παρόντων τουλάχιστον των τεσσάρων εκ των μελών της, αι αποφάσεις δε αυτής λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν, νικώσης εν περιπτώσει ισοψηφίας της ψήφου του Προέδρου. Την Επιτροπήν συγκαλεί εις συνεδρίασιν ο Πρόεδρος αυτής εις τα Γραφεία του Ιερού Ναού, δύναται δε να συγκληθεί αύτη υπό τριών μελών εν περιπτώσει δυστροπίας του προέδρου προς σύγκλησιν.
Αρθρον 3.
Πρόεδρος της Επιτροπής ορίζεται το προτεταγμένον των άλλων μελών εις το περί διορισμού διάταγμα, αντιπρόεδρος δε το επόμενον εν τω Διατάγματι μέλος της Επιτροπής. Εν περιπτώσει μη αποδοχής της θέσεως του επιτρόπου εντός διμήνου, παραιτήσεως, αδικαιολογήτου απουσίας επί τρίμηνον εκ των συνεδριάσεων των συνεδριάσεων της επιτροπής, νομικής ανικανότητος ή θανάτου τακτικού τινος μέλους αντικαθίσταται τούτο διά τον υπολειπόμενον χρόνον της υπηρεσίας εκ του υπολοίπου των δέκα πέντε προταθέντων υπό του Νομάρχου προκαλουμένου παρά του Υπουργού της Παιδείας κ.λ.π. του διορισμού.
Εάν ο κατάλογος των προταθέντων μελών εξαντληθεί ο Νομάρχης Λέσβου κατόπιν ανακοινώσεως του Προέδρου της Επιτροπής περί του αριθμού των κενών θέσεων υποδεικνύει διπλούν αριθμόν.
Αρθρον 4.
Πάντας τους εν τω Ναώ και τω ιδρύματι υπηρετούντας μισθοδοτουμένους ή μη, διορίζει και παύει η Επιτροπή πλην των Ιερέων και Ιεροδιακόνων, Ιεροψαλτών και νεοκόρων διοριζομένων υπό του οικείου Αρχιερέως τη συμφώνω προτάσει της Επιτροπής.
Αρθρον 5.
Η ορκωμοσία των υπαλλήλων και υπηρετών γίνεται ενώπιον της Επιτροπής ήτις προσδιορίζει και τον μισθόν τούτων διά του προϋπολογισμού και κανονίζει και τα καθήκοντα εκάστου.
Αρθρον 6.
Η Επιτροπή υποχρεούται εντός δέκα ημερών από του διορισμού της να συντάξει τον ετήσιον προϋπολογισμόν του ιδρύματος του Ναού και εντός του αυτού μηνός να υποβάλει τούτον εις τον Νομάρχην Λέσβου, υποχρεούμενον να τον υποβάλει ακολούθως μετά της σχετικής γνώμης του εις το Υπουργείον Παιδείας (τμήμα θρησκευμάτων) προς τελικήν έγκρισιν. Κατά το δεύτερον έτος της θητείας της Επιτροπής υποχρεούται αύτη να συντάξει και υποβάλει τον προϋπολογισμόν προς τον Νομάρχην Λέσβου εντός τριάκοντα ημερών από της υποβολής του προϋπολογισμού υπό του Νομάρχου να αποφανθεί επί τούτου δι’ αποφάσεως του Υπουργού.
Παρελθούσης της ως άνω προθεσμίς των τριάκοντα ημερών ο προϋπολογισμός θεωρείται εγκεκριμένος καθ’ όλα τα κεφάλαια και άρθρα αυτού και δύναται να κάμει χρήσιν αυτού η Επιτροπή του Ιερού Ναού.
Αρθρον 7.
Η Επιτροπής δικαιούται να αναγράφει εν τω προϋπολογισμώ κονδύλια ή και να ζητεί εκτάκτους πιστώσεις διά τας διαφόρους εμφανιζομένας ανάγκας της κωμοπόλεως Αγιάσσου και των κατοίκων αυτής ως και διά τα κοινωφελή έργα τ’ αφορώντα τον τε Ιερόν Ναόν και την κοινότητα Αγιάσσου.
Τα κονδύλια και τας πιστώσεις εγκριθείσας διαθέτει η Επιτροπή κατόπιν αποφάσεως αυτής.
Αρθρον 8
Η Επιτροπή δύναται να εκποιήσει μέρος ή και το όλον της κτηματικής περιουσίας του ιδρύματος τη εγκρίσει του Υπουργείου Παιδείας, τηρουμένων των σχετικών περί εκποιήσεως ακινήτων διατάξεων.
Αρθρον 9.
Η Επιτροπή του Ναού υποχρεούται να διασκευάσει μίαν ή και πλείονας αιθούσας του ιδρύματος διά μουσείον του Ναού.Εις το Μουσείον τούτο θα κατατίθενται τα έργα των Λεσβίων καλλιτεχνών δωρούμενα ή αγοραζόμενα ως και παν προσφερόμενον, τα αναθήματα εκείνα άτινα συνδέονται με την ιστορίαν συντελεσθέντος θαύματος αναγραφομένου εις ειδικόν βιβλίον το οποίον διαφυλάσσεται εν τω Μουσίω. Επίσης εις το Μουσείον θα κατατεθώσιν αι παλαιαί εικόνες του Ναού ως και τα άμφια εκείνα, άτινα έχουσι ιστορικήν αξίαν.
Αρθρον 10.
Ως πόροι του ταμείουκαθορίζονται:
1) Αι καταθέσεις και εν γένει τα εις μετρητά περισσεύματα του Ιερού Ναού εκ δωρεών, κληρονομιών, κληροδωτημάτων, επιχειρήσεων, αφιερωμάτων κ.λ.π. εισπραττομένων πάντων υπό της Επιτροπής,
2) τα χρεώγραφα του ιδίου Ναού,
3) τα εισπραχθησόμενα εξ εκποιήσεως των ακινήτων του ιερού ιδρύματος συμφώνως τω άρθρω 9 του παρόντος Διατάγματος.
Η Επιτροπή καταβάλλει εις το ΤΑΚΕ 2% επί των ακαθαρίστων εσόδων υπέρ της ασφαλίσεως και 10 υπέρ των αποδοχών του Κλήρου, μεμειωμένου κατά το εις τους ιερείς ετησίως καταβαλλόμενον διά μισθοδοσίαν ποσόν, υποχρεούται δε ο Ναός εις μισθοδοσίαν των ιερέων αυτού της εις αυτούς συντάξεως καταβαλλομένης υπό του ΤΑΚΕ.
Αρθρον 11.
Η Επιτροπή παραλαμβάνει παρά της προκατόχου διά πρωτοκόλλου υπογραφομένου υπό του Προέδρου της Επιτροπής και του αποχωρούντος τοιούτου άπαντα τα κινητά και ακίνητα του ιδρύματος.
Αρθρον 12.
Ο Ταμίας δεν δύναται να κρατεί εις χείρας του ποσόν άνω των 5.000 δραχμών, το επιπλέον καταθέτει αμελητεί εις μιαν των Τραπεζών Εθνικής, Ελλάδος ή Αγροτικής ή εις το Ταχυδρομικόν Ταμευτήριον.
Αρθρον 13.
Τας πληρωμάς ενεργεί ο Ταμίας κατόπιν εντάλματος του Προέδρου υπογραφομένου και παρά του Γραμματέως. Διά πληρωμήν άνω των 10.000 δραχ. απαιτείται απόφασις της Επιτροπής.
Αρθρον 14.
Διά του παρόντος ούτινος η ισχύς άρχεται από της δημοσιεύσεώς του εις την εφημερίδα της Κυβερνήσεως καραργείται το από 21 Ιουνίου 1933 Διάταγμα περί διοικήσεως και διαχειρίσεως του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγιάσσου Μυτιλήνης ως προσκυνήματος.
Εν Αθήναις τη 21 Σεπτεμβρίου 1935
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΑΪΜΗΣ
Ο επί της Παιδείας κ.λ.π. Υπουργός
Δ. ΧΑΤΖΙΣΚΟΣ
Έτος 1900 Εν Αθήναις τη 25 Νοεμβρίου Αριθ. 271


* * *
ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
____________________

ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟΝ


Περί συστάσεως ταχυδρομικού γραφείου εν Αχουρίοις
του Δήμου Τεγέας της επαρχίας Μαντινείας

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Έχοντες υπ’ όψιν την διάταξιν της & 9 του άρθρου 9 του νόμου ΒΨΞΉ΄ περί Τηλεγραφικής και Τηλεφωνικής υπηρεσίας προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού και μετά γνώμην του παρά τη Γεν. Διευθύνσει των Ταχ. και Τηλεγράφων Συμβουλίου.
Εγρίνομεν, όπως συσταθεί ταχυδρομικόν γραφείον εν Αχουρίοις του Δήμου Τεγέας της επαρχίας Μαντινείας.
Εις τον αυτόν Ημέτερον επί των Εσωτερικών Υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος Διατάγματος.

Εν Αθήναις τη 23 Νοεμβρίου 1900

ΓΕΩΡΓΙΟΣ


Ο επί των Εσωτερικών Υπουργός

Γ. Ν. ΘΕΟΤΟΚΗΣ



ΤΥΠΟΙΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ
ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΤΕΓΕΑΣ
-------------------------------------------------------
ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΔΕΩΔΗ ΚΑΙ Ο «ΠΕΡΟΥΚΑΣ»
«Παιδαγωγική Σχιζοφρένεια»
-------------------------------------------
Η πορεία του Ελληνικού πνεύματος από το έπος στη Λυρική Ποίηση είναι ένας φιλοσοφικός στοχασμός της ζωής. Ο επικός άνθρωπος ζει αμετάβλητα για αιώνες ίδιες αρχές και καταστάσεις, σε αντίθεση με το λυρικό που ζει το εφήμερο, τη διαρκή μεταβολή.
Το μεγάλο βήμα αυτού του στοχασμού το κάνει ο Αρχίλοχος από την Αρκαδική αποικία της Πάρου. Αυτή τη διαρκή μεταβολή την προσδιορίζει ως «ρυσμό» (ρυθμό) ζωής. (Ο ρυθμός σαν μέτρο προϋποθέτει την ύπαρξη αντιθέσεων, που επαναλαμβάνονται, δύο αντίθετων άκρων και επομένως καταστάσεων, χαράς-λύπης, ευτυχίας-δυστυχίας …). Και με κύριο χαρακτηριστικό τη διαρκή συνεχή εναλλαγή και μεταβολή.
Ο λυρικός λόγος βοηθάει τον άνθρωπο στην αυτογνωσία και τον αυτοσεβασμό. Μας βοηθάει να καταγράψουμε τα γνωρίσματα της ταυτότητάς μας μέσα από την καθημερινότητα της ζωής. Μ’ αυτή την προσέγγιση ο άνθρωπος είναι «εφήμερο ον». Όχι γιατί η ζωή του είναι μικρή(και σ’ αυτό συνήθης ευχή είναι η μακροημέρευση), αλλά γιατί στη ζωή μας δε μετράνε όλες οι μέρες, παρά μόνο εκείνες που έχουν ένα νόημα, καλό ή κακό.
Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά θα θυμούνται πάντα την 11 Σεπτεμβρίου σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο ή στην καινούργια τάξη, την πρώτη γνωριμία ενός σημαντικού για τη ζωή προσώπου, όπως θυμόμαστε τη μέρα που γεννηθήκαμε, τη μέρα που παντρευτήκαμε. Καθώς χιλιάδες εκατομμύρια ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο θυμούνται την 11 Σεπτεμβρίου σα μια μέρα που οριοθετεί στάσεις και συμπεριφορά ζωής. Μια μέρα «μοιρασμένη» στον καθένα, κομμάτι της μοίρας μας.
Οι κοπέλες του γραφείου της Κεντρικής Πλατείας θυμούνται και ξαναθυμούνται το γέρο που μπήκε στο γραφείο τους με τα φανταχτερά μαλλιά. «Βρε, αυτός τα βάφει!», λοιδορούσαν χαχανίζοντας. Ώσπου μπήκε μέρα η Μαρία και είπε εκείνο το ανεπανάληπτο: «Καλέ! Αυτός φοράει περούκα!». Και τα χαχανίσματα τράνταξαν τις τζαμαρίες της πλατείας.
Το 1990 ο Μητσοτάκης φόρεσε την περούκα της κάθαρσης. Ίδιος αρχάγγελος με τη ρομφαία του, που τότε έμοιαζε με γκλίτσα. Ποιμήν προβάτων, και τα πρόβατα τον κάνανε πρωθυπουργό. Αλλά η Δεξιά μετράει τις μέρες της κι όταν φτάνει στην επάρατη «Τριετία της Γκλίτσας» (1990-1993) κάνει ένα ελαφρό πηδηματάκι, από βράχου εις βράχον. Χαμογελάει πικρόχολα η Θεοδώρα του Επιτίμου, ο Κωνσταντίνος ο Νεώτατος, ο και «Πορφυρογέννητος». Χειρονομεί πότε με το δεξί και πότε με το αριστερό χέρι δίκην «πλαστικοποιημένου» τροχονόμου που το χέρι του επίμονα δείχνει πάντα μια τρύπα που μοιάζει με πόρτα μαντριού ή κάλπης. Όλο τους γκαλοπιάνουν, κλίνουν και την πόρτα. Αλλά όταν τους ζυγίζουν, κάποιος βγάζει την κραυγή «Καλέ! Αυτοί φοράνε περούκα!». Και αρχίζουν οι διαρροές από το φεγγίτη της κάλπης. Βγαίνουν λιπόβαροι και η Πλάστιγγα γέρνει κατά τη μεριά του ΠΑΣΟΚ. Ο Λαός βέβαια έγινε από πέτρες όπως έλεγε και η αρχαία παράδοση, αλλά περιέργως ανέπτυξε και κόμη και μέσα από την κόμη φέρει νουν, κοινώς έχει και μυαλό.
Αυτός που δεν έχει μυαλό, λιποβαρής, είναι ο περούκας, ο «Γέρος με την Περούκα»(δείγμα αυτοηδονισμού και αυτοερωτισμού, όπως θα τόνιζε και ο γνωστός σεξολόγος της TV). Bελόνα που κόλλησε σε δίσκο 75 στροφών. Σκεφτείτε ένα 75χρονο να περπατάει ανάμεσά μας χασκογελώντας, δίκην συναρμολογημένου τριαντάρη. Είναι αλήθεια πως νιώθω ότι μου προσβάλλει τα «Κοινωνικά Δεδομένα».Τα λεγόμενα «Προσωπικά Δεδομένα» είναι για άλλους. Γιατί σαν Έλληνας και παιδαγωγός οφείλω να μεταφέρω τα ιδεώδη αυτού τους έθνους. Με πρώτο και καλύτερο το κάλλος, την ομορφιά, που στις μέρες μας μετασχηματίστηκε και δημιούργησε τη λέξη καλός. Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι μόνο άγαλμα. Δηλαδή δε γίνεται ποτέ άγαλμα. Αυτοπραγματώνεται και εξελίσσεται μέσα στο χρόνο. Ο άνθρωπος ως προσωπικότητα οφείλει κάθε στιγμή να κάνει αυτοαξιολόγηση για να φτάσει στην αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό.
Ο Περούκας βιώνει την κατάστασή του ως «παιδαγωγική σχιζοφρένεια», καθώς νιώθει την ίδια στιγμή πως είναι δυο πράγματα εντελώς αντίθετα μεταξύ τους και συγκρουόμενα. Το παιδί, όταν βρεθεί δίπλα του, πρέπει να καθοδηγηθεί για να βιώσει πρόσωπα και γεγονότα ως εξαίρεση και παραλογισμό. Μια παράμετρο της ζωής που αντιπαρερχόμεθα, με τον τρόπο που δηλώνει ο τίτλος του επιγράμματος του προδότη Τεγεάτη Τιμαγόρα. (ΠΤΥΕ ΚΑΙ ΧΩΡΕΙ: Φτύσε και φύγε)
Να δούμε όμως την πορεία των αξιών. Στην απελπιστική κραυγή κάποιων Ιώνων στοχαστών: «Τι νόημα έχει η ζωή, άμα χάσω τα νιάτα και την ομορφιά!», έρχεται η απάντηση του σοφού Αθηναίου, του Σόλωνα: «Γηράσκω αεί διδασκόμενος». Υπέρτατη αξία όταν μεγαλώνουμε γίνεται, είναι η γνώση και η αλήθεια. Η επιστήμη και ο λόγος. Η ομορφιά μένει βέβαια και στο χώρο του μύθου, και έχει τη γοητεία της, αλλά η γνώση και ο ορθός λόγος, η ενσάρκωση της παιδείας, αποτελεί ελληνικό και παγκόσμιο «κτήμα ες αεί». Και αποτελεί το ιδανικό κάθε ηλικίας, αλλά αποκλειστικό γνώρισμα του «γέρου», του σοφού, καθώς η γνώση στον αρχαίο κόσμο (αλλά και σήμερα) αποκτάται με την πείρα και το πέρασμα του χρόνου.. Και ο «Γέρος του Μοριά» ήταν ο «Σοφός του Μοριά». Σοφία είναι η περιπέτεια, η «Οδύσσεια» της ζωής
Και τι θα κάνουμε το «Γερο με την Περούκα» τώρα που ανοίγουν τα σχολεία; Τον σπουδάζουμε ως εξαίρεση, στην εμπέδωση της έννοιας του κωμικού.
Κωμικό είναι η υπερβολή του αγαθού, σαν το δασκαλάκο με την καμπούρα που περπατάει στο πεζοδρόμιο με βαμμένα τα αραιά μαλάκια του. Μια γεύση σιχαμάρας. Η κοινωνία μας αποδέχεται με αυτό που είμαστε, και για να ξέρουμε ποιοι ήμαστε και τι είμαστε χρειάζεται αυτοαξιολόγηση, αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμός.
Το προκόμιο (ιταλικά perruca), η κόμη που έπεφτε στο μέτωπο του ίππου, ως προέκταση της κόμης, ξεκίνησε από τις περσίδες γυναίκες. Και μας πηγαίνει στο φέναξ, φενάκη, φενακίζω. Που σημαίνει απατεώνας, απάτη, εξαπατώ. Το σοβαρό και περίεργο είναι πως ο γέρος με την περούκα αυταπατάται εμπαίζοντας τον εαυτό του για να γελάνε τα παιδιά και οι μεγάλοι. Αυτός ο εμπαιγμός είναι υγιής αντίδραση μιας κοινωνικής ομάδας. Σαν τις μέρες του 1965, όταν έμπαινε ο αξιοσέβαστος ασπρομάλλης επιθεωρητής και ακολουθούσε ο νεάζων φιλόλογος Γυμνασιάρχης.
Κείνη την όμορφη εποχή, τη φωνή του Π. Σαρρή «Βρε! Λέτε να βρέξει και να φύγει η μπογιά!» τη συνόδευαν τα χάχανα των καθηγητών σ’ όλο το Στάδιο. Δίπλα όμως είχαμε την εικόνα κάποιου άλλου, του Επιθεωρητή Α. Κατσουρού, με τη χιονάτη κόμη που βάδιζε με μια ιδιόμορφη μεγαλοπρέπεια καθώς είχε αφήσει μικρά κομμάτια των ποδιών του στο Αλβανικό μέτωπο. Η αυτοεκτίμηση και ο αυτοσεβασμός.
Τα γέλια των κοριτσιών της κεντρικής πλατείας της Τρίπολης είναι κομμάτι από το πανηγύρι της σχολικής χρονιάς που αρχίζει χωρίς να φοράει περούκα. Μια κοινή προσπάθεια που έχει τα χαρακτηριστικά της γνησιότητας. Τις καλύτερες ευχές μας για τη νέα σχολική χρονιά που περπατάει σταθερά με τις νέες απαιτήσεις των καιρών. Πολλές και επίπονες, για διδάσκοντες και διδασκομένους.
Κουράγιο και δύναμη σε όλους. Και στο «Θανάση το Μανιάτη», συνεργάτη της χαρτο- «ΤΕΓΕΑΣ» και πολέμιο της «ΜΑΧΟΜΕΝΗΣ ΤΕΓΕΑΣ». Φαίνεται πως από μικρό παιδί, ο αγαπητός φίλος και συνεργάτης, αγαπούσε τους χαρταετούς, μέτραγε και ξαναμέτραγε την καλούμπα που ήταν από γνέμα και κατάληξε στην επιστήμη των αριθμών. Οι αριθμοί από μόνοι τους όμως είναι κενά καλάθια.
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

8.1.08

«Βασιλικά» Διατάγματα

«Βασιλικό» διάταγμα, όνομα και πράμα, το Ιουλιανό πραξικόπημα του Υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου. Δε διατάχτηκε γενική επιστράτευση Καθηγητών, μαθητών, γονιών. Την πήρε σαν δεδομένη και απλώς τους παρέτεινε τη θητεία κατά ένα μήνα Ιούλιο. Τα «Ιουλιανά» δηλαδή της εκπαίδευσης.
Πρέπει, λέει, να υπάρχει Κράτος. Να υπάρχει και Εξουσία. Αλλά από Κράτος σε Κράτος και από Εξουσία σε Εξουσία υπάρχει διαφορά. Κάπου υπάρχει κενό ή και χάσμα. Και καμιά φορά κάποιος πέφτει μέσα. Το να πέσει η Νέα Δημοκρατία δεν είναι και τόσο σπουδαίο. «Νέοι άνθρωποι» είναι, κάπου θα σκαρφαλώσουν. Όλος ο τόπος δικός τους. Ακόμα και τα Βραχονήσια. Φόβος είναι μην πέσει απλά η Δημοκρατία. Και θέλει πολύ προσπάθεια να σηκωθεί.
Όλα καλά. Αλλά αφού μιλάνε για οικονομία, γιατί δεν κάνανε κάτι πιο έξυπνο. Αντί να παρατείνουν το διδακτικό έτος (που φαίνεται και παράλογο, αφού διδασκαλία δε γίνεται) κατά ένα μήνα, γιατί δεν παρέτειναν τον Ιούνιο κατά τριάντα ημέρες. Πάλι θα είχαν οικονομία, αφού δε θα πλήρωναν τους Καθηγητές. Και θα είχαν και οικονομία μιας ημέρας, Ο Ιούλιος ως γνωστόν σούρνει τριανταμία. Κάθε Ιούλιος. Και επιπλέον σούρνει και τα κακά της μοίρας μας.(Κ.Ν. Τρίτη, 3 Ιουλίου 1990)
Αντιπαιδαγωγική αντίληψη

Την Πέμπτη, 26 Απριλίου, παρακολουθούν το μάθημα μόνο 5 μαθητές. Την επομένη το πρωί τριάντα νυσταγμένοι μαθητές του 2ου Λυκείου μαζεύονται για μια παράσταση διδασκαλίας. Και είναι αλήθεια πως έπαιξαν θαυμάσια το ρόλο τους. Η διδασκαλία τέλειωσε με απόλυτη επιτυχία.
Ο Σύμβουλος, που έπαιξε το ρόλο του καθηγητή, είναι σύμβουλος και συνεργάτης του Νομάρχη. Και ο μόνος αρμόδιος να περιγράψει και αναπαραστήσει μια διδασκαλία. Δεν ήταν αρκετός για να ενημερώσει τον κ. Νομάρχη; Έπρεπε να μετακληθεί ειδικός εκ Καβάλας; Και για διοικητική εξέταση;
Μήπως στην εποχή του FAX αρχίζει να διοικείται η επιστήμη και να τιμωρείται η παιδαγωγική; Δηλαδή προσπαθεί η Διοίκηση να μεταφέρει στην εκπαίδευση και στο σχολείο τη δική της παθολογία;
Τι να απαντήσουμε στους έξαλλους γονείς, που μας παίρνουν τηλέφωνο. Πως διαμορφώνεται μια νέα αντιπαιδαγωγική αντίληψη; Η παθολογία του FAX! Δε μας έφτανε όλη η κοινή αθλιότητα της εκπαίδευσης. Έπρεπε να την κάνουμε και υψηλής τεχνολογίας;
(Κ. Ν. Τρίτη, 12 Ιουνίου 1990)
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ αλλά ΑΛΗΘΙΝΟ

Ο Φιλόλογος Σχολικός Σύμβουλος της 2βάθμιας εκπαίδευσης κ. Δαλαμάγκας, μετέτρεψε την αίθουσα του 2ου Λυκείου Τρίπολης από αίθουσα εκπαιδευτικής διδασκαλίας σε αίθουσα κομματικής και πολιτικής προπαγάνδας.
Σε μια πρόσφατη επίσκεψή του στο εν λόγω Λύκειο για υποδειγματική διδασκαλία, ξέχασε τα κείμενα του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους και θυμήθηκε ένα δικό του πολιτικό κείμενο που πρόσφατα δημοσίευσε σε τοπική εφημερίδα και αφού το διάβασε στους μαθητές έκανε και την σχετική ανάλυση ειρωνευόμενος την Κυβέρνηση ως Κατσικοπόδαρη προκαλώντας την μήνιν μαθητών και γονέων.
Το γεγονός αποτελεί κλασική και απροκάλυπτη αντιπαιδαγωγική ενέργεια που χρήζει παραδειγματικής τιμωρίας εκ μέρους των αρμοδίων.
Έτσι δεν είναι κ. Αποστολάκο;
(ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ)
5Ο Έτος Α .Φ. 75 Τιμή δρχ. 35.
ΕΚΔΟΤΗΣ- ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ: Α. ΚΑΠΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΤΡΙΠΟΛΗ, 25 Απριλίου 1990.
Mαθητική επιστολή
Η σχολική χρονιά τελειώνει και στο μυαλό μας έρχεται η αρχή μιας άλλης. ΄Ιδιας κι απαράλλαχτης, που θα ’ρθει οπωσδήποτε στην αρχή του επόμενου Σεπτέμβρη. Είναι βέβαια και η απεργία της Ο.Λ.Μ.Ε. Αλλά ευτυχώς που ήλθε και κείνος ο ανακριτής από την Καβάλα (πάντα από κάτι τέτοιες πόλεις έρχονται οι ανακριτές), αλλιώτικα η πόλη μας θα πέθαινε από πλήξη.
Σκίσαμε κάτι βιβλία, κατά το έθιμο, αλλά δε μας πρόσεξαν και πολύ. Οι άνθρωποι είχαν τις δικές τους έννοιες. Για να με προσέξετε λοιπόν σας γράφω και το παρακάτω.

« ΡΥΠΑΝΣΗ»
Σήμερα φεύγω. ΟΧΙ, πετάω, πατώντας πάνω στα σχισμένα φύλλα της Γραμματικής, του Συντακτικού και της Ιστορίας. Πώς να σας δείξω τον πόνο της άγνοιας καθώς μαθαίνω τώρα την αλήθεια. Πως η γραμματική είχε γίνει από τον κορμό ενός πλατάνου, το συντακτικό από ρόζους αγριελιάς και η ιστορία από βλαστάρια λυγαριάς. Και φοβήθηκες να μου πεις να τα δω να ζωντανεύουν, να γίνονται καταπράσινα φύλλα. Φοβήθηκες, γιατί δίδασκες 25 χρόνια κοιτάζοντας απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο τις πλαστικές σημαίες στ’ απέναντι μπαλκόνι.
Κι εγώ ξεφύλλιζα με σκυμμένο το κεφάλι πάνω στις άσπρες σελίδες κάνοντας αέρα στην πάντα ετοιμοθάνατη παιδεία σου.
Σήμερα, που έτρεξα με σηκωμένα τα μάτια, είδα ποιος ρυπαίνει ή ποιος ανέχεται τους ρύπους.
(Αποχαιρετιστήρια επιστολή μαθητή Λυκείου)
Για την αντιγραφή
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

(KΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ, Παρασκευή 15 Ιουνίου 1990)
Η επιστροφή των « Ελγινείων»

Η Μελίνα είχε τον καημό, αλλά η φωτιά αλλού άναψε. Και καπνός πουθενά.
Ξαφνική μουσειοποίηση πέντε χιλιάδων Προϊσταμένων και Διευθυντών της Διοίκησης. «Μουσείο Έβερτ» στην Ελλάδα των θαυμάτων ή της πολιτικής υπανάπτυξης. Και αυτά «εν μιά νυκτί» . Και εμείς που περιμέναμε τα «Ελγίνεια» αντικρίσαμε την κατάμεστη αίθουσα με κυκλαδικά ειδώλια, της διοίκησης, θύματα του παρανοϊκού κύκλου της πολιτικής.
Να δείτε πως θα ξυπνήσουμε κάποιο πρωινό και η Ακρόπολη δε θα βρίσκεται στη θέση της. Κι αυτό δε θα είναι τίποτα. Γιατί κάποτε θα πέσουμε για ύπνο και ολόκληρη η Ελλάδα θα μετατραπεί σ’ ένα απέραντο Μουσείο. «Ελλάδα, πολιτιστική πρωτεύουσα του κόσμου». Το απέραντο τρελοκομείο δεν είναι πια της μόδας.
Και τότε είναι που θα μας γράψει οπωσδήποτε η Ευρωπαϊκή Ιστορία. Πως η Ελλάδα γέννησε την πολιτική ηλιθιότητα και πέθανε. Σαν τους μονοκύτταρους ή μονοκομματικούς οργανισμούς. Που είναι άχρωμοι και ασπόνδυλοι.

( Τετάρτη, 30 Μαΐου 1990.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ)
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΟΜΑΡΧΗ
Τρίπολη…
Αριθ. Πρ. ΕΜΠ. 146

ΠΡΟΣ

Τον κ. Δαλαμάγκα Παναγιώτη,
Σχολικό Σύμβουλο κλ. ΠΕ 02,
Της Δ/νσης Β/θμιας Εκπ/σης
Ν. Αρκαδίας.

Τρίπολη.

ΘΕΜΑ: «Καθήκοντα και αρμοδιότητες Συμβούλου».

Το Π. Δ. 214 (ΦΕΚ 77/29-5-1984 τ. Α ) καθορίζει τα καθήκοντα, τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις των Εκπαιδευτικών Συμβούλων.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι απασχολείτε τα σχολεία του Νομού με αποστολή εγγράφων σας που αναφέρονται σε θέματα τα οποία δεν είναι της αρμοδιότητάς σας, και δεν έχουν σχέση με τις εκπαιδευτικές διαδικασίες.
Εκτός τούτου τα σχολεία έχουν ήδη προ πολλού διακόψει το διδακτικό τους έργο και οι πλείστοι των καθηγητών απασχολούνται με τις Γενικές Εξετάσεις.
Παρακαλούμε να περιοριστείτε στα αυστηρώς υπηρεσιακά σας καθήκοντα όπως αυτά απορρέουν από το άνω Π. Δ.
Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΟΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
1. Γραφείο κ. Υπουργού Εθνικής Παιδείας.
2. Γραφείο Υφυπουργού Εθν. Παιδείας κ. Μπεκίρη.
3. Γραφείο Υφυπουργού Εθν. Παιδείας κ. Μπουρδάρα.
4. Δ/νση Δ. Ε. Ν. Αρκαδίας.


Βεβαιούμε για την ακρίβεια.

(Τ. Σ., Ν. Αρκαδίας)
Δ/νση Εσωτερικών.
Μονογραφή.
Οικοδομική ανάλυση.
Τα « τέρατα » της πολιτικής δεν ήξερε ο Προϊστάμενος του Γραφείου Φυσικής Αγωγής. Κατά φύσιν ή παρά φύσιν ; Δεν το ξέρουμε.
Το ΠΑΣΟΚ τον έβαλε, δεν « πήγε » μόνος του. Και έπρεπε να αγωνιστεί για να φανεί το δεύτερο πρόσωπο. ΄Επρεπε να γίνει το
«΄Αγαλμα » ή το « Είδωλο » στον καθρέφτη του Βελλερεφόντη της
Πολιτικής. Μισός Καθηγητής και μισός εργολάβος οικοδομών.
Πού καταντήσαμε! Ο κ. Σωτήρης να καταθέτει σε Διοικητική Εξέταση για διδασκαλία
μαθήματος που έγινε σύμφωνα με τις σύγχρονες γλωσσολογικές και λογοτεχνικές θεωρίες. Και έδειξε ο κ. Σύμβουλος το εφικτό της συλλειτουργίας Λυρικής Ποίησης-Πολιτικού Μανιφέστου (Νέα Δημοκρατία) - Πολιτικού Σχολείου και Πολιτικού ποιήματος σύμφωνα με τις αρχές της λειτουργικής ανάλυσης των Ευρωπαϊκών Σχολών (της Σχολής Πράγας - Παρισίων, Sausure κ.λ.π.).Αλλά και τις αρχές των Αμερικανικών Σχολών, όπως ακριβώς ξεκινούν τη δεκαετία του 1950.Και ιδαίτερα της Σχολής Chomsky (Γενετική-Μετασχηματιστική Γραμματική-Αμερικάνικος Δομισμός).Και της κειμενικής θεώρησης Lyons (Language:Meaning and Context ).
Και τα πήγε μια χαρά.
Αλλά έρχεται τώρα να κάνει ο Προϊστάμενος της Φυσικής Αγωγής « αφύσικη » κριτική.
-Καλά, κύριε Σωτήρη! Του είπαμε. Τι ξέρεις εσύ από Δομική Ανάλυση ; Καλό δεν είναι να ξεχωρίσεις λίγο τα πράγματα;
Άλλο Δομική και άλλο «οικοδομική» ανάλυση.

Αρκαδία,1990.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ 1990.
-----------------------------
Όταν ένας χώρος είναι ανάλημμα ηρωισμού
Παύει να είναι λεξικό λήμμα.

Γι’ αυτό δεν μπορείς να πεις η Αρκαδία
είναι ανάγνωσμα Ιστορίας.
Ούτε πηγαίνω, περπατώ, τρέχω.
Ούτε κι ακόμα βηματίζω.
Ούτε ανεβαίνω.

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων μας έμαθε κάτι απλό.
Στο χώρο αυτό του ηρωισμού ο επισκέπτης
Συλλαβίζει την ιστορική κλίμακα.
Επί του βήματος.
Για να μας δώσει μια καινούργια διάσταση.
Την Αρκαδία του ιστορικού ηρωικού ορίζοντα.
Των μικρών και των Μεγάλων.

Ο Σ. Φ. μας έδωσε το δικό του μέτρο.
Μια μέρα σαν κι αυτή είναι μια μέρα
των Μεγάλων Επιλογών.

Μέτρο ζωής για μας.

Ευχαριστούμε για τη γη, τον ουρανό,
Για τα ψηλά βουνά των βράχων.
Μέτρο ζωής για μας.

Αυτή η μέρα λικνίζεται στις δρυς και τις βαλανιδιές.
Στους πρίνους και τα ελατόδεντρα της κλεφτουριάς και του Μαινάλου.
Στα Τρίκορφα της ιστορίας βηματίζουμε κι αυτή τη βραδιά.
Στο χορό των μεγάλων της θυσίας.

Εμείς που βρικολακιάζουμε στην καθημερινότητα του βίου
Και έχουμε ανάγκη από το γνήσιο αίμα του ηρωισμού.
Για να περπατήσουμε στο σκοτάδι της πληκτικής …..

Τουλάχιστον ο Σ. Φ. μας δίνει κάθε φορά το σημείο εκκίνησης.
Χρέος δικό μας είναι η ευθεία πορεία.
Πορεία εθνικής ανάτασης.

Ο τόπος μετρά το ανάστημα του
μόνο με τα ανασηκωμένα βλέφαρα.

Ευχαριστούμε το Σ.Φ. που μας έμαθε
να κοιτάζουμε το γαλάζιο ουρανό.

Τρίπολη, 1990.
Ανοιξη.
-----------------
ΟΧΙ, στους Δρόσους
και τη δροσιά.

Βροχή χρειάζεται
να ξεβρομίσει ο τόπος.

Παναγιώτης Δαλαμάγκας.
Απόσπασμα μαθήματος
--------------------------------------------
Η ποίηση είναι πορεία
με τα μάτια της ψυχής.
Το μικρό παιδί του τυφλού Τειρεσία.

Διαρκής σταδιοδρομία
Στον κόσμο της καρδιάς.
Χωρίς το φόβο κριτών
και Ελλανοδίκου Επιτροπής.

Μια ανοδική πορεία
Από τη φύση των ζώων
Στον κόσμο του ανθρώπου.

Έκσταση!

Η ποίηση είναι ατέλειωτη εκδρομή
Με τα μάτια της ψυχής.
Τελικά.

Είναι Ελευθερία.

16-10-1995.
«Ρύπανση» 1990
(Και Εθνική Αντίσταση)
* * * * *
ΟΧΙ !
Στους
Δρόσους
και τη
δροσιά!

Βροχή χρειάζεται
Να ξεβρομίσει ο Τόπος.
Είμαστε καλά;
Διοικητικός εναντίον Συμβούλου! Είμαστε καλά;
---------------------------------
Για μας τους παλιούς μαθητές ο Σχολικός Σύμβουλος κ. Παναγ. Δαλαμάγκας παραμένει ο σεμνός καθηγητής που ξαναγύρισε στον παλιό του τόπο με πρόσθετη παιδαγωγική και διδακτική εμπειρία δύο δεκαετιών και πρόσθετες πενταετείς μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνα στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Ξέρουμε πως κάθε φορά που μπαίνει σε τάξη να διδάξει, ο αντίλαλος του μαθήματος κρατάει μήνες.
Πρόσφατα στο 2ο Λύκειο παρουσίασε από το βιβλίο των Νεοελλήνικών κατά μοναδικό τρόπο το ποίημα ξένης λογοτεχνίας «Σύννεφο με παντελόνια» του Μαγιακόφσκι. Αφήνουμε τη ρυπαρότητα που έγραψε για το μάθημα εβδομαδιαίο Αρκαδικό «έντυπο» και μένουμε σε κάτι άλλο.
Ο Διοικητικός της Δευτεροβάθμιας κ. Βασ. Τσιώρος (που τελειώνει σε λίγο η θητεία του) μάζεψε πληροφορίες από «Καθηγητές-μαθητές» του 2ου Λυκείου. Γιατί έψαχνε τέλος πάντων; Για το «σύννεφο» ή για το «παντελόνι»;
Δεν μπορούσε ο κ. Διοικητικός να πάρει τις «πληροφορίες» του από το Γραφείο του κ. Συμβούλου; Στο ίδιο κτίριο βρίσκεται, έναν όροφο πιο πάνω.
Και είναι ανοιχτό σε όλους, ακόμα και σε «ειδικά» παιδιά.
Καλά! Είμαστε καλά;

(Κ. Ν. 16 Μαϊου 1990)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 13 Ιουλίου 1991, σελ. 4.

ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΑ, Δ. ΡΙΖΟΣ
--------------------
Από τα νοσηρά απίστευτα του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθεί να ελέγχει νευραλγικά πόστα της Εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Σχολικός σύμβουλος ονόματι Παναγιώτης Δαλαμάγκας, «εισέβαλε στο 2ο Λύκειο της Τρίπολης την ώρα του μαθήματος των Νέων Ελληνικών σε τμήμα της τρίτης τάξης και ζήτησε να διδάξει, σε συνεννόηση με την καθηγήτρια του μαθήματος.
Δεν δίδαξε, όμως, το μάθημα της ημέρας. Κραδαίνοντας ένα απέραντης κομματικής μισαλλοδοξίας αρθρίδιό του, που είχε δημοσιεύσει σε τοπική εφημερίδα της πόλης, «δίδαξε τα παιδιά «πως γίνεται η «Αυτοδυναμία» από άγαλμα, κυβέρνηση».
«Βάνεις», τους εξήγησε, το λατρευτικό άγαλμα σε βάθρο και τελειώνεις. Σαν την «Αυτοδυναμία» της 8ης Απριλίου που ανέβηκε στο βάθρο της ΔΗΑΝΑ…»
Επιτέλους, ποιος θα προστατέψει τα παιδιά από τα φαρμακερά δαγκώματα αυτού του δηλητηριασμένου όσο και συμπαγούς μηχανισμού;
ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ, Τρίπολη, 24 Ιουλίου 1990.

Σχολεία Νομού Αρκαδίας

ΘΕΜΑ: Επικοινωνία.

Βασική λειτουργία της γλώσσας είναι η επικοινωνία. Γι’ αυτό και η σημερινή διδασκαλία μας στο Γυμνάσιο και Λύκειο γίνεται με την επικοινωνιακή μέθοδο. διδασκαλίας. Έτσι όμως έχουμε και τους διάφορους γλωσσικούς ρόλους, που παρουσιάζουν ποικίλες μορφές ανάλογα με το επίπεδο επικοινωνίας.
Στις αρχές Ιουνίου επικοινώνησα με Ο.Λ.Μ.Ε. –Ε.Λ.Μ.Ε. με ένα «δίγλωσσο» κείμενο επικοινωνίας. Αν όμως δεχτούμε (όπως είναι και το σωστό) ότι το πρώτο μέρος (Αγγλικά) ήταν αντί φωτοτυπίας, τότε έχουμε απλά ένα μικρό κείμενο φωτοτυπημένο και ένα σχόλιο. Κάποιοι θυμήθηκαν με το πρωτότυπο την απεργία των Άγγλων ανθρακωρύχων, κάποιοι σκέφτηκαν πως ο πολύ σημαντικός όρος «κακέκτυπος» τους θυμίζει την απεργία του 1988 και ότι η πρόσφατη απεργία των Καθηγητών ήταν «κακέκτυπό» της. Η σημασία δηλαδή του κειμένου ήταν τα μνημονικά αποτελέσματα του ίδιου ερεθίσματος, διάφορα όμως για κάθε δέκτη. Το μόνο λεκτικό περιβάλλον του κειμένου, τα ποικίλης ευρύτητας συμφραζόμενα (CONTEXT) , ήταν ο αποστολέας και οι αποδέκτες (Σύμβουλος –Ο.Λ.Μ.Ε.- Ε.Λ.Μ.Ε.).
Το περιεχόμενο της σημασίας του κειμένου μπορούσε να επεκταθεί με την προθετικότητα (πρόθεση) του αποστολέα και των αποδεκτών. Αποδέκτες όμως σε δεύτερο επίπεδο (δια μέσου ΕΛΜΕ) ήταν και τα Σχολεία Ν. Αρκαδίας. Ένας από τους αποδέκτες ήταν και ο φιλόλογος Δ/ντής Τ.Ε.Λ. Τρίπολης, που απάντησε (περιέργως) με δημοσίευμα στα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ» της Τρίπολης.
Για την ορθότερη εκτίμηση της επικοινωνιακής λειτουργίας ενός κειμένου (εδώ “STRESS OF TEACHING”) είναι ανάγκη να λαμβάνονται πάντοτε υπόψη και οι τρεις παράγοντες:
Ποιος μιλάει (Σύμβουλος…..).
Σε ποιον μιλάει (ΕΛΜΕ-ΟΛΜΕ-ΥΠΕΠΘ….).
Πότε μιλάει (Χρόνος απεργιακής έντασης…..),
Για να φανεί καλύτερα η σημαντική(σημασία-σημασίες) του κειμένου. Εδώ όμως οι παράγοντες 2 και 3 αγνοήθηκαν.
Το κείμενο του κ. Ποντίκη είναι κατάλληλο δείγμα για τη μελέτη της προθετικότητας (πρόθεσης του γράφοντος). Όσον αφορά τώρα το ασήμαντο του περιεχομένου του (όπως ισχυρίζεται) καθένας έχει την προσωπική του εκτίμηση. Όσοι όμως έζησαν την ένταση, το STRESS, του τελευταίου διμήνου έχουν τη δικιά τους ο καθένας βιωματική προσέγγιση στο κείμενο. Εκτιμώντας την τότε κατάσταση το έστειλα σαν βοηθητικό στοιχείο αυτογνωσίας. Πάντως ευχαριστώ τον κ. Συνάδελφο γι’ αυτό του το κείμενο και για κάποια άλλα που απαντάει ή νομίζει ότι απαντάει σε δικά μου κείμενα. Αλλά θα πρέπει να παρατηρήσω ότι δεν μπορεί να πάει ένα σχόλιο σε εφημερίδα και στους αναγνώστες της, όταν αυτοί αγνοούν το πρώτο κείμενο αναφοράς (αυτό δηλ. που έστειλα σε ΟΛΜΕ-ΕΛΜΕ).
Ελπίζω σε κάποια συνάντηση του Σεπτεμβρίου να υπάρξει πρόθυμη και παραγωγική συζήτηση πάνω σ’ αυτά τα κείμενα του κ. Ποντίκη. Έχουν ένα πολύ σημαντικό σημείο, τη γνησιότητα. Και χαίρω ιδιαίτερα, όταν από κάποιο συνάδελφο προβάλλονται κάποιες αντιρρήσεις σε γραπτά που στέλνω στο σχολείο σας (που το θεωρώ και σχολείο δικό μου).
Επιστρέφοντας όμως πάλι στο αρχικό σχόλιο του κειμένου μου θα διαπιστώσετε πως μιλάει για «Πολλά» κακέκτυπα. Άρα τα υπόλοιπα (περισσότερα) αφήνει να τα βρείτε μόνοι σας. Είναι η συνειρμική διάσταση στη λειτουργία της γλώσσας και των κειμένων.
Και αυτό είναι «ανοιχτό κείμενο».
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς.
Ο Σύμβουλος του Σχολείου σας
Επιμόρφωση Αθλιότητας
* * * * * * *
Ασφαλώς και θα ξέρετε τα μοντέρνα παιχνίδια των παιδιών. Είναι τα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα και όλα τα άλλα που επινόησε η σύγχρονη τεχνική και επιστήμη, γήινα και εξωγήινα.
Ένα τέτοιο τηλεκατευθυνόμενο παίγνιο (κατά την έκφραση: τα παιδία παίζει) είναι και η ΣΕΛΜΕ Τριπόλεως. Έτσι δε διευθύνεται, αλλά κατευθύνεται με διορθωτικές παρεμβάσεις από μήκος 100 και πάνω χιλιομέτρων. Έχουμε στην Τρίπολη το προνόμιο της κατ’ αποκλειστικότητα παραγωγής ενός νέου είδους, των «Κατευθυντών», στη θέση των πάλαι ποτέ Διευθυντών. Τηλεχειρισμούς, λοιπόν, χρειάζεται η Σχολή Επιμόρφωσης των Καθηγητών. Και μια παρουσία κάθε 15 μέρες.
Το πιο καταπληκτικό που μάθαμε και το δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη (όχι από αμφιβολία για την ακρίβεια, αλλά από αδυναμία ακριβούς σχολιασμού) είναι πως όταν λείπει ένα ποσοστό μαθητών-καθηγητών ( η ταρίφα είναι 20%) απουσίες δε μπαίνουν. Θεωρούνται όλοι παρόντες! Για να καταλάβετε το «συλλογισμό» του κ. Διευθυντή (κάπου στην Κυπαρισσία μένει) πρέπει να φέρετε στο νου σας το «δόγμα Γκέμπελς», την αρχή αντιποίνων του Χιτλερικού φασισμού. Μετέφεραν την ευθύνη του άγνωστου ενόχου μιας αντιστασιακής πράξης στους συγχωριανούς, συντοπίτες και συμπολίτες. Και εκτελούσαν, κρέμαγαν.
Αυτοί οι «αθεόφοβοι», αντιστρέφοντας το φασιστικό δόγμα, μεταφέρουν την ανευθυνότητα των πολλών στην υπευθυνότητα των λίγων. Και όλοι αθώοι.
Στο σύγχρονο «δημοτροπικό» σχολείο η γνωστή ευθύνη της δημοκρατίας μπήκε στο παιχνίδι των πελατειακών σχέσεων. Παιδεία ανευθύνων.
Να δείτε πως οι μαθητές της ΣΕΛΜΕ πριν αποφοιτήσουν με «άριστα» θα διαθέσουν λίγα λεπτά του φθινοπώρου για να φυτέψουν ένα ξερό κυπαρίσσι στην είσοδο της Σχολής. Έτσι για να θυμίζει Κυπαρισσία. Βέβαια ο Διευθυντής είναι νέου τύπου (FAX). Αλλά τηλέτυπο φυτεύεται;
Όπως και η ανοχή των πάντων. Απλώς διανέμεται δωρεάν.
( Κ. Ν. Παρασκευή, 16 Μαρτίου 1990)
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Τρίπολη, 10 Ιουνίου 1990.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡ/ΤΩΝ Αριθ. Πρωτ. 100
ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛ. ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ
ΔΕΥΤ/ΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ Ν. ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Πλατεία Αγ. Δημητρίου 4 ΠΡΟΣ:Δ/ντή 2ου Λυκείου Τρίπολης
22100 ΤΡΙΠΟΛΗ. (κ. Ι. Κοκόρη).
Ενταύθα.
ΘΕΜΑ: Ζητούνται πληροφορίες.

Κύριε Διευθυντά.
Ο Διοικητικός Προϊστάμενος της Δ/νσης Δ.Ε. Ν. Αρκαδίας κ. Β. Τσιώρος επισκέφτηκε το Σχολείο σας «επειδή τον φωνάξατε», όπως μου δήλωσε ο ίδιος προφορικά
Επειδή,
Στη συγκεκριμένη αυτή επίσκεψή του στο Σχολείο σας την Πέμπτη, 3-5-90 (κάνοντας κατάχρηση της ιδιότητάς του ως πειθαρχικού και διοικητικού σας Προϊσταμένου) παρέμεινε στο χώρο του Σχολείου σας (Γραφείο) επιδιδόμενος εις την αξιολόγηση όχι γενικά του εκπαιδευτικού έργου ενός εκπαιδευτικού (για το οποίο είναι ρητώς αναρμόδιος), αλλά του ειδικού εκπαιδευτικού έργου, που είναι η διδασκαλία ενός μαθήματος, για το οποίο ήτο παντελώς αναρμόδιος (εφ’ όσον η επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση είναι έργο ειδικής ευθύνης του Σχολικού Συμβούλου, η δε διδασκαλία είναι άκρατος συγκερασμός επιστήμης και παιδαγωγικής).
Επειδή,
Για θέματα επιστημονικής-παιδαγωγικής καθοδήγησης ο διοικητικός Προϊστάμενος της Δ/νσης είναι όχι μόνο αναρμόδιος, αλλά, κατά νόμον, θεωρείται επιστημονικά και παιδαγωγικά ανεπαρκής επί τοιούτων θεμάτων (αφού ουδέποτε κρίθηκε και αξιολογήθηκε σχετικά παρ’ ουδενός αρμοδίου οργάνου), γι’ αυτό και η ανάμιξή του προκάλεσε και προκαλεί σειρά ανεξέλεγκτων άλογων συνειρμικών αντιδράσεων στον περιβάλλοντα ανθρώπινο χώρο του Σχολείου σας.
Επειδή,
η αντεπιστημονική, αντιπαιδαγωγική παρουσία, δραστηριότητα και μαρτυρία του διοικητικού Προϊσταμένου κ. Β. Τσιώρου προστέθηκε στην κακόβουλη και ψευδή μαρτυρία της εφημερίδος «Αρκαδικός Συναγερμός», η οποία στις 25-4-1990 δήλωνε ψευδέστατα ότι ο Σχολικός Σύμβουλος έπρεπε να διδάξει Πλάτωνα και Αριστοτέλη (και δεν δίδαξε) και ότι χαρακτήρισε οπαδούς κόμματος «κατσικοπόδαρους», ενώ είχε διδαχθεί το ποίημα «Σύννεφο με παντελόνια» του Β. Μαγιακόφσκι (Κ.Ν.Λ. Γ΄ Λυκείου σελ. 307) με στόχους απόλυτα σύμφωνους με το αναλυτικό πρόγραμμα.
Επειδή,
στη συζήτηση με τον κ. Νομάρχη στις 14-5-1990 βεβαιώθηκα ότι ο κ. Νομάρχης ήταν θύμα(;) παραπληροφόρησης (αγνοούσε και το μάθημα που δίδαξα) ώστε να παραπληροφορήσει (;) και ο ίδιος το ΥΠΕΠΘ.
Γι’ αυτό,
(επειδή με διοικητικά μέτρα δε λύνονται τα παιδαγωγικά θέματα που προκάλεσε η παιδαγωγική και, ενδεχομένως διοικητική ανεπάρκεια του διοικητικού Πεοϊσταμένου της Δ/νσης (κ. Β. Τσιώρου).
Σας παρακαλώ,
να με πληροφορήσετε εγγράφως και συντόμως εάν σας υπέδειξε ή σας διέταξε ως υπεύθυνος για την εφαρμογή των Νόμων….. και ελεγκτής για τη μη εφαρμογή των Νόμων ο κ. Β. Τσιώρος:
Να συνεργαστείτε με το Σχ. Σύμβουλο όπως ρητά ορίζει ο Νόμος 1304/82: Και γιατί δεν το πράξατε;
Να συνεργαστείτε με το Σχ. Σύμβουλο όπως ρητά ορίζει ο Νόμος 1566/85 (Άρθρο 11Δ1).
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να συνεργαστείτε με το Σχ. Σύμβουλο όπως ρητά ορίζει το Π.Δ. 214/84 (άρθρο μόνο παρ. 1).
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να συγκαλέσετε τον αποκλειστικά υπεύθυνο για την εφαρμογή του ωρολόγιου και αναλυτικού προγράμματος (όπως ρητώς ορίζεται από το Ν. 1566/85 άρθρο 11 ΣΤ΄3) Σύλλογο διδασκόντων του Σχολείου σας.
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να συγκαλέσετε το Σύλλογο διδασκόντων (όπως προβλέπεται με την παραπάνω διάταξη του Ν. 1566/85) μαζί με την ταυτόχρονη παρουσία και συνεργασία του αρμόδιου Σχ. Συμβούλου (Ν. 1304/82 και Π.Δ. 214/84).
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να ζητήσετε τη σύγκληση της Μ. Κ. της τάξης, αφού έχετε την ευθύνη λειτουργίας των Μ. Κ. (Κανονισμός Μ. Κ.).
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να ζητήσετε τη σύγκληση της Μ. Κ.(Κανονισμός Μ. Κ., Ν. 1304/82 και Π.Δ. 214/84) με την παρουσία του Σχολικού Συμβούλου.
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να συγκαλέσετε το Σχολικό Συμβούλιο του Σχολείου σας (Σύλλογος Διδασκόντων, Δ.Σ. Συλλόγου Γονέων,…) εφόσον προέκυψε θέμα κοινού ενδιαφέροντος (Ν. 1566/85 άρθρο 51).
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να συμβουλεύσετε το Σύλλογο Γονέων να συνεργαστεί με το Σχολικό Σύμβουλο (Ν. 1304/82, Π.Δ. 214/84, Ν. 1566/85), επειδή ο συγκεκριμένος Σύλλογος Γονέων του Σχολείου σας αποτελεί αναπόσπαστο οργανικό παιδαγωγικό μέλος του Σχολείου, αφού λειτουργεί και οφείλει να λειτουργεί κατά τον Ν. 1566/85.
Και γιατί δεν το πράξατε;
Να παραπέμψετε στο διδάξαντα τους δύο(2) μαθητές που σας παραπονέθηκαν μετά το μάθημα, όπως μου αναφέρατε στις 8-6-1990, γιατί μόνον αυτός γνώριζε τι είπε, πώς το είπε και γιατί το είπε.
Και γιατί δεν το πράξατε;

Η ταχεία και ακριβής απάντησή σας δεν είναι μόνο σοβαρό θέμα, αλλά κάτι περισσότερο, αφού άπτεται του παιδαγωγικού μου έργου αλλά και της τιμής και υπόληψής μου.
Μετά τιμής

(Τ.Σ. – Υπογραφή)

Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας
Σχολικός Σύμβουλος
Απόσπασμα μαθήματος
--------------------------------------------

Η ποίηση είναι πορεία
με τα μάτια της ψυχής.
Το μικρό παιδί του τυφλού Τειρεσία.

Διαρκής σταδιοδρομία
στον κόσμο της καρδιάς.
Χωρίς το φόβο κριτών
και Ελλανοδίκου Επιτροπής.

Μια ανοδική πορεία
Από τη φύση των ζώων
στον κόσμο του ανθρώπου.

Έκσταση!

Η ποίηση είναι ατέλειωτη εκδρομή
Με τα μάτια της ψυχής.
Τελικά.

Είναι Ελευθερία.

16-10-1995.
Καποδιοίκηση.

Σταμάτησε η Νέα αντίληψη παιδαγωγικού ελέγχου των μαθητών. Η εκπαίδευση άπλωσε την πραμάτεια της (απουσιολόγια) πάνω στα «καπό» των αυτοκινήτων. Ευτυχώς πολύ λίγων. Η Νέα μορφή της παραπαιδείας. Λαϊκή Αγοραία Παιδεία. Πού έφτασε την εκπαίδευση η χρεοκοπία των «Πολιτικών Συνεταιρισμών»! Λαϊκισμός μιας άλλης μορφής. Μιας άμορφης παιδείας.
Ευτυχώς που είδαμε τον Υπουργό να συζητάει με τα παιδιά. Την πρώτη ύλη της παιδείας, Σαν το πετρέλαιο που είναι η πρώτη ύλη του «Κόλπου». Και στις δυο περιπτώσεις αυτό που απαγορεύεται απόλυτα είναι το άναμμα της φωτιάς.
Εμείς εδώ την κάναμε την κουταμάρα. Για εκεί πέρα ας μας φυλάει ο «Αλλάχ», που βρίσκεται πιο κοντά και που του είναι και πιο οικείος ο τόπος.
Παίζουμε, βλέπετε, ανάμεσα στην «Καποδιοίκηση» της παιδείας και στην «Κακοδιοίκηση» του κόσμου.
Παίζουμε άσχημο παιχνίδι. Και προπαντός εις βάρος αθώων.

(Κ. Ν. Πέμπτη, 16 Ιανουαρίου 1991).
ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ Τρίπολη 9 – 5 – 1990
Δ/ΝΣΗ Β/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Αριθ. Πρωτ. 1434
Πλατεία Αγίου Δημητρίου 4
22100-ΤΡΙΠΟΛΗ ΠΡΟΣ:Το Γραφείο του
κ. Νομάρχη Αρκαδίας.
Τρίπολη.
ΘΕΜΑ: «Παρέμβαση Σχολικού Συμβούλου
Στο έργο της Διοίκησης.
Σας αναφέρω ότι παρά τις προσπάθειες που καταβάλλω για είκοσι περίπου μήνες που υπηρετεί στο Νομό μας ο Σχολικός Σύμβουλος ειδικότητος Φιλολόγων κ. Δαλαμάγκας Παναγιώτης, αδυνατώ να συνεργαστώ ουσιαστικά με στόχο το καλό της εκπαίδευσης, γιατί ενέργειές του όπως οι παρακάτω αναφερόμενες, όχι μόνο αποτελούν απροσχημάτιστη παρέμβαση στο έργο της Διοίκησης, αλλά εκθέτουν και συκοφαντούν την υπηρεσία «που εκπροσωπώ και εμένα προσωπικά στους καθηγητές του Νομού και στην ευρύτερη κοινωνία της πόλης μας».
Σας καταγγέλλω μόνο τις ενέργειές του που έτυχαν ευρύτερης δημοσιότητας και δημιούργησαν αναστάτωση στα σχολεία και σχόλια σε βάρος της Δ/νσης Δ. Ε. του Νομού σας:
1. Η αποστολή του υπ’ αριθ. 50/16-10-1989 εγγράφου του σ’ όλους τους Δ/ντές και καθηγητές του Νομού απ’ ευθείας από τον ίδιο, το οποίο και τοιχοκολλήθηκε σε σημεία της πόλης μας και του οποίου το περιεχόμενο είναι εντελώς ανυπόστατο, κακόβουλο και συκοφαντικό για την υπηρεσία και το πρόσωπό μου.
2. Η αποστολή του υπ’ αριθ. 83/30-4-1990 στα σχολεία του Νομού με το οποίο καλούνται οι φιλόλογοι της Αρκαδίας να πάρουν μέρος σε σεμινάριο στις 10-5-1990 στην Τεγέα, που οργανώνει ως κύριος φορέας ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αρκαδίας, πριν παραληφθεί από την υπηρεσία μας η σχετική έγκριση του ΥΠΕΠΘ (Γ2/1397/25-4-1990) και η οποία σε σχέση με το έγγραφο του κ. Συμβούλου είχε μια ουσιαστική διαφορά στην έδρα του Σεμιναρίου που προσδιορίζει και το υποχρεωτικό της παρακολούθησης.
Αποτέλεσμα των ενεργειών του είναι να μετακινηθούν αύριο στην Τεγέα σχεδόν όλοι οι καθηγητές της ειδικότητας ΠΕ2 χωρίς το σχετικό έγγραφο μετακίνησης από την υπηρεσία μας. Πέρα όμως και απ’ αυτό και ενώ η υπηρεσία μας ήταν σε διαρκεί επικοινωνία με το Γραφείο σας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και των κινδύνων για τους καθηγητές που εγκυμονεί κάθε μετακίνηση και αν θα ’πρεπε, λόγω έλλειψης χρόνου, να κοινοποιηθεί το έγγραφο του ΥΠΕΠΘ ή να δοθούν τηλεφωνικά οδηγίες στους Δ/ντές των Σχολείων ο ίδιος ο Σύμβουλος επισκέφτηκε το 1ο Λύκειο και ενεχείρησε στο Δ/ντή φωτοαντίγραφο του εγγράφου του ΥΠΕΠΘ το οποίο απευθύνεται στη Δ/νση και με ευθύνη της κοινοποιείται.
3. Στις 27-4-1990 δημιουργήθηκε αναστάτωση στο 2ο Λύκειο Τρίπολης και έχουμε (έγγραφες; έντονες; ;;) διαμαρτυρίες καθηγητών, μαθητών και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, όταν σε υποδειγματική του διδασκαλία στα Νέα Ελληνικά ανάγνωσε και σχολίασε δικό του άρθρο σε τοπική εφημερίδα, το περιεχόμενο του οποίου χαρακτηρίζεται ως υβριστικό σε βάρος πολιτικού κόμματος (Ν. Δ.).
Επειδή οι παραπάνω ενέργειες του Σχολικού Συμβούλου των Φιλολόγων της Αρκαδίας κ. Δαλαμάγκα Παναγιώτη αποτελούν τουλάχιστον απρόκλητη παρέμβαση, α γ ν ό η σ η και συκοφαντική δυσφήμιση της Δ/νσης Δ. Ε. του Νομού Αρκαδίας, δηλαδή μιας από τις υπηρεσίες σας, παρακαλώ – για την ομαλή λειτουργία των Σχολείων και την υψηλή αποστολή που έχουμε ως εκπαιδευτικοί αναλάβει- να παρέμβετε , με τη διακριτική ευχέρεια που έχετε από το Νόμο ως επικεφαλής του Νομού, «ώστε έκαστος να ενεργεί εφ’ ώ ετάχθη» από την Πολιτεία συνεργαζόμενος όταν απαιτείται με τους αρμοδίους και συναρμοδίους.
Ο Προϊστάμενος
Βασίλειος Τσιώρος.
Ο «Κοντός»
-------------------
Ήμουν ο κοντός Μέγας δικτάτορας
και κατάντησα το πτυελοδοχείο της Ιστορίας.
Επάνω μου φτύνουν όλοι οι αναιδείς!

(Ήμουν ο Μεταξάς του «ΟΧΙ»)

Το «ΟΧΙ» ήταν μια «μυξοφονία».
Ο ο ο ο ο, ι ι ι ι !

Το «Χ» ήταν από άλλο «ρήμα».
Όπως λέμε πτύειν, ουρείν,.....

Μπορεί να ήταν και «μυοφωνία»,
ύνισμα ποντικού.

Ή και συοφωνία χοίρου, στον ίδιο ήχο.

(Τρίπολη, 1990).
ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΕΣ
--------------------------------------------
Το ότι οι Νομάρχες ήσαν εντελώς ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν τα θέματα εκπαίδευσης στο Νομό, το είχαμε τονίσει ήδη από το 1985. Γι’ αυτό το 1986 δημιουργήθηκε με « Εντολή Υπουργού » σε κάθε Νομαρχία το « Συντονιστικό Γραφείο Εκπαίδευσης ».Οι Νομάρχες όμως το περπάτησαν με δεκανίκια, όπως περίπου περπατάνε οι τραυματίες με καθολικά κατάγματα.
Το Μάρτιο του 1990, σε κοινή σύσκεψη του ΥΠΕΠΘ Σχολικών Συμβούλων και Διοικητικών Προϊσταμένων ( όταν βρισκόταν στο Υπουργείο το δίδυμο Σημίτη-Κοντογιαννόπουλου ) συμφωνήσαμε για την ανάγκη δημιουργίας ενός αποτελεσματικού συντονιστικού οργάνου στην έδρα κάθε Νομού. «Διαφώνησε» όμως ο κ. Μητσοτάκης με την
« Οικουμενική» και μείναμε πάλι στο « περίμενε ».
Φαίνεται όμως πως δεν είχαμε απόλυτα δίκιο. Γιατί οι Νομάρχες δεν είναι εντελώς άσχετοι με την εκπαίδευση. Είναι σαν τους μαυροπίνακες των σχολείων, όπου πάνω τους εγγράφεται όλη η κομματική και διοικητική αθλιότητα του Νομού. Ανεξαρτήτως χρώματος. Κι ανεύθυνοι, σαν τους μαυροπίνακες.
Εξάλλου, κι αυτό το « μαύρο » είναι ίδιο και απαράλλαχτο στη σημασία με το μαύρο στη λέξη « τα μαυρόπαιδα ».

Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας.
Τρίπολη, 1990.
Μεσαίωνας

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στις προγραμματικές δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας στο θέμα της αξιολόγησης. Κάποιοι στον τοπικό Αρκαδικό τύπο έσπευσαν να υλοποιήσουν με τον «τρόπο» τους την παραπάνω γενικά σωστή θέση του Υπουργείου. Και έσπευσαν εκ του μακρόθεν ( και με ποια κριτήρια; ) να κάνουν εφαρμογή σε υποδειγματική διδασκαλία Σχολικού Συμβούλου. Δεν ξέρουμε τις μαντικές ή μαγικές ικανότητες του συντάκτη της παραπάνω είδησης. Ούτε και τις προθέσεις του. Πρόκειται όμως καθαρά για «τηλεαξιολόγηση».
Λέτε να επιστρέψουμε στο Μεσαίωνα;
Μεταφασιστική διοίκηση.

150 χρόνια φασισμού συμπληρώνουν την αυταρχικότητα αυτού του τόπου. Ο εξαρτημένος διοικητικός υπάλληλος που προσπαθεί να απελευθερωθεί μεταφέρει την πίεση σε κάποιον παρακατιανό του. Καταπίεση για μια ψευδαίσθηση ελευθερίας.
Βλέπετε η Δημοκρατία δεν τυποποιήθηκε ποτέ στον τόπο μας, όπως και ένα πλήθος άλλα προϊόντα. Παρά το ότι ήταν και αυτή εισαγόμενη.
Ήμασταν ένας λαός ατιμασμένων. Λαός χωρίς δικαιώματα. Σε κάθε χαρτί μας με τη διοίκηση έπρεπε να υπάρχει αυτή η ομολογία της υποταγής, η ομολογία της ταπείνωσης. «Λαμβάνω την τιμή», για να «ευαρεστηθεί» ο αφέντης προϊστάμενος. Μετά την εξαφάνιση του Πασά στη Λίμνη των Ιωαννίνων, εκατοντάδες πασάδες ξεφύτρωναν στη Λίμνη της Διοίκησης. Και όλοι με στραμμένο νου και ψυχή στη λίμνη της Κυρά-Φροσύνης. Η τιμωρία του αποστάτη το παράδειγμα. Γι’ αυτό όλοι οι προϊστάμενοι ήταν αφοσιωμένοι σε κάποιο σουλτάνο, (Κοτζαμπάση, κομματάρχη ή παράγοντα).
Είναι αλήθεια πως καμιά από τις 15 δεκαετίες της ελεύθερης Ελληνικής Πολιτείας δεν άρχισε ή τέλειωσε ομαλά.
Οι εκπρόσωποι της διοίκησης εκφράζουν και στη δεκαετία μας την ελληνική παθολογία. Το «Διοικητικό Σύνδρομο Ταύτισης» με την εξουσία. Και επειδή εξουσία και κόμμα παντρεύτηκαν, το διοικητικό σύνδρομο εξουσίας έγινε ταυτόσημο με τον κομματισμό. Μια ταλαντευόμενη Μεταφασιστική Διοίκηση.
Οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι απρόσωποι και έχουν συνέχεια. Η ανασφάλεια τους έκανε προσωπικούς και με απλή προέκταση για την αναγκαία κομματική στήριξη. Δεν αναβιώνει επακριβώς η Πλατεία Κλαυθμώνος των αρχών του αιώνα μας. Νιώθουμε όμως τον πόνο της δημοκρατίας που έρχεται και δε φτάνει.
Κάποτε τα πρόσωπα της διοίκησης πρέπει να αποκτήσουν την «ολοκληρωμένη ατομική ευθύνη». Ανεξαρτήτως μεγέθους. Γιατί και στις μέρες μας η ευθύνη του υπαλλήλου ολισθαίνει από προϊστάμενο σε προϊστάμενο. Σαν τη δραχμή δηλαδή. Που πρέπει μέρα παρά μέρα να μαθαίνεις την τιμή της. Κατά πως λέγαμε «λαμβάνει την τιμή…».
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ, 20 Δεκεμβρίου 1989)
Μήπως;
-----------------
Παντιέρα προεκλογική στην πορεία για την κατάκτηση της περιπόθητης αυτοδυναμίας στήθηκε από τη Ν.Δ. η «αξιοκρατία». Λέξη κλειδί, που θα άνοιγε όλα τα σοσιαλιστικά χρονοντούλαπα της ιστορίας και θα ελευθέρωνε τις υγιείς δυνάμεις του τόπου, στην προσπάθεια για την ανοικοδόμησή του. Λέξη μαγική που θα εξόρκιζε όλα τα κακά αφού είναι συνυφασμένη με την τιμιότητα, την ειλικρίνεια, τη διαφάνεια.
Δίκαια λοιπόν οι ελπίδες των μισών, περίπου, Ελλήνων είχαν αναπτερώσει και ζητούσαν, μετά τις εκλογές, την κινητοποίηση ενός διαφορετικού κοινωνικού δυναμικού, ανθρώπων άλλου ήθους, άλλης εμβέλειας και προπάντων γόνιμης φαντασίας, μέσα από τις υπεσχημένες μεθόδους. Για να διαψευστούν ωστόσο, πολύ γρήγορα, όχι μόνο με την προσγείωση στην οικονομική πραγματικότητα, αναμενόμενη άλλωστε, αλλά με την επαναβίωση μεθόδων και μεθοδεύσεων στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι προ πολλού καταδικασμένων από τους σημερινούς πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού.
Γι’ αυτό και εύλογο το ερώτημα που τίθεται: Τι είναι εκείνο που κάνει τις προεκλογικές υποσχέσεις μετεκλογικά όνειρα απατηλά, όταν κάθε πολιτικός σχηματισμός ανέλθει στην εξουσία;
Η εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας ή η μικρόνοια των πολιτικών που πιστεύουν στη διατήρηση της πελατείας τους μέσω τέτοιων εξυπηρετήσεων;
Και δε μιλάμε για πρόσωπα αντίθετης πολιτικής ιδεολογίας από την κρατούσα σήμερα στην κυβερνητική παράταξη, αλλά για άτομα του ίδιου χώρου σε μια επιλογή των «ελασσόνων» για καίριες διοικητικές θέσεις.
Τι σχέση μπορεί να έχει, άραγε, η επιλογή ενός μηχανικού καριέρας στη διεύθυνση της Μέσης Εκπαίδευσης στο νομό μας, μεταξύ άλλων που έχουν αναλώσει τη ζωή τους στην εκπαίδευση, χρόνια τώρα; Είναι αυτό πρόκληση ή όχι στη νοημοσύνη μας και ευθεία βολή στα περί αξιοκρατίας της Κυβέρνησης;
Για να σταθούμε μόνο σ’ αυτό και να μην προχωρήσουμε στο τραγικό της άρνησης εφαρμογής από τη διοίκηση δικαστικών αποφάσεων, παρά τις διακηρυγμένες αρχές της κυβέρνησης για σεβασμό στη δικαιοσύνη και στις αποφάσεις της, όποιες κι αν είναι;
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση όπως διαμορφώνεται, δίκαια αναρωτιέται ένας ορθολογικά αλλά και πολιτικά, όχι κομματικά, σκεπτόμενος πολίτης; Μήπως για να πάμε μπροστά, θα πρέπει κάποτε «οι πολιτικοί μας να φιλοσοφήσουν»; Να φιλοσοφήσουν απλά, πάνω στην πρακτική αξία της πολιτικής και στη σημασία της για την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού σώματος; Μήπως στην τεχνοκρατούμενη εποχή μας, χρειάζεται και λίγη «φαντασία στην εξουσία», λίγη απογείωση από την πραγματικότητα για να δούμε τα πράγματα περισσότερο σφαιρικά και ουσιαστικά και όχι με το μισό μάτι του κομματικού συμφέροντος και του πολιτικού καιροσκοπισμού; Μήπως χρειάζεται σ’ αυτό το νέο πολιτικό ξεκίνημα, μια επαναποκάλυψη του ελληνικού ιδεολογικού κόσμου, μια σιωπή σοβαρότητας και περισυλλογής για να ξαναβρούμε το χαμένο δρόμο της αξιοκρατίας και της εθνικής περηφάνιας;
Λέμε, μήπως;
(ΑΡΚΑΔΙΚΑ ΝΕΑ, Κυριακή, 15 Ιουλίου 1990)
Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ
--------------------------
Ο «Αινείας» των Αρκάδων
Σήκωσε με σεβασμό στους ώμους του
Τον γέροντα πνευματικό του πατέρα.

Και περπάτησε!

Στην Αρκαδία των Αρκάδων
και τα μωρά ακόμα περπατούν.

Αλλά, κάποιος από τους «Αλήτες» των καταλήψεων
Φώναξε:

-Μπάρμπα! Πού το πας αυτό το χούφταλο;

Ο «Αινείας» μαρμάρωσε.

Από τότε το Αγαλμα του
Ιωάννη Μεταξά στην Αρκαδία
Έγινε «Ποντικοπόδαρο».
----------------
(Δείγμα γραφής. Και σχόλιο
Στην απλή κακοήθεια και την
Ιιστορική κακοήθεια κάποιων.
Ο Σχολιαστής
Παναγιώτης Δαλαμάγκας).
Ο «Κοντός»
-------------------
Ήμουν ο κοντός Μέγας δικτάτορας
και κατάντησα το πτυελοδοχείο της Ιστορίας.
Επάνω μου φτύνουν όλοι οι αναιδείς!

(Ήμουν ο Μεταξάς του «ΟΧΙ»)

Το «ΟΧΙ» ήταν μια «μυξοφονία».
Ο ο ο ο ο, ι ι ι ι !

Το «Χ» ήταν από άλλο «ρήμα».
Όπως λέμε πτύειν, ουρείν,.....

Μπορεί να ήταν και «μυοφωνία»,
ύνισμα ποντικού.

Ή και συοφωνία χοίρου, στον ίδιο ήχο.

(Τρίπολη, 1990).
Ανατροπή αξιών και παιδεία.
«Ο πεζός Αϊ-Γιώργης»
-------------
Όταν μιλάς για «ανατροπή» και πεζό Γιώργη, ο νους του αναγνώστη πηγαίνει στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ καθώς περπατάει ανάμεσα στο πλήθος των απλών ανθρώπων. Μια στάση πολιτική που παρασύρει και τον αντίπαλο Κωνσταντίνο το Νεώτερο στις ίδιες «πεζοπορίες». Το θέμα μου δεν ήταν η πολιτική παιδεία, παρά το ότι από το 1990 είχα μπει για τα καλά στο στόχαστρο της «δικοπαιδικής» (από το «τα δικά μας παιδιά» του Μιλτο-Μητσοτάκη και της ) Νέας Δημοκρατίας.
Ήταν θέμα προβληματισμού στο σεμινάριο των νεοδιόριστων καθηγητών της Αρκαδίας το Σεπτέμβρη του 1991. Η εικόνα της ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ ήταν σχετικά νωπή αφού η γνωστή φωτογραφία του διαδηλωτή είχε κριθεί το 1990 ως «φωτογραφία της χρονιάς». Ακόμα έντονες ήταν εμπειρίες και εικόνες από τα αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν που μεταφέρονταν ανάσκελα στα φορτηγά βαγόνια των τραίνων «προς άγνωστη κατεύθυνση». Οι νέοι καθηγητές θα έμπαιναν σε λίγο στον «παπαγαλισμό της παιδείας».
------------------------
Στις οθόνες που φρικιούσαν
εκείνο το αποτρόπαιο απόγευμα
άπλωναν αβέβαια τα δάχτυλά τους οι άνθρωποι.
Ήταν αλήθεια!
Μια σκιά ανθρώπου και ένα άδειο λευκό πουκάμισο.
Είχε μοιράσει το αίμα και το σώμα του
στο δισκοπότηρο των λαών.

Και μπροστά του ακίνητο
το κόκκινο τέρας της ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ.
Και από τότε
οι καταπιεσμένοι όλου του κόσμου
είδαν κατάπληκτοι πως το τέρας που φοβόντουσαν
ήταν ένα μεγάλο σιδερένιο βαρέλι
γεμάτο τρύπες.

Και όταν άρχισαν να το χτυπούν
αυτό έβγαζε έναν παράξενο ήχο
που μετασχηματιζόταν σε τραγούδι ελευθερίας.
(Αρκαδία, Σεπτέμβριος 1991)
Σεμινάριο Νεοδιόριστων Καθηγητών.
OI «ΑΛΗΤΕΣ»

Υπήρχαν κάτι παιδιά, που τα έλεγαν «αλήτες» (από τα τραγούδια του Πολυτεχνείου). Η πράξη όμως, της ντροπής είναι Τριπολιτσιώτικη.
Φιλόλογος ( παντού και πάντα υπάρχουν οι δυσάρεστες εξαιρέσεις), που ελπίζουμε να μείνει ένας, αποκάλεσε «αλήτες» τα παιδιά που βρίσκονται σήμερα πίσω από τα κάγκελα των σχολείων της πόλης. Και «γκαραζιέρηδες».
΄
Εχουμε δυστυχώς το πρώτο απτό δείγμα του «ΠΟΪΝΤ-ΣΥΣΤΕΜ», που τόσο διαφημίζει το ΥΠΕΠΘ των νέων ιδεών. Το ποιος χρειάζεται σφυρί στο κεφάλι φαίνεται αυτονόητο. Σαν τα φαντάσματα παιδείας αυτής της πόλης.
Ευτυχώς που υπάρχουν οι φωνές των παιδιών και μας ξυπνάνε κάπου-κάπου. ΄Εστω και στ’ απομεσήμερο.

«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ» Πέμπτη, 13 Δεκεμβρίου 1990».
Ο «Κοντός»
-------------------
Ήμουν ο κοντός Μέγας δικτάτορας
και κατάντησα το πτυελοδοχείο της Ιστορίας.
Επάνω μου φτύνουν όλοι οι αναιδείς!

Ήμουν ο Μεταξάς του «ΟΧΙ»

Το «ΟΧΙ» ήταν μια «μυξοφονία».
Ο ο ο ο ο, ι ι ι ι !

Το «Χ» ήταν από άλλο «ρήμα».
Όπως λέμε πτύειν, ουρείν,.....

Μπορεί να ήταν και «μυοφωνία»,
ύνισμα ποντικού.

Ή και συοφωνία χοίρου, στον ίδιο ήχο.

(Τρίπολη, 1990).
Σήμερα ο Καθηγητής μας

Σήμερα ο Καθηγητής μας
Είναι περίληψη μαθήματος.
Όλο τα ίδια επαναλαμβάνει:
«Ο Μεταξάς του ΟΧΙ!
Ο Μεταξάς του ΟΧΙ!
Ο Μεταξάς του ΟΧΙ»

Ώσπου μπερδεύοντας
τον Εσταυρωμένο της τάξεως
με το σταυρωτή της Δημοκρατίας
είπε και κείνο το ανεπανάληπτο:

«Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ στις
28 φορές του Οκτώβρη!».

Τελικά το μάθημα σταμάτησε
στο τέταρτο θρανίο:

«Ιστορία Ελλάδος;».
«Απούσα!».
Συμπόσιο Επικής-Λυρικής ποίησης
200 επιστημόνων στην Αρκαδία

Οι διακόσιοι επιστήμονες από την Πέμπτη, 10 Μαϊου 1990,στις πύλες της φωτιάς.
Σύνδρομα

Γνωρίζουμε πολύ καλά το κρίσιμο σημείο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όταν είχαμε τον Μένιο Αντιπρόεδρο. Ήταν η δύσκολη περίοδος του Κινήματος, όταν ο Πρόεδρος έδινε τη μάχη της ζωής του. Σε τέτοιες οριακές στιγμές οι άνθρωποι κάνουν επιλογές, που δεσμεύουν τη ζωή τους αμετακίνητα. Είδαμε τότε τη σύντροφο του Χέρφιλντ να γίνεται σύντροφος της ζωής του. Η χώρα συγχρόνως γνώρισε τη «διακυβέρνηση» με τηλεχειρισμούς. Κυβερνώμεθα με FAX, φώναζε η αντιπολίτευση.
Εμείς, στο Νομό Αρκαδίας, είχαμε το ατύχημα ο «ιός» να χτυπήσει μετά δύο χρόνια τη Νομαρχία. Και μάλιστα αρκετά σοβαρά. Θα πρέπει να μιλάμε για το «Σύνδρομο του FAX», από το οποίο πάσχει το πιο νευραλγικό σημείο διοίκησης του Νομού, η Νομαρχία.
Ο Προϊστάμενός της μετέφερε στην Κυβέρνηση με την πιο πάνω ηλεκτρονική συσκευή συγκεκριμένη αβάσιμη διαμαρτυρία ικανοποιώντας μικροκομματικά προσωπικά συμφέροντα ή πάθη. Και λυπούμαστε πολύ γι’ αυτό.
Κύριε Νομάρχη, θα ενθυμείσθε ασφαλώς πως όταν ο Παπανδρέου βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου, η Νέα Δημοκρατία διαμαρτυρόταν έντονα γιατί ήταν δύσκολη όχι η επικοινωνία Αθηνών-Λονδίνου με FAX, αλλά ο κριτικός έλεγχος των πληροφοριών.
Ο ρόλος του Νομάρχη δεν είναι να βεβαιώνει το πιστό αντίγραφο, κάτι που μπορεί να το κάνει το μηχάνημα. Ο ρόλος του είναι πιο σημαντικός και ανάγεται, μεταξύ των άλλων, στη διακρίβωση της πιστότητας της αλήθειας οποιασδήποτε κατηγορίας, πριν αυτή μεταδοθεί οπουδήποτε.
Γι’ αυτό και με λύπη μας καταγγέλλουμε αυτό το ατόπημα, το οποίο δεν γνωρίζουμε αν οφείλεται σε υπερβάλλοντα κομματικό ζήλο ή σε αντίστοιχες πιέσεις κάποιων ανεγκέφαλων κομματικών «σπιούνων», κάτι που επανειλημμένα έχουμε στο παρελθόν επισημάνει, ώστε να δημιουργούνται εντυπώσεις και προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό και λιγότερη σημασία σ’ αυτούς τους κυρίους αν δίνατε στο μέλλον, δεν θα είναι για το κακό σας.
Αντίθετα θα ανυψώσετε το όνομα και το γόητρό σας, στο Νομό που προΐστασθε, μεταξύ όλων των πολιτών και όχι των λίγων κομματικών, τυφλοπόντικων, που έτσι κι αλλιώς δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους.
(Κ. Ν., 16 Ιουνίου 1990)
Τα Σχολεία κλείνουν,
Φυλακές ανοίγουν.

Η Νέα Δημοκρατία άρχισε την αντίστροφη πολιτική της. Παλιές συνήθειες με νέο πρόσωπο. Τα ξερονήσια βλέπετε έγιναν πια τουριστικοί βοσκότοποι νυσταλέων περιηγητών.
Ο Υπουργός Παιδείας ποινικοποιεί τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των Καθηγητών, σε μια ύστατη προσπάθεια εκφοβισμού και κάμψεως του φρονήματός των. Αλλά οι Καθηγητές πια αγωνίζονται για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Η προσφυγή στα δικαστήρια του Β. Κοντογιαννόπουλου για εκφοβισμό των Εκπαιδευτικών δίνει νέα κοινωνική διάσταση στην απεργία τους. Οι νέες σοβαρές συνέπειες προδικάζουν ακόμα και πολιτικές εξελίξεις.
Εξελίξεις που ήταν πάντα συνδεδεμένες με τους αγώνες των Καθηγητών.
(Κ. Ν. , 31 Μαϊου 1990)
Το Βαθμολογικό Κέντρο Τρίπολης
(Μουντζώνοντας εναλλάξ)
Λένε πως τελικά θα λειτουργήσει το Β. Κ. Τρίπολης. Αλλά δεν ξέρουμε ακόμα ποιοι θα βαθμολογήσουν και ποιους θα βαθμολογήσουν.
Είναι κι αυτό στα «χάπενινγκ», στα απρόοπτα του φετινού καλοκαιριού. Μόνο την κλίμακα αξιολόγησης ξέρουμε. Φθάνει μέχρι το 80.
Και το βαθμό που παίρνουν προκαταβολικά μερικοί επώνυμοι. Λίαν επιεικώς τρία. Άντε πέντε. Όσα δηλαδή και τα δάχτυλα της δεξιάς ή αριστεράς χειρός. Ούτε δράμι παραπάνω.
(Κ. Ν. Πέμπτη,12 και 19 Ιουλίου 1990)
Το «Μητροπολιτικό Σύνδρομο»

Παλιός συνάδελφος (συμπαθής ή όχι, δεν έχει σημασία) παραπονέθηκε πρόσφατα για πίνακες και τοποθετήσεις διευθυντών σχολικών μονάδων (το 1986). Πρέπει όμως να έχει υπόψη του πως η ασθένεια σχεδόν πάντοτε βρίσκεται στη Μητροπόλεως (ΥΠΕΠΘ), ενώ τα συμπτώματά της είναι πιο εμφανή και έντονα στην επαρχία.
Είχαμε επισημάνει τότε την ανάγκη ενιαίου πίνακα (Γυμνασιαρχών-Λυκειαρχών) και την παραμονή κατά προτεραιότητα των ήδη υπηρετούντων διευθυντών στην οργανική θέση, που υπηρετούσαν, ανεξαρτήτως αριθμού μορίων. Επιβαλλόταν από την παιδαγωγική ανάγκη της συνέχειας (καθώς μιλούσε και ο Νόμος για τριετή παραμονή).
Βρισκόμασταν όμως μακριά από τη Μητροπόλεως (Κέρκυρα) και οι εκατοντάδες των επιστρεφόντων στην Αθήνα επέβαλαν τα δικά τους μέτρα. Πάντα υπάρχει στο ΥΠΕΠΘ μια ομάδα, που επιβάλλει και μεταφέρει τα δικά της μέτρα παντού. Ταιριάζουν, δεν ταιριάζουν. Πάσχουμε στην εκπαίδευση, ας πούμε, από το «Μητροπολιτικό Σύνδρομο».
Αλλά και τι μπορούσε να κάμει άβουλη και ανοργάνωτη επαρχία; Εδώ βρέθηκε ένας «απόστρατος» στο 2ο Λύκειο Τρίπολης και μας έκανε άνω κάτω. Ευτυχώς που δεν ήταν εν ενεργεία. Μέχρι και πραξικόπημα θα είχε κάμει.
(Κ. Ν. Παρασκευή, 22 Ιουνίου 1990)
Το τέρας
«Σημεία και τέρατα!», λέει ο λαός. Μα απλά «τέρας» είναι το απρόσμενο και αναπάντεχο. Σαν το Μητσοτάκη πρωθυπουργό. Που δεν βγήκε μόνος του. Το ΠΑΣΟΚ τον έβγαλε.
Το πιο αποκρουστικό και απαίσιο τέρας στην αρχαιότητα ήταν η Γοργώ. ¨Οποιος την κοίταζε μαρμάρωνε. Γινότανε πέτρινο άγαλμα.Γι’ αυτό η αποκρουστική γυναικεία κεφαλή της με την κρεμασμένη γλώσσα κοσμούσε την ασπίδα της Αθηνάς, το γνωστό γοργόνειο.
Λένε σωστά πως η Βουλή είναι η ασπίδα της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και οι απανταχού συνταγματάρχες και πάσης ιεραρχίας καταλυτές της Δημοκρατίας στέλνουν μπράβους και τανκς κατά προτεραιότητα στη Βουλή.
Πριν από λίγο καιρό η Εθνική τηλεόραση μας έστειλε εικόνες από τη Βουλή, αυτή την ασπίδα της Δημοκρατίας. Και για μια στιγμή όλοι πέτρωσαν. Καταμεσίς μια γυναικεία κεφαλή είχε γκριμάτσα του μυθικού τέρατος. Μερικοί επιμένουν πως είδαν τα μάτια και τη γλώσσα της Γοργώς. Εμείς το γράφουμε με δισταγμό, γιατί ξέρουμε πως η Ελλάδα είναι χώρα του μύθου. Να έγινε και των τεράτων; Όλα πιθανά, αφού ο Μητασοτάκης έγινε πρωθυπουργός και η κυρία Μαρίκα κυρία πρωθυπουργού.
Στα πολύ παλιά, στα αρχαία που επανέρχονται, η ασπίδα λεγόταν «σάκκος». Και στα παλιά, τον καιρό της προεκλογικής, ο Μητσοτάκης μοίραζε υποσχέσεις κρατώντας ένα σάκκο. Και ο αθεόφοβος τον κρατούσε ανάποδα και κανείς δεν το πήρε χαμπάρι. Ούτε η Μαρίκα. Μα ούτε και οι ψηφοφόροι.
Αυτή η ασπίδα ήταν χωρίς γοργόνειο. Ήταν «αιγίδα» φτιαγμένη από δέρμα «Κατσίκη». Και διάβολε. Του βγήκε σε καλό. Καλό δικό του και κακό δικό μας.
Ένας λαός «τέρας», αφού ψηφίζει το κακό του.Θα μου πείτε πως μπορεί να τον ψήφισε ο Μένιος. Με τον τρόπο του. Όλα πιθανά. Οι Ελβετοί ήταν για πολύ μακρό διάστημα οι μισθοφόροι της Ευρώπης. Μέλη της «Επικατάρατης» Λεγεώνας. «ΠΑΝ»
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ, Πέμπτη, 24 Μαϊου 1990)
ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ Τρίπολη, 28 Μαΐου 1990
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ Ν. ΑΡΚΑΔΙΑΣ Αριθ. Πρωτ. : 93

ΠΡΟΣ: 1) Ο.Λ.Μ.Ε.
2) Ε.Λ.Μ.Ε.
ΘΕΜΑ: STRESS OF TEACHING

Stress is taking a dramatic toll among Scottish teachers,
the Scottish Schoolteachers’ Association complained yesterday.
Last year 273 either died in service or retired early because of bad health. The association blames poor school organization,
split-site schools, oversized classes, unruly pupils and poor design o buildings.

SUNDAY TIMES, 28-5-1978.
................................................

Aγαπητοί Συνάδελφοι,
Σας στέλνω το μικρό αυτό σημείωμα.
Πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου και πολλών
«κακεκτύπων», που εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν στην
εκπαίδευσή μας.

Ο συνεργάτης σας

(Τ.Σ. Υπογραφή)

Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας
Σχολικός Σύμβουλος

ΚΟΙΝ. : ΥΠΕΠΘ, Γραφείο κ. Υπουργού.
- ΝΟΜΑΡΧΗ Αρκαδίας.
(Σχόλιο του «Ανακριτή της Καβάλας», ΠΟΡΙΣΜΑ, σελ.24)
β) Από το υπ’ αριθ.93/28-5-1990 έγγραφό του προς την ΟΛΜΕ και την ΕΛΜΕ Αρκαδίας(και κοινοποίηση προς 1)ΥΠΕΠΘ- Γραφείο Υπουργού και 2) Νομάρχη Αρκαδίας),με θέμα «STRESS OF TEACHING», όπου παραθέτει απόσπασμα αγγλικού κειμένου (χωρίς ελληνική μετάφραση) της εφημερίδας SUNDAY TIMES της 28-5-1978 (δηλαδή της ίδιας ημερομηνίας 28-5, με του εγγράφου του, σχετικά με αρνητικά σχόλια για την εκπαίδευση της Σκωτίας κατά το 1978, και με την ακόλουθη υποσημείωση: «Αγαπητοί Συνάδελφοι. Σας στέλνω το μικρό αυτό σημείωμα. Πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου και πολλών «κακεκτύπων», που εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν στην εκπαίδευσή μας. Ο Συνεργάτης σας» (Το κείμενο βλ. στον παρόντα φάκελο).
ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΕΣ
--------------------------------
Το ότι οι Νομάρχες ήσαν εντελώς ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν τα θέματα εκπαίδευσης στο Νομό, το είχαμε τονίσει ήδη από το 1985. Γι’ αυτό το 1986 δημιουργήθηκε με « Εντολή Υπουργού » σε κάθε Νομαρχία το « Συντονιστικό Γραφείο Εκπαίδευσης ».Οι Νομάρχες όμως το περπάτησαν με δεκανίκια, όπως περίπου περπατάνε οι τραυματίες με καθολικά κατάγματα.
Το Φεβρουάριο ου 1990, σε κοινή σύσκεψη του ΥΠΕΠΘ Σχολικών Συμβούλων και Διοικητικών Προϊσταμένων ( όταν βρισκόταν στο Υπουργείο το δίδυμο Σημίτη-Κοντογιαννόπουλου ) συμφωνήσαμε για την ανάγκη δημιουργίας ενός αποτελεσματικού συντονιστικού οργάνου στην έδρα κάθε Νομού. «Διαφώνησε» όμως ο κ. Μητσοτάκης με την
« Οικουμενική» και μείναμε πάλι στο « περίμενε ».
Φαίνεται όμως πως δεν είχαμε απόλυτα δίκιο. Γιατί οι Νομάρχες δεν είναι εντελώς άσχετοι με την εκπαίδευση. Είναι σαν τους μαυροπίνακες των σχολείων, όπου πάνω τους εγγράφεται όλη η κομματική και διοικητική αθλιότητα του Νομού. Ανεξαρτήτως χρώματος. Κι ανεύθυνοι, σαν τους μαυροπίνακες.
Εξάλλου, κι αυτό το « μαύρο » είναι ίδιο και απαράλλαχτο στη σημασία με το μαύρο στη λέξη « τα μαυρόπαιδα ».

Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας.
Τρίπολη, 1990.
Τα Σχολεία κλείνουν
Φυλακές ανοίγουν

Η Νέα Δημοκρατία άρχισε την αντίστροφη πολιτική της. Παλιές συνήθειες με νέο πρόσωπο. Τα ξερονήσια βλέπετε έγιναν πια τουριστικοί βοσκότοποι νυσταλέων περιηγητών.
Ο Υπουργός Παιδείας ποινικοποιεί τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των Καθηγητών, σε μια ύστατη προσπάθεια εκφοβισμού και κάμψεως του φρονήματός των. Αλλά οι Καθηγητές πια αγωνίζονται για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Η προσφυγή στα δικαστήρια του Β. Κοντογιαννόπουλου για εκφοβισμό των εκπαιδευτικών δίνει νέα κοινωνική διάσταση στην απεργία τους. Οι νέες σοβαρές συνέπειες προδικάζουν ακόμα και πολιτικές εξελίξεις. Εξελίξεις που ήταν πάντα συνδεδεμένες με τους αγώνες των Καθηγητών.
( Κ. Ν. 31 Μαϊου 1990)
Τεγεατικό Μέγαρο

Η τελευταία πράξη του Τεγεατικού Μεγάρου(ενός τριώροφου πέτρινου κομψοτεχνήματος στην Παλαιά Επισκοπή Τεγέας) ήταν η στέγαση της Οικοκυρικής Σχολής που λειτούργησε 70 ολόκληρα χρόνια. Την επόμενη Πέμπτη,10-05-1990 πρωί στον ίδιο χώρο θα φιλοξενηθεί το Σεμινάριο Φιλολόγων, που οργανώνεται από τον Τοπικό Σύνδεσμο Φιλολόγων, την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων και, φυσικά, το Σχολικό Σύμβουλο κ. Παν. Δαλαμάγκα. Το Σεμινάριο είναι ανοιχτό με αρκετούς προσκεκλημένους και αρχίζει στις 9 π.μ. Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία και περνάμε σε κάποια άλλα «οργανωτικά».
Η νέα Διοίκηση του Τ. Συνδέσμου ευπρεπίζει το χώρο ώστε να αποκτήσει εκθεσιακή μορφή και να παρουσιάζει όλη την εκατοντάχρονη ζωή και δραστηριότητα του Τ. Σ. Επισημαίνουμε όμως και δυο σημαντικά. Την παραχώρηση χώρου για στέγαση του «Αναπτυξιακού Συνδέσμου Τεγέας» και την προετοιμασία του Ξενώνα της (γ΄ όροφος) για τη φιλοξενία παιδιών των Μελών του Τ. Σ. Αθηνών. Σχετική απόφαση πάρθηκε την περασμένη Πέμπτη. Η προοπτική είναι το μεθεπόμενο καλοκαίρι να φιλοξενηθούν παιδιά Τεγεατών του Εξωτερικού. Κυρίως Η.Π.Α. όπου
είχε ιδρυθεί ο Τ.Σ. Αμερικής.
Η Νέα Διοίκηση προγραμματίζει με συγκεκριμένες ενέργειες την επαναδραστηριοποίηση του Τ.Σ. Αμερικής. Εμείς παρακολουθούμε από κοντά και με ενδιαφέρον ό,τι γίνεται στην Τεγέα. Και για να είμαστε πιο ειλικρινείς θεωρούμε την Τεγέα κομμάτι της Τρίπολης. Μήπως κάποια στάση και αντιλήψεις των «εδώ κρατούντων» πρέπει να αναθεωρηθούν; Και φυσικά «επί τα βελτίω».
(Κ. Ν. Τετάρτη, 9 Μαϊου 1990)
Για τον κ. Κοντογιαννόπουλο
ή
Προς προσεχώς τέως Υπουργόν Παιδείας

Να τ’ ακούσουμε και να μην το πιστέψουμε! Η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Αρκαδίας συνεχίζει τις μεταθέσεις των καθηγητών και το Σεπτέμβρη, περιφέροντας δίκην μονάρχη τους καθηγητές από σχολείου εις σχολείον!
Είπαν ότι ήταν υπεράριθμος ο Μαθηματικός και τοποθετήθηκε στο 2ο Γυμνάσιο, όπου ήδη υπάρχει άλλος πρόσφατα διορισμένος μαθηματικός με αμφισβητούμενη οργανική θέση. Μα από πότε ένα «λάθος» «διορθώνεται» με ένα άλλο προφανές λάθος.
Δεν ξέρουμε τις διοικητικές κομπίνες, αλλά μήπως αυτό είναι δείγμα της επαγγελλόμενης αποκατάστασης δημοκρατικών θεσμών;
Μήπως ο «επιμορφωθείς» από σας τον Αύγουστο, διοικητικός προϊστάμενος της Δ/νσης Αρκαδίας έπρεπε να δείξει ότι έμαθε καλά το μάθημά του με ένα δείγμα απόλυτης αυθαιρεσίας; Αν οι διοικητικές αυθαιρεσίες «φασιστικού τύπου» περνάνε μέσα από υπηρεσιακά συμβούλια, τότε θα σας θυμίσουμε κ. Υπουργέ, το χαρακτηρισμό του «Συλλογικού Νεοφασισμού» που έδινε σε τέτοια όργανα παλιός μας καθηγητής.
Εκτός κι αν μπλέξανε οι κομματικές αυτοδυναμίες με τις αυτοαδυναμίες και αυτοανομίες Υπουργών και Δ/ντών Υπηρεσιών.
Ο φασισμός γράφεται με μικρό «φ» και με κεφαλαίο «Φ», όπως και πολλές άλλες λέξεις. Αλλά η Αυθαιρεσία της Δ/νσης Αρκαδίας που μας καταγγέλθηκε γράφεται με «Α» κεφαλαίο. Και είναι ντροπή για το μέλλον αυτού του τόπου, επειδή γίνεται ο χειρότερος δάσκαλος στα παιδιά μας. Όσο για τα σχολειά μας , αυτά θα περιμένουν να σηκώσει το λάβαρο….ο Παλαιών Πατρών Γερμανός για να αρχίσουν κανονικά τα μαθήματά τους.
(Κ. Ν. Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 1989)
Καταγγέλλουμε.
* * * * * * *
Αλήθεια,
πώς νύχτωσε αυτό το μεσημέρι !
Πώς κόψαν και μοιράσανε το χρόνο
στην κοινωνία των βρικολάκων !
Την κοινωνία των αναλφάβητων της μιάς λέξης:
Κ α τ α γ γ έ λ λ ο μ ε ν !

Όταν τελειώνει η εξουσία της μέρας
και βγαίνει από τον τάφο του
το τέρας της διπλανής πόρτας.

Και εμείς
απλώς αγγέλλομεν.
Και καρφώνουμε την ξύλινη αγγελία
στην καρδιά του τέρατος
για να ρεύσει το αίμα της ανομίας.

Αλήθεια,
πως έγινε η νύχτα μέρα!
Και οι καμπάνες της ελευθερίας
καρφώνουν τον ουρανό
με το πρόσταγμα της ζωής:
«Δόξα εν υψίστοις!».

Σηκώνουμε τα χέρια
σε ανάταση ελευθερίας
κι αγγίζουμε με τα δάχτυλα την αιωνιότητα
της παντοτινής μέρας.

Τρίπολη,
( Τον καιρό της κομματικής χούντας)
NOMAΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
«Τα βουβά πρόσωπα της τραγωδίας».
Δεν ξέρω αν το δράμα της Νομαρχίας είναι σαν τις αρχαίες επαναλήψεις τραγωδιών. Έχει όμως οπωσδήποτε και το στοιχείο του παραλόγου. Ένα κακό έργο (αποτυχία) δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται. Το ίδιο και μια λάθος συμμετοχή. Ανεξάρτητα αν είσαι πρωταγωνιστής, δευτεραγωνιστής και τριταγωνιστής. Και προπαντός βουβό πρόσωπο.
Γι’ αυτό είναι απορίας άξιον η εμμονή του νεαρού Νομαρχιακού Συμβούλου Γιάννη Σμυρνιώτη να συνεχίζει να παίζει στην ίδια «Νομαρχιακή Τραγωδία» το ρόλο του βωβού προσώπου. Και μάλιστα με τον ίδιο χορηγό (για ποιητή δε μιλάμε, αφού πρόκειται περί επαναλήψεως).
Φαίνεται όμως από την παράδοση πως αυτά τα βουβά πρόσωπα είχαν το χαρακτηριστικό της ασημαντότητας. Παράδειγμα: Ο Δημοσθένης αποδοκιμάζει τον αντίπαλό του με τη φράση: Εσύ ετριταγωνίστεις και εγώ εσύριττον, δηλαδή εσύ έπαιζες (άθλια) το ρόλο του τριταγωνιστή και εγώ σε αποδοκίμαζα με σφυρίγματα. Όπως βλέπετε γι’ αυτά τα βουβά πρόσωπα, τους δορυφόρους(σαν τους Νομαρχιακούς Συμβούλους), κανείς δε νοιαζόταν ή δεν τους έπαιρνε στα σοβαρά.
Ο Παντελής Τσιλιβής, κατά τα εγκαίνια του προεκλογικού του κέντρου στην Πλατεία Αγίου Βασιλείου, περιέγραφε με λόγο και επιχειρήματα το ανύπαρκτο ουσιαστικά έργο της Νομαρχίας με μια απλή λέξη: ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Και εμείς μορφωνόμασταν για το αμόρφωτο έργο του Νομάρχη. Αυτά τα λίγα.
Υπάρχουν όμως και τα λιγότερα. Την επόμενη βραδιά καθόμασταν ήσυχα στην αμαρτωλή πλατεία με το νομομαθή και δικηγόρο Γιάννη Αναγνωστόπουλο. Την ησυχία μας διέκοψε απρόσμενα ο λόγος του νεαρού συμπατριώτη Γιάννη Σμυρνιώτη:
«Γιατί τα έλεγε χθες όλα αυτά για μη απορρόφηση των χρημάτων και για τα ανύπαρκτα ουσιαστικά έργα της Νομαρχίας ο Παντελής Τσιλιβής; Εγώ τα είπα και τα έχω γράψει (μιάμιση σελίδα) πολύ νωρίτερα». Τώρα εγώ δεν κατάλαβα. Για σχήμα πρωθύστερο τα έλεγε ο Συμπατριώτης;
Φαίνεται όμως πως ακόμα και τα γραπτά υπομνήματα λειτουργούσαν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο σαν Πιστοποιητικά Βαρηκοΐας. Και έτσι την απάντηση έδωσαν δυστυχώς, ευτυχώς και αναγκαστικά τα μεγάφωνα της Πλατείας Αγίου Βασιλείου. Γιατί σε ένα αναποτελεσματικό Νομαρχιακό Συμβούλιο που δήθεν διαχειρίζεται ένα υπαρκτό αποτυχημένο έργο, η φωνή του βοώντος εν τη ερήμω επαναλαμβανόμενη μετασχηματίζεται σε φωνή «βοός εν ερήμω». Και μεταξύ «βωβός» και «βοός» δεν υπάρχει, φωνητικά τουλάχιστον, και μεγάλη διαφορά. Για νοητικές διαφορές δε γίνεται λόγος στην Αρκαδία εδώ και κάπου τέσσερα χρόνια.
Και το δράμα παίχτηκε σε συχνές επαναλήψεις με τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια βουβά πρόσωπα. Το «εσύ επρωταγωνίστεις και εγώ εσύριττον» λεγόταν μόνο στα «Μεγάλα» ή το πολύ στα «Μικρά Διονύσια». Καίρια όμως στιγμή της κριτικής είναι η αποτελεσματική στιγμή. Και τα πράγματα ήδη δείχνουν σταθερά το αποτέλεσμα: Την ανατολή μιας καλύτερης μέρας.
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας.
Οικουμενική απεργία

Αυτή η πίεση προς πάσαν κατεύθυνσιν τείνει να πάρει οικουμενικό χαρακτήρα. Μιλάμε και για τα μανιτάρια των απεργιών που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα στο καταχείμωνο της οικονομίας μας.
Αναρωτιέται κανείς ποιοι να πρωταγωνιστούν σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου! Ή ποιοι τέλος πάντων είναι αυτοί στην ατέλειωτη ουρά των κομπάρσων της κοινωνικής αναταραχής! Δεν μπορούμε να δούμε την άκρη της. Μας είπαν πως η οικονομία είναι κομμάτια. Αυτοί εδώ την παρουσιάζουν λάστιχο.
Αυτά τα δάνεια σε «γραμμάτια δημοσίου» τελικά θα μεταφραστούν σε «ρήτρα χαρτιού» για την έκδοση τραπεζογραμματίων made in Χολαργός; Εκφράζουμε την ανησυχία του μέσου Έλληνα, αυτού που έχει σχέση με ένα μέσο βεληνεκές οράσεως. Βλέπεις θαμπό το σήμερα, σκοτεινό το αύριο. Υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που βλέπουν μόνο πίσω; Ή υπάρχουν οι παίχτες μιας νέας πολιτικής, που δεν περπατάνε στο χώρο του γηπέδου (μισόξερο κατά τα λεγόμενά τους). Και με το μάτι τους στυλωμένο στην κερκίδα των φανατικών οπαδών, πατάνε την ξεφούσκωτη μπάλα της οικονομίας.
Αισιόδοξοι, κατά το γνωστό ανέκδοτο, τη βλέπουν μισοφουσκωμένη. Μα με οικονομία του αέρα πώς γίνεται να περπατάει αισιοδοξία; Εκτός κι αν σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου οι πραγματικά τρελοί είναι οι θεατές. Αλλά μέχρι πότε μπορεί να είναι απλώς θεατές;
«Κ. Ν., Παρασκευή, 9 Φεβρουαρίου 1990».