Ο πεζός Αϊ-Γιώργης.

Στις οθόνες που φρικιούσαν
εκείνο το αποτρόπαιο απόγευμα
άπλωναν αβέβαια τα δάχτυλά τους οι άνθρωποι.
Ήταν αλήθεια!
Μια σκιά ανθρώπου και ένα άδειο λευκό πουκάμισο.
Είχε μοιράσει το αίμα και το σώμα του
στο δισκοπότηρο των λαών.

Και μπροστά του ακίνητο
το κόκκινο τέρας της ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ.
Και από τότε
οι καταπιεσμένοι όλου του κόσμου
είδαν κατάπληκτοι πως το τέρας που φοβόντουσαν
ήταν ένα μεγάλο σιδερένιο βαρέλι
γεμάτο τρύπες.

Και όταν άρχισαν να το χτυπούν
αυτό έβγαζε έναν παράξενο ήχο
που μετασχηματιζόταν σε τραγούδι ελευθερίας.

Αρκαδία, Σεμινάριο Νεοδιόριστων 1991.