Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
Ο Λαός του «ΟΧΙ»

Άνοιξη του 1936. Ο φασιστικός στρατός του Μουσολίνι χτυπά την ανήμπορη και ανυπεράσπιστη Αβησσυνία. Το προκλητικό νέο φτάνει στα χωριά της Τεγέας.
Οι αποκριάτικες γιορτές παίρνουν πολιτικό χρώμα. Οι κάτοικοι της Κοινότητας Στρίγκου-Δεμίρι μετασχηματίζονται σε μαύρο στρατό μαχητών της Αβησσυνίας. Διασχίζουν τα χωριά της Τεγέας και τους κεντρικούς δρόμους της Τρίπολης. ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ήταν το σύνθημά τους, που φαίνεται στη φωτογραφία. Οι Στρίγκο-Δεμιριώτες γίνονται υπερασπιστές της Ελευθερίας των Αφρικανικών λαών.
Η ταμπέλα του αγήματος ήταν λίγο ανορθόγραφη, σαν τον περίεργο αυτό στρατό «ΑΒΙΣΙΝΙΑΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΡΙΓΚΟΥ». Σε λίγο η αστυνομία του Μεταξά οδήγησε τους πρωτεργάτες στα μπουντρούμια της Ακροναυπλίας. Τέσσερα χρόνια αργότερα (Οκτώβρης 1940) ο ίδιος Λαός περπατούσε αληθινός στρατός με φονικά όπλα πάνω στα Βουνά της Πίνδου υπερασπίζοντας τιμή και λευτεριά της Πατρίδας. Αυτό που ήταν γνήσιο τη μια φορά και την άλλη ήταν το «ΟΧΙ» στο φασισμό.
Για την ιστορία τώρα κάντε μια απίθανη, μια «έκτη υπόθεση», ας πούμε. Αν το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο πρεσβευτής του Μουσολίνι Εμ. Γκράτσι ξημέρωνε στην Τεγέα, τι απάντηση θα έπαιρνε από τον «Αβισινιακό στρατό Στρίγκου»; Το λέμε γι’ αυτούς που ρωτούν ακόμα ποιος είπε το «ΟΧΙ» του Οκτώβρη του 1940. Ο «Λαός του ΟΧΙ» το είχε κραυγάσει τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Υπερασπιστής μιας άλλης Πατρίδας και ενός άλλου λαού. Απλός υπερασπιστής Ελευθερίας.
Και δημοσιεύουμε τη φωτογραφία αυτή για την ιστορία των ντοκουμέντων. Που ούτε φακελώνεται ούτε καίγεται. Αλλά και το πρόσφατο αμετάκλητο εκλογικό αποτέλεσμα Ιουνίου-Νοεμβρίου δείχνει το πολιτικό ήθος αρχών και ιδεών των τριακοσίων ψηφοφόρων και Κοινότητας Στρίγκου-Δεμίρι.
(Κ.Ν. Κυριακή, 19 Νοεμβρίου 1989)