Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ ΩΣ «Κείμενο»
«Ελευθερίας Επίσκεψις»
---------------------------------
Παρουσιάστηκε πρόσφατα στο «Πνευματικό κέντρο Τριπόλεως» ένα ιστορικό κείμενο-αφιέρωμα στην Άλωση της Τριπολιτσάς. Και ένα λογοτεχνικό κείμενο προϋποθέτει την έννοια του χώρου. Γι’ αυτό στις αναλύσεις μας μιλάμε για χωρία του κειμένου, που έχουν την Α ή Β σημασία. Συνηθισμένα μιλάμε για «χωρία ιδιαιτέρου κάλλους ενός κειμένου». Το λογοτεχνικά «χωρία» επιβιώνει στην καθημερινή ζωή μας όπου μιλάμε για τα 20 «χωριά της Τεγέας». Η λέξη χωριό είναι υποκοριστικό της λέξεως χώρος (χωρίον-χωριό). Και είναι σημαντικά γιατί σ’ αυτά κατοικούν άνθρωποι, υπάρχουν σημαντικά έργα ανθρώπων κ.λ.π. Απ’ αυτή την έννοια είναι πολύ σημαντική η σύνταξη και η γνώση της τοπικής ιστορίας, ως στοιχείου της ιδιαίτερης ταυτότητας μιας περιοχής και των ανθρώπων της που ταυτίζονται μαζί της. Εμείς από τους πατεράδες μας μάθαμε για τη μεγάλη «Χώρα» της Αρκαδίας, που έχε και μια έννοια αξιολογική. Εμείς μέναμε στα Χωρία, τα χωριά της Αρκαδίας. Η έννοια όμως του «κειμένου»
Η «Άλωση της Τριπολιτσάς» είναι σημαντικό κομμάτι τοπικής και εθνικής Ιστορίας. Θα ήθελα να αρχίσω το σημείωμά μου από το κείμενο «Λιμποβίσι», όπου τονίζεται το δικό μας χρέος απέναντι στην ιστορία του τόπου μας.
Σύμφωνα με τον παραδειγματικό και συνταγματικό άξονα, κατά τους οποίους λειτουργούν γλώσσα και διανόηση, το απόσπασμα γίνεται ιστορική υποθήκη με διδακτικό και παιδευτικό χαρακτήρα. Και οι γιορτές της αλώσεως οφείλουν να έχουν αυτό τα χαρακτήρα.
Άλλο το πανηγύρι της άλωσης και άλλο ο αγώνας και η αγωνία των πολιορκητών

Η ιστορία όμως πλάθεται στα δικά μας χέρια.
Το Λιμποβίσι δεν είναι τραγούδι. Είναι Χρέος.