Συγκρίσεις

Αυτό που μας έδωσαν οι τρεις περασμένες εβδομάδες έχει το έντονο πολιτικό χρώμα. Θα έλεγε κανείς, της πάλλουσας Δημοκρατίας.
Δεν είναι λίγο πράγμα να συμπληρώνεται σχεδόν ένας μήνας με τις δύο σημαδιακές μέρες του «ΟΧΙ στο φασισμό» (Ήπειρος και Πολυτεχνείο) και του «ΝΑΙ στη Δημοκρατία» με την 5η Νοεμβρίου και τις μαθητικές εκλογές των ημερών.
Θα έλεγε κανείς με περηφάνια και χωρίς δισταγμό: Ο Μήνας της Δημοκρατίας.
Τα λόγια των μικρών μαθητών φτάνανε άνετα σε αυτή τη διάσταση. Και την αγγίζανε με το δικό τους τρόπο. Κάπου μάλιστα μιλούσαν και με έκδηλη ικανοποίηση (όχι περιφρόνηση) , κάτι σαν αυτοκαταξίωση.
Οι συγκρίσεις τους καταφανείς και άνετες. «Εμείς φτιάξαμε την Κυβέρνησή μας σε τρία λεπτά».
Ήταν η συγκρότηση του πενταμελούς Μαθητικού Συμβουλίου σε σώμα.
Η νέα γενιά αρχίζει να ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς. Είναι οι νέοι ρυθμοί της εποχής μας. Και η πληροφόρηση αγγίζει το σύνολο σχεδόν του κοινωνικού συνόλου. Πληροφορία και δημοκρατία πάνε μαζί.
Το μόνο εφόδιο, που μπορεί να δώσει ανεπιφύλακτα, άνετα και αποτελεσματικά το σχολείο στο μαθητή είναι η επιλεκτικότητα και η κριτική στάση στην πληροφόρηση. Ο μαθητής αρχίζει να μαθαίνει τη σημαντική της γλώσσας, την αναφορικότητα του λόγου. Το άκουσμα αξιολογείται σωστότερα όταν γνωρίζουμε την πηγή προέλευσής του. Αλλά από ό,τι είδαμε καταθέτουμε τη μαρτυρία πως οι μαθητές κάνουν τις κρίσεις τους και προπαντός τις συγκρίσεις. Και βλέπουν πως κάπου υπερέχουν. Έστω και σαν πρώτη εντύπωση. Εξ άλλου οι πρώτες εντυπώσεις είναι αυτές που έχουν διάρκεια και προπαντός ποιότητα.
Όταν βλέπει κανείς μπροστά πρέπει να είναι αισιόδοξος. Και δεν υπάρχει κανείς λόγος να κοιτάξουμε πίσω.
(Κ. Ν. , Πέμπτη, 23 Νοεμβρίου 1989)