Το «Μητροπολιτικό Σύνδρομο»

Παλιός συνάδελφος (συμπαθής ή όχι, δεν έχει σημασία) παραπονέθηκε πρόσφατα για πίνακες και τοποθετήσεις διευθυντών σχολικών μονάδων (το 1986). Πρέπει όμως να έχει υπόψη του πως η ασθένεια σχεδόν πάντοτε βρίσκεται στη Μητροπόλεως (ΥΠΕΠΘ), ενώ τα συμπτώματά της είναι πιο εμφανή και έντονα στην επαρχία.
Είχαμε επισημάνει τότε την ανάγκη ενιαίου πίνακα (Γυμνασιαρχών-Λυκειαρχών) και την παραμονή κατά προτεραιότητα των ήδη υπηρετούντων διευθυντών στην οργανική θέση, που υπηρετούσαν, ανεξαρτήτως αριθμού μορίων. Επιβαλλόταν από την παιδαγωγική ανάγκη της συνέχειας (καθώς μιλούσε και ο Νόμος για τριετή παραμονή).
Βρισκόμασταν όμως μακριά από τη Μητροπόλεως (Κέρκυρα) και οι εκατοντάδες των επιστρεφόντων στην Αθήνα επέβαλαν τα δικά τους μέτρα. Πάντα υπάρχει στο ΥΠΕΠΘ μια ομάδα, που επιβάλλει και μεταφέρει τα δικά της μέτρα παντού. Ταιριάζουν, δεν ταιριάζουν. Πάσχουμε στην εκπαίδευση, ας πούμε, από το «Μητροπολιτικό Σύνδρομο».
Αλλά και τι μπορούσε να κάμει άβουλη και ανοργάνωτη επαρχία; Εδώ βρέθηκε ένας «απόστρατος» στο 2ο Λύκειο Τρίπολης και μας έκανε άνω κάτω. Ευτυχώς που δεν ήταν εν ενεργεία. Μέχρι και πραξικόπημα θα είχε κάμει.
(Κ. Ν. Παρασκευή, 22 Ιουνίου 1990)