«ΠΑΝΤΡΟΛΟΓΗΜΑΤΑ» της Παναγίας στο Κ. Α. Σ.
Τα «πανωπροίκια»: 1.500.000 Ευρώ
---------------------------------------
Αλλο η Παρθένος των Ευαγγελιστών και άλλο οι κατά τόπους Παναγίες των πιστών, των εργολάβων και των απίστων. Αυτές τίθενται εις την υπηρεσίαν του Λαού. Και σπανιότατα αμισθί.
Ο μόνος θεός που ξέραμε ότι προσέφερε τις υπηρεσίες του εθελοντικά είναι ο δικός μας, ο Μεγάλος Θεός των Αρκάδων ποιμένων, ο ΠΑΝΑΣ. Δήλωσε το Σεπτέμβρη του 490 π.Χ. στον ημεροδρόμο Φειδιππίδη (μαρτυρία Ηροδότου) ότι θα πάει εθελοντής στη μάχη του Μαραθώνα παρά το ότι οι Αθηναίοι δεν τον τιμούσαν όπως του άξιζε. Το είπε και το έκανε. Και από τότε και αυτός αστικοποιήθηκε. Εσωτερικός μετανάστης στο «Κλεινόν Αστυ» των Αθηνών. Πάντως σεβάστηκαν την καταγωγή και τις ρίζες του. Τον λάτρευαν «Αρκαδιστί» με λαμπαδηφορίες.
Έτσι πήρε και αυτός το λατρευτικό του μερίδιο και από τότε αρχίζει η μεγάλη ιστορική μέρα της γεννήσεως της Παντολατρείας. Τη λέμε περίοδο Μ. Μ.(Μετά Μαραθώνα). Μπήκε σα να λέμε και η Δημοκρατία στη λατρεία. Ισονομία και Ισότητα, που στα «Απόκρυφα Ευαγγέλια» λέγεται «ΙΣΟΛΑΤΡΕΙΑ».
Με βάση το δημοκρατικό δόγμα της ισολατρείας όλοι οι Αγιοι των ημερών μας έχουν ποιος λίγο ποιος πολύ το κερί και το λιβάνι τους. Αλλά, όπως λέμε και στην πολιτική, όλοι (οι Αγιοι) είναι ίσοι. Μερικοί όμως είναι «πιο ίσοι».
Στην Αρκαδία η λατρεία του Χριστού είναι συνέχεια της λατρείας του Διονύσου. Ο πιστός στη Διονυσιακή λατρεία μεταλαμβάνει του σώματος και του αίματος του θεού Διονύσου με τη μεσολάβηση ενός αγρίου ζώου το οποίο οι Έλληνες και οι Αρκάδες ταύτιζαν με το Διόνυσο. Ωμοφαγία σώματος και αίματος, ενώ στην Αγία Τράπεζα των Χριστιανών (Θυσιαστήριο στη θέση του Βωμού) έχουμε την αναίμακτη θυσία. Ο παπάς, σε μια δραματοποίηση της πράξης, παίρνει τη θέση του Χριστού και λέει το πολύ γνωστό. «Δεύτε πίετε εξ αυτού πάντες! Τούτο εστί το αίμα μου το υπέρ υμών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Λέγει και το «Δεύτε φάγετε.», αλλά δεν το πολυπιστεύουν οι πιστοί. Και τον άρτο της μετάληψης τον καταπίνουν. Παράδειγμα ο Φιλόλογος από τα Καστροχώρια που έγραψε. στα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ» νομίζω, «Δεύτε πώμα πίωμεν καινόν», γιατί το «πώμα» (από το «πίω»,κατα- πίνω) το συγχέει δικαιολογημένα με το «σώμα», και όχι με το «πιω-πόμα». Διάβασα στα Κ. Ν. το σχόλιο κάποιου «που δεν το κατάπιε».
Οι Τεγεάτες ζούσαν ελεύθεροι και αμόλυντοι ώσπου την έπαθαν στα λεγόμενα «Τρωικά». Τότε η «Ωραία» Ελένη τα φόρεσε του Μενέλαου πηγαίνοντας με κάποιον ανατολίτη πρίγκιπα (τον λέγανε Πάρη) και οι αφελείς Τεγεάτες στείλανε το Βασιλιά τους Αγαπήνορα και τα καλύτερα παλικάρια τους να πολεμήσουν για την «τιμή». Τίνος; Και πληρώσανε τα «κερατιάτικα» του Μενέλαου πολύ ακριβά. Βασιλιάς και πρωτοπαλίκαρα χάθηκαν στις άγριες θάλασσες και καταλήξανε στην Πάφο της Κύπρου. Δεν τους ξαναείδε ο τόπος τους.
Μετά από πέντε αιώνες ξαναήρθαν από τη Σπάρτη τα τρισέγγονα του «Κερατά» και ζητάγανε τα χωράφια για τα «Πανωπροίκια» της Ελένης. Τους πήρανε στο κατόπι και οι γυναίκες της Τεγέας. Καπετάνισσα η «Αγία» (ηρωίδα) Μάρπησσα.
Παρά την εξάρτηση και περιφρόνηση των Λακεδαιμονίων (τους ονόμασαν Νικλιώτες από ένα δικό τους Μεγαλοχώρι, τις Αμύκλες-Νίκλι), οι Τεγεάτες έφτιαξαν το 10ο αιώνα μ. Χ. το μικρό Κάστρο της Επισκοπής, ξανασυνδέσανε την Παναγία με το Διόνυσο και στήσανε την Πεντάτρουλη Εκκλησιά της πάνω στα θεμέλια του Διονυσιακού Θεάτρου. Αυτή η «γάμου κοινωνία» κράτησε 1.000 χρόνια. Αλλά όλο και κάτι γινότανε. Πότε η σκεπή, πότε οι τοίχοι, πότε ο τρούλος και η κουβέντα γύριζε στα «πανωπροίκια».
Και η τελευταία εκτίμηση των «συγγενών» εκεί γύρισε. Συντάξανε το Τεχνικό Δελτίο του Ιερού Ναού της Π. Επισκοπής, φάνηκε ο προϋπολογισμός δαπανών. Ενάμισι εκατομμύριο Ευρώ, με την παρακάτω κατανομή. 800 χιλιάδες για αναστηλωτικά. 100 για τα ερευνητικά κλπ κονιαμάτων και 600 χιλιάδες Ευρώ για συντήρηση τοιχογραφιών.
Στις 28 Ιουνίου 2005 προγραμματίζεται συζήτηση-απόφαση των μελών του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου(Κ. Α .Σ.). Να κουνήσει και η Παναγία το χέρι και να κάνει το θαύμα Της. Καιρός να δει και τις πληγές στο δικό της κορμί.
Πότε θα πάει το ένδυμα του Διονύσου (αναλημματικός τοίχος του Αρχαίου Θεάτρου) στο «καθαριστήριο»; Ένας Θεός ξέρει. Οι αδιάφοροι μας παραπέμπουν σε Μενέλαο και Ελένη. Ο Μενέλαος όμως έγινε αυτό που λένε τα βιβλία των ιερέων, «οστά τα γεγυμνωμένα».Και η Ωραία Ελένη αποθεωμένη βρίσκεται στον «Αστερισμό του Ύπνου». Για να ξημερώσει κάποτε θα πρέπει να χτυπήσουμε τις καμπάνες της οργής. Πέντε χρόνια απραξίας μας μαράζωσαν.
Και το πράγμα παράγινε. «Ώριμο φρούτο», που έλεγαν και οι Νεοδημοκράτες. Αλλά περίμεναν με την ποδιά 20 ολόκληρα χρόνια. Και η έρμη Εξουσία; Εκεί! Κολλημένη στο κλαδί του ΠΑΣΟΚ. Τα ίδια θα κάνουμε και εμείς; Και χωρίς ποδιά!
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας.