ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ»
(Τα κείμενα που ακολουθούν γράφτηκαν πριν λίγα χρόνια μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία από το γνωστό φιλόλογο, που τον είχαμε και εμείς δάσκαλο, Παναγιώτη Δαλαμάγκα. Τα παραθέτουμε μαζί με το δικό μας σκεπτικισμό. Πως, άλλοι «γράφουν» και άλλοι «μουτζουρώνουν». Έτσι για την επέτειο του πράγματος)
1. 28η Οκτωβρίου.
Με γέννησε πρόωρα
η λάσπη και το χιόνι.
Μεγάλωσα χωρίς θερμοκοιτίδα,
μέσα στην παγωμένη μήτρα
μιας Ηπειρώτισσας μάνας.
Ο ουρανός της δόξας είναι φτιαγμένος για άλλους.
Εγώ, θα κουβαλάω πάντα
το δικό μου βαρύ φορτίο.
Το πολύ πολύ να φτάσω
στις βουνοκορφές της Πίνδου.
Γιατί, είμαι το παιδί της στέρησης.
Είμαι το παιδί που θα ζήσει.

2. Λευκό χαρτί.
Πορευτήκαμε στο Μέτωπο
φορτωμένοι στους ώμους μας
το χρέος μιας ολόκληρης φυλής.
Τη μέρα του γυρισμού
κρατούσαμε στη χούφτα μας
ένα μικρό συμβόλαιο.

Κάποιοι άγνωστοι νέοι
μια παγερή νύχτα του Νοέμβρη
έβαλαν δυσανάγνωστη υπογραφή.

Το μελάνι ξεθώριασε.
Ένα λευκό χαρτί
περιμένει τη δική σας υπογραφή.
Με τα δικά σας χέρια.
Ε υ κ ρ ι ν ή. Ε υ α ν ά γ ν ω σ τ η.