ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΝ
ΤΕΓΕΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ.
Εγκριθέν διά της υπ’ αριθμ. 462/1972 αποφάσεως του Πρωτοδικείου Αθηνών και ως τούτο ετροποποιήθη υπό της εκτάκτου Γενικής Συνελεύσεως των Μελών της 9-10-1977.

Άρθρον 1ον
ΓΕΝΙΚΑ
Ο διά του ιδρυτικού πρακτικού της 24ης Ιουλίου 1883 ( βλέπε Β.Δ. 14/ 22.11.89 « περί εγκρίσεως του Καταστατικού της εν Αθήναις συσταθείσης Εταιρείας υπό την επωνυμίαν
«Τεγεατικός Σύνδεσμος » Φ.Ε.Κ. 284 ) ιδρυθείς υπό των εν Αθήναις και Πειραιεί Τεγεατών Σύνδεσμος, φέρει την επωνυμίαν «Τεγεατικός Σύνδεσμος»,έχει έδραν τας Αθήνας και διέπεται υπό των διατάξεων των ακολούθων άρθρων.

Άρθρον 2ον
ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΣΜΟΥ
Σκοπός του Συνδέσμου είναι:
1) Η ίδρυσις κέντρου ενώσεως, αδελφικής συνεργασίας και αλληλοϋποστηρίξεως των εν τη περιφερεία του Νομού Αττικής Τεγεατών.
2) Η επικοινωνία του κέντρου τούτου διά του τύπου ή οπωσδήποτε άλλως, εν γένει μεν προς τους απανταχού διαμένοντας Τεγεάτας και τα σωματεία αυτών τα κοινωφελείς διά την Τεγέαν σκοπούς έχοντα, ειδικώς δε προς τας Τεγεατικάς Κοινότητας.
3) Η προς πρόοδον υποστήριξις των Κοινοτήτων τούτων δι’ επιτοπίου ή εν Αθήναις δημιουργίας γεωργικών, εκπαιδευτικών, ψυχαγωγικών, νοσηλευτικών και εν γένει κοινωφελών ιδρυμάτων και διά της διενεργείας προσφόρων εισηγήσεων παρά ταις αρμοδίαις Αρχαίς.
4) Η εντός των ορίων της φιλανθρωπίας υποστήριξις των ταύτης δεομένων Τεγεατών.
5) Η μέριμνα υπέρ της τελειοτέρας μορφώσεως της Τεγεατικής νεολαίας.διά της χορηγήσεως υποτροφιών και χρηματικών βραβείων, ως και διά παντός άλλου προσφόρου μέσου και δη της λειτουργίας Σχολών και Ιδρυμάτων, εις τα οποία δύνανται, μετ’ απόφασιν του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου, να φοιτούν και μη Τεγεάται.
6) Η μέριμνα διά τα αρχαιολογικά, τοπωνυμικά, ιστορικά, καλλιτεχνικά, διοικητικά, συγκοινωνιακά, τεχνικά, πλουτοπαραγωγικά κ.λ.π. ζητήματα της Τεγέας.
7) Η προαγωγή του Τουρισμού.
8) Η ανά την Ελλάδα και ιδιαιτέρως την Τεγέαν διάδοσης της δενδροκαλλιεργείας, προς αύξησιν του Εθνικού εισοδήματος και στολισμόν της Χώρας.
9) Η φροντίς διά την καλλιέργειαν, διάδοσιν και οργάνωσιν του αθλητισμού και της φυσικής αγωγής, διά της δημιουργίας σταδίου, γυμναστηρίου κ.λ.π. και διά της τελέσεως ή ενισχύσεως αγώνων και άλλων αναλόγων εορτών.
10) Η διάδοσις των αρχών της υγιεινής και της προστασίας της νεολαίας.
11) Η έκδοσις, είτε ενίσχυσις, συγγραφών προαγουσών τους σκοπούς του Συνδέσμου.
12) Η οργάνωσις και διεξαγωγή, κατ’ Αύγουστον ή κατ’ άλλον χρόνον εκάστου έτους,
ενΠαλαιά Επισκοπή Τεγέας ή και αλλαχού, των κάτωθι τελετών και εκδηλώσεων:
α) θρησκευτικής πανηγύρεως εις τον εν Παλαιά Επισκοπή Τεγέας ιδιόκτητον Ναόν του Τεγεατικού Συνδέσμου η «Κοίμησις της Θεοτόκου» κατά την εορτήν αυτού ή και κατ’ άλλας εορτάς του έτους, ως και της κατά τας Χριστιανικάς και Τεγεατικάς παραδόσεις λειτουργίας και αποδόσεως εις πνευματικόν έργον, οσημέραι εκτεινόμενον, του ανωτέρω Ναού,
β) Εμπορικής Πανηγύρεως,
γ) Παμπελοποννησιακής Εκθέσεως Γεωργίας και Γεωργικών Μηχανημάτων,
δ) Εκθέσεως τοπικής λαϊκής τέχνης,
ε) Διαγωνισμού Εθνικών Λαϊκών χορών και δημοτικού τραγουδιού,
στ) Συσκέψεων των Ιερέων, Κοινοταρχών και Εκπαιδευτικών της Τεγέας προς μελέτην των Τεγεατικών ζητημάτων και
ζ) εν γένει πάσης φύσεως πνευματικών, ψυχαγωγικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων
Αποφάσει του Διοικητικού Συμβουλίου, δύναται ο Σύνδεσμος να επιτρέπει και διευκολύνει την διεξαγωγήν υπό τρίτων εις τον χώρον του πολιτιστικών εκδηλώσεων υψηλής στάθμης.
13) Η ίδρυσις λαογραφικού Μουσείου.
14) Η μέριμνα του Συνδέσμου όπως διαιωνίζει και τιμά τους μετά της Κύπρου ιστορικούς και παραδοσιακούς δεσμούς της Τεγέας.

Άρθρον 3ον
ΠΟΡΟΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
Πόροι του Συνδέσμου είναι:
1) Αι ετήσιαι συνδρομαί των μελών αυτού.
2) Αι προς τον Σύνδεσμον δωρεαί, κληρονομίαι κ.λ.π. υπέρ των σκοπών αυτού.
3) Αι εισπράξεις :
α) εκ του εν Παλαιά Επισκοπή Τεγέας ιδιοκτήτου Ιερού Ναού του Τεγεατικού Συνδέσμου τιμωμένου επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,
β) εκ του εν Π. Επισκοπή Αγροκηπίου,
γ) εκ των άλλων ιδρυμάτων και κτημάτων του Συνδέσμου οπουδήποτε κειμένων,
δ) εκ δικαιωμάτων και φόρων των εν Π. Επισκοπή τελουμένων κατ’ έτος Πανηγύρεως και Εκθέσεως.
4) Αι Κρατικαί χορηγίαι.
5) Τα εξ οιασδήποτε άλλης θεμιτής πηγής, λ.χ. τόκων κεφαλαίων του Συνδέσμου, εράνων ή
και λοιπών εκδηλώσεων έσοδα.

Άρθρον 4ον
ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
Tα μέλη του Συνδέσμου διακρίνονται εις τακτικά, αντεπιστέλλοντα και επίτιμα.
1) Ως τακτικά μέλη γίνονται δεκτοί κατόπιν εγγράφου αιτήσεώς των και αποφάσεως του Δ. Συμβουλίου, Τεγεάται και Τεγεάτιδες, κατοικούντες (και απόγονοι αυτών διαμένοντες μονίμως) εν τη περιφερεία του Νομού Αττικής, συμπληρώσαντες το 21ον έτος της ηλικίας των, επί τη γραπτή προτάσει δύο τακτικών μελών εχόντων εκπληρώσει τας προς τον Σύνδεσμον υποχρεώσεις των, βεβαιούντων το ανεπίληπτον ήθος των αιτούντων. Αιτήσεις προς εγγραφήν νέων μελών δεν εξετάζονται επί τρεις μήνας προ των εκάστοτε Αρχαιρεσιών.
Η Τεγεατική καταγωγή κτάται διά της γεννήσεως εκ πατρός Τεγεάτου ή μητρός Τεγεάτιδος. Το Συμβούλιον δέχεται την αίτησιν των ανωτέρω, προς εγγραφήν ως μελών, ενδιαφερομένων εφ’ όσον συγκεντρούν τα υπό του Νόμου και του παρόντος Καταστατικού οριζόμενα προσόντα. Διά την συμμετοχήν εις τας Συνελεύσεις του Συνδέσμου, απαιτείται όπως το τακτικόν μέλος έχει εκπληρώσει απάσας τας εκ του Καταστατικού οικονομικάς υποχρεώσεις του προς τον Σύνδεσμον».
2) Ως αντεπιστέλλοντα μέλη δύνανται να εγγράφονται οι απανταχού Τεγεάται εντός ή εκτός της Ελλάδος. Αν δε ο αριθμός των έν τινι πόλει ή Κοινότητι ή χωρίω αντεπιστελλόντων μελών ανέρχεται εις 20 τουλάχιστον, δύνανται ταύτα να συμπήξωσιν ένωσιν υπό τον τίτλον «Ομάς του Τεγεατικού Συνδέσμου». Η ομάς αύτη θέλει εκλέγει τριμελή Επιτροπήν, ήτις δέον να αναφέρηται προς την Διοικητικήν Επιτροπήν του Τεγεατικού Συνδέσμου περί παντός ζητήματος σχετικού προς τον σκοπόν του.
3) Ως επίτιμα μέλη του Τεγεατικού Συνδέσμου ή της Διοικήσεως αυτού ανακηρύσσονται υπό του Διοικητικού Συμβουλίου ή της Συνελεύσεως, δι’ ητιολογημένης αποφάσεως, εξέχοντα πρόσωπα, ών αι γνώσεις ή αι συγγραφαί ή αι υπέρ της προόδου εργασίαι ή αι φιλανθρωπικαί πράξεις ή αι ενέργειαι ή αι γενναιοδωρίαι συνετέλεσαν ή συντελούσιν υπέρ της εξυπηρετήσεως του σκοπού του Συνδέσμου.
4)Πάντα τα μέλη του Συνδέσμου έχουσιν ίσα δικαιώματα. Ιδιαίτερα δικαιώματα απονέμονται ή αφαιρούνται τη συναινέσει πάντων των μελών.»
5) Τα μέλη δικαιούνται ν’ αποχωρήσωσι του Συνδέσμου. Η αποχώρησις δέον να γνωστοποιείται τρεις τουλάχιστον μήνας προ της λήξεως του λογιστικού έτους και ισχύει διά το τέλος αυτού .

Άρθρον 5ον
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
1) Ο Σύνδεσμος δέον να ευρίσκεται εις διαρκή επικοινωνίαν και αδελφικήν συνεργασίαν μετά των εν Σικάγω εδρευόντων «Τεγεατικού Συνδέσμου Αμερικής», «Συνδέσμου Τεγεατίδων Αμερικής η «Επισκοπή», ως και με πάντα άλλον εντός ή εκτός της Ελλάδος υφιστάμενον ή ιδρυθησόμενον Σύνδεσμον Τεγεατών έχοντα τον αυτόν ή παρεμφερή προς τον ιδικόν του σκοπόν.
2) Τα μέλη του σωματείου ο «Τεγεατικός Σύνδεσμος Αμερικής» είναι αυτοδικαίως αντεπιστέλλοντα μέλη του εν Αθήναις σωματείου ο «Τεγεατικός Σύνδεσμος».

Άρθρον 6ον
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΛΩΝ
1. Τα τακτικά μέλη καταβάλλουσιν, ως ετησίαν συνδρομήν, εφ’ άπαξ, τουλάχιστον δραχμάς διακοσίας, η δε καταβολή αύτη γίνεται κατά την διάρκειαν της ετησίας συνδεσμικής χρήσεως, ήτις διαρκεί από της 1ης Ιανουαρίου μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου του αυτού έτους.
2. Η αυξομείωσις της συνδρομής ταύτης δύναται να γίνει εκάστοτε αποφάσει του Δ.
Συμβουλίου, εγγρινομένη υπό της επομένης Συνελεύσεως.
3. Ταμειακώς εν τάξει, έχοντα το δικαίωμα συμμετοχής εις τας Συνελεύσεις, τακτικάς ή
εκτάκτους, λογίζονται τα μέλη τα οποία έχουν εξοφλήσει τας συνδρομάς της χρήσεως καθ’ ήν συνέρχεται η Συνέλευσις, ως και τας τοιαύτας τουλάχιστον των δύο προηγουμένων χρήσεων.
Άρθρον 7ον
ΕΚΛΟΓΙΜΟΤΗΣ-ΥΠΟΒΟΛΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΩΝ
1) Πάντα τα μέλη έχουσι το δικαίωμα του εκλέγειν, και εκλέγεσθαι.. Στερείται του δικαιώματος του εκλέγεσθαι παν τακτικόν μέλος, το οποίον δι’ αμετακλήτου δικαστικής αποφάσεως κατεδικάσθη επί κακουργήματι εις οιανδήποτε ποινήν ή επί πλημμελήματι εκ δόλου εις φυλάκισιν τουλάχιστον δύο ετών και οι καταδικασθέντες αμετακλήτως δι’ ατιμωτικά αδικήματα. Η υποψηφιότης εις οιονδήποτε αξίωμα δηλούται κατά την πρώτην ετησίαν Συνέλευσιν των μελών ή υπ’ αυτού τούτου του υποψηφίου ή προτείνεται υπό ετέρου μέλους, παρισταμένου κατ’ αυτήν. Κατά το τέλος της ανωτέρω Συνελεύσεως ανακοινούται δημοσία ο κατάλογος των υποψηφίων.
2) Αποδοχή της υποψηφιότητος (εν περιπτώσει προτάσεως ταύτης υπό ετέρου μέλους) ή παραίτησις από ταύτης γίνεται μόνον υπό του υποψηφίου, διά καταθέσεως εγγράφου δηλώσεως αυτού εις το εν Αθήναις γραφείον του Συνδέσμου εντός των επομένων της ανωτέρω Συνελεύσεως τριών ημερών. Υποψήφιος μη συμμορφούμενος προς τα’ ανωτέρω, θεωρείται οριστικώς μη αποδεχόμενος την υποψηφιότητά του.





Άρθρον 8ον
ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ
1) Ο Τεγεατικός Σύνδεσμος διοικείται υπό Διοικ. Συμβουλίου εκλεγομένου ανά διετίαν και αποτελουμένου εκ του Προέδρου, των δύο Αντιπροέδρων, του Γεν. Γραμματέως, του Ταμίου, των δεκαπέντε Συμβούλων, καθ’ ά ειδικότερον περί αυτών διαλαμβάνει το άρθρον 9 εδάφ. 2, και του ειδικού Γραμματέως.
2) Μέλος της Διοικήσεως δεν δικαιούται εις ψήφον εάν η απόφασις αφορά την επιχείρησιν δικαιοπραξίας ή την έγερσιν ή την κατάργησιν δίκης μεταξύ του Συνδέσμου αφ’ ενός και του μέλους αφ’ ετέρου ή του συζύγου αυτού, ή συγγενούς εξ αίματος μέχρι και του τρίτου βαθμού.
3) Μέλη της Διοικήσεως του Συνδέσμου, δεν δύναται να παρέχουν επ’ αμοιβή εξηρτημένην
εργασίαν ή να συνάπτουν μετ’ αυτού συμβάσεις συνεπαγομένας την λήψιν αμοιβής διά
προσφοράν πάσης φύσεως άλλων υπηρεσιών ή αποβλεπούσας εις την επίτευξιν κέρδους διά της αναλήψεως έργου, προμηθείας ή οιασδήποτε άλλης παροχής προς τον Σύνδεσμον.

Άρθρον 9ον
ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΑΙ
1) Ο πρόεδρος, οι δύο Αντιπρόεδροι, ο Γενικός Γραμματεύς, ο Ταμίας, οι Σύμβουλοι και ο Ειδικός Γραμματεύς εκλέγονται κατά πλειοψηφίαν ανά διετίαν, διά μυστικής ψηφοφορίας διεξαγομένης διά ψηφοδελτίων και διά σχετικής πλειοψηφίας των εν τη Συνελεύσει παρόντων τακτικών μελών.
2) Ειδικώς η εκλογή των 15 Συμβούλων διενεργείται ως κατωτέρω:
α) Οι επτά (7) τούτων εκλέγονται κατά πλειοψηφίαν εκ των μελών του Συνδέσμου των διατελεσάντων μέχρι της εκλογής εις οιονδήποτε αξίωμα του Δ. Συμβουλίου, περιλαμβανομένου και του Ειδ. Γραμματέως.
β) Έτεροι πέντε ( 5 ) εκλέγονται, επίσης κατά πλειοψηφίαν, εκ των μελών του Συνδέσμου των μη διατελεσάντων μέχρι της εκλογής εις αξίωμά τι του Διοικητικού Συμβουλίου.
γ) Οι υπόλοιποι τρεις Σύμβουλοι ανακηρύσσονται, μετά την ανακήρυξιν των εν παραγράφοις α΄ και β΄, εκ των κατά σειράν πλειοψηφούντων υποψηφίων, αδιαφόρως εάν ανήκωσιν εις τας κατηγορίας α΄ ή β΄ , προτιμωμένων των καταγομένων εκ Κοινοτήτων του τέως Δήμου Τεγέας, δι’ άς ουδέν μέλος του Τεγεατικού Συνδέσμου από τούτων καταγόμενον εξελέγη εις τα αξιώματα της παρ. 1 ή εις τας κατηγορίας α΄ ή β΄ της παρ. 2 του παρόντος άρθρου. Η τοιαύτη προτίμησις περιορίζεται εις μέχρις ενός, κατά τοιαύτην Κοινότητα, υποψηφίου Συμβούλου ανακήρυξιν ως επιτυχόντος.
Σκοπός της παρούσης διατάξεως είναι η αντιπροσώπευσις απασών ή όσον το δυνατόν πλειοτέρων Κοινοτήτων του τέως Δήμου Τεγέας εν τω Διοικητικώ Συμβουλίω του Συνδέσμου.
3) Ως αναπληρωματικοί Σύμβουλοι ανακηρύσσονται άπαντες οι εκ των υποψηφίων Συμβούλων επιλαχόντες, μετά την κατά την παράγρ. 2 ανακήρυξιν των επιλαχόντων και κατ’ απόλυτον σειράν ψήφων, άνευ διακρίσεώς τινος. Ως αναπληρωματικοί δε Ειδικοί Γραμματείς ανακηρύσσονται οι κατ’ απόλυτον σειράν επιτυχίας επιλαχόντες υποψήφιοι Ειδικοί Γραμματείς.
4) Κατά την τυχόν έξοδον εκ του Διοικ. Συμβουλίου τινός ή τινών των Συμβούλων, κατά την διάρκειαν της διετούς θητείας του Διοικητικού Συμβουλίου ο αριθμός των Συμβούλων συμπληρούται δι’ αντιστοίχου εισόδου νέων Συμβούλων εκ του πίνακος αναπληρωματικών Συμβούλων. Ομοίως και διά την τυχόν έξοδον του Ειδικού Γραμματέως η αναπλήρωσίς του γίνεται εκ του πίνακος επιλαχόντων Ειδ. Γραμματέων, εφ’ όσον υπάρχουσιν.
5) Την εκλογήν εποπτεύει τετραμελής Επιτροπή απαρτιζομένη εκ του Προέδρου της Συνελεύσεως, του Γραμματέως αυτής και δύο ψηφολεκτών λαμβανομένων εκ των παρισταμένων τακτικών μελών και υποδεικνυομένων υπό της Συνελεύσεως.
Η Επιτροπή αύτη ενεργεί την διαλογήν, συντάσσει τα πρακτικά και καταχωρίζει επ’ αυτών τα αποτελέσματα της εκλογής κατά σειράν επιτυχίας δι’ έκαστον αξίωμα και προκειμένου περί των Συμβούλων και κατά κατηγορίας ως άνω, αναγράφουσα και τον αριθμόν των ψήφων, άς έκαστος των υποψηφίων έλαβεν, ανακηρύσσει δε τους επιτυχόντες διά πράξεώς της.
6) Η εγκαθίδρυσις του εκλεγησομένου νέου Διοικητικού Συμβουλίου γίνεται εν επισήμω τελετή, ην διοργανώνει η αποχωρούσα Διοίκησις, εν συνεργασία μετά της νεοεκλεγείσης, εντός δεκαπενθημέρου από των αρχαιρεσιών.



Άρθρον 10ον
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
1)To Διοικητικόν Συμβούλιον μεριμνά περί της εκτελέσεως των αποφάσεων Συνελεύσεων των μελών, υποβάλλει διά του Προέδρου τον ετήσιον απολογισμόν του λήξαντος οικονομικού έτους και τον προϋπολογισμόν εσόδων και εξόδων του αρχομένου έτους εις την έγκρισιν και ψήφισιν της Συνελεύσεως, επιστατεί επί της πιστής εφαρμογής του Καταστατικού, εγκρίνει ή απορρίπτει τας διαφόρους δαπάνας τας μη υπό του
προϋπολογισμού προβλεπομένας, αποφαίνεται επί των διαφόρων αιτήσεων, διορίζει εκ προσώπων Τεγεατικής καταγωγής τον εν Τεγέα Αντιπρόσωπον του Τεγεατικού Συνδέσμου και μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής του εν Παλαιά Επισκοπή Ιερού Ναού και των λοιπών ιδρυμάτων του Συνδέσμου, διορίζει προσέτι το έμμισθον προσωπικόν των Ιδρυμάτων τούτων και κανονίζει εν γένει τα της διαχειρίσεως και διοικήσεως των υποθέσεων του Συνδέσμου.
2)Το Διοικητικόν Συμβούλιον αναθέτει εις ένα εκ των Συμβούλων τα πρόσθετα καθήκοντα «Κοσμήτορος, ήτοι τα καθήκοντα και φροντίδας διά την οργάνωσιν εορτών, συγκεντρώσεων κ.λ.π., ως και διά την επίβλεψιν του Εντευκτηρίου, Βιβλιοθήκης κ.λ.π.
3)Το Διοικητικόν Συμβούλιον διορίζει τον εν Αρκαδία αντιπρόσωπον του Τεγεατικού Συνδέσμου. Ωσαύτως δύναται να διορίσει και άλλους αντιπροσώπους εις διαφόρους περιοχάς της Ελλάδος, εφ’ όσον παρίσταται ανάγκη.

Άρθρον 11ον
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
1) Το Διοικητικόν Συμβούλιον συνέρχεται εις τακτικήν μεν συνεδρίασιν άπαξ του μηνός προς εξέτασιν των κατά τον προηγούμενον μήνα πεπραγμένων και λήψη αποφάσεων επί των συνδεσμικών υποθέσεων, εκτάκτως δε οσάκις παραστεί ανάγκη, πάντως όμως μετά προηγουμένην του Προέδρου πρόσκλησιν, εν ή αναφέρεται το θέμα. Θεωρείται δε εν
απαρτία, εάν εκ των είκοσι ενός (21) μελών αυτού είναι παρόντα τουλάχιστον ένδεκα τούθ’ όπερ ελέγχεται διά του βιβλίου παρουσίας, εν τω οποίω υπογράφουσιν οι προσερχόμενοι.
2) Εις πάσαν συνεδρίασιν του Συμβουλίου δύναται να παρίσταται και πας όστις ήθελε κληθεί υπό του Προέδρου του Συνδέσμου.
3) Αι αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου λαμβάνονται κατ’ απόλυτον πλειοψηφίαν των παρόντων μελών, εν ισοψηφία δε νικά η ψήφος του Προέδρου.
4) Σύμβουλος απουσιάζων εις τρεις συνεχείς συνεδριάσεις και μη δυνάμενος να δικαιολογηθεί αποχρώντως ενώπιον του Συμβουλίου, ή μη προσερχόμενος καίτοι εκλήθη προς τούτο εγγράφως, εκπίπτει αυτοδικαίως του αξιώματός του, τούτου βεβαιουμένου εν τω πρακτικώ της συνεδριάσεως του επακολουθούντος την έγγραφον κλήσιν Συμβουλίου.





Άρθρον 12ον
ΜΕΛΕΤΑΙ
Το Διοικητικόν Συμβούλιον, προς μελέτην ή επιμέλειαν ειδικών ζητημάτων, δύναται να διορίζει ειδικούς συμβούλους ή Επιτροπάς εξ ειδικών προσώπων, λαμβανομένων είτε εκ του Συμβουλίου, είτε εκ των μελών του Συνδέσμου, είτε και εκ μη μελών, τα οποία (μη μέλη) δύνανται ν’ αμείβονται υπό του Συνδέσμου αναλόγως της εργασίας, ήν θέλουσιν αναλαμβάνει και συμφώνως αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου.
Ωσαύτως, αποφάσει του Διοικητικού Συμβουλίου, δύναται να συνιστάται όμιλος εκ Τεγεατίδων και εκ συζύγων και θυγατέρων Τεγεατών, αι οποίαι έχουν συμπληρώσει το 21ον έτος της ηλικίας των, προς μελέτην ή επιμέλειαν θεμάτων γενικού ή ειδικού ενδιαφέροντος, τιθεμένων εις αυτόν υπό του Συμβουλίου.
Ο όμιλος ούτος συνεδριάζει εις τα Γραφεία του Συνδέσμου και προεδρεύεται υπό του αρχαιοτέρου εις ηλικίαν εκ των παρόντων μελών. Χρέη Γραμματέως εκτελεί εν εκ των νεωτέρων μελών. το οποίον τηρεί και τα πρακτικά των Συνεδριάσεων. Αι αποφάσεις του ομίλου λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν των παρόντων μελών και έχουν συμβουλευτικόν χαρακτήρα διά το Διοικητικόν Συμβούλιον, εις το οποίον αμελλητί υποβάλλονται.
Άρθρον 13ον
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Εις τον Πρόεδρον, τον Γενικόν Γραμματέα και τον Ταμίαν του Συνδέσμου, απαρτίζοντας την Διοικητικήν Επιτροπήν αυτού, είναι ανατεθειμένη η διαχείρισις και η εκτέλεσις των αποφάσεων των Συνελεύσεων και του Διοικητικού Συμβουλίου και γενικώς η διεκπεραίωσις της τρεχούσης υπηρεσίας του Συνδέσμου. Περί πάντων τούτων η Διοικητική Επιτροπή αναφέρεται εις το Συμβούλιον κατά την αμέσως επακολουθούσαν συνεδρίασιν αυτού.

Άρθρον 14ον
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ
1) Ο Πρόεδρος διευθύνει τας συνεδριάσεις των Συνελεύσεων των μελών, του Διοικητικού Συμβουλίου και της Διοικητικής Επιτροπής δικαιούμενος να δίδει και αφαιρεί τον λόγον, εκπροσωπεί τον Σύνδεσμον ενώπιον πάσης Διοικητικής και Δικαστικής Αρχής, πάντων των Δικαστηρίων παντός βαθμού και πάσης Ιεραρχίας και αυτού εισέτι του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας υφ’ όλας τας ιδιότητας του διαδίκου, επάγων , αντεπάγων και αποδεχόμενος και δίδων τους επιβαλλομένους όρκους και ενασκών απάσας τας αγωγάς παντός είδους και πάσης φύσεως, ως και άπαντα τα τακτικά και έκτακτα ένδικα μέσα και διορίζει πληρεξουσίους δικηγόρους και αντιπροσώπους του με τας αυτάς εντολάς.
Επίσης ενεργεί, κατόπιν αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου, συμβιβασμόν μετά
τρίτων και κτήσιν ή μεταβίβασιν εξ επαχθούς αιτίας ακινήτου περιουσίας επί αντικειμένου αξίας μέχρις ενός και ημίσεως εκατομμυρίου (1.500.000) δραχμών, ως και καταργήσεις δικών, αποδοχάς κληρονομιών, κληροδοσιών και δωρεών άνευ όρου, πάντα δε ταύτα επ’ ωφελεία πάντοτε του Συνδέσμου. Το ανωτέρω ποσόν αυξομειούται αποφάσει της Συνελεύσεως.
2) Ωσαύτως επιστατεί εις την καθόλου αδελφικήν αρμονίαν των μελών του Συνδέσμου, παρακολουθεί την ταμειακήν και λογιστικήν υπηρεσίαν, υπογράφει μετά του Γραμματέως πάντα τα έγγραφα ως και τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Συμβουλίου, χορηγεί τα υπό του Συνδέσμου απονεμόμενα διπλώματα και υπογράφει τα προς πληρωμήν εντάλματα, συντάσσει μετά του Ταμίου και του Γραμματέως και υποβάλλει εις την κρίσιν του Διοικητικού Συμβουλίου τον απολογισμόν εσόδων και εξόδων του λήγοντος οικονομικού έτους και τον προϋπολογισμόν εσόδων και εξόδων του αρχομένου έτους, το βραδύτερον μέχρι τέλους Ιανουαρίου του αρχομένου νέου οικον. Έτους, κατά δε την μόνην ή την πρώτην ετησίαν τακτικήν Συνέλευσίν των μελών, δίδει λόγον διά τα κατά το λήξαν έτος πεπραγμένα.
3) Ο Πρόεδρος κωλυόμενος αναπληρούται υπό του πρώτου Αντιπροέδρου και, τούτου κωλυομένου ή απόντος υπό του δευτέρου Αντιπροέδρου, και τούτου κωλυομένου ή απόντος υπό του πρεσβυτέρου των παρόντων Συμβούλων.
4) Ο πρώτος ή δεύτερος Αντιπρόεδρος προεδρεύει απασών των Επιτροπών εις άς δεν παρίσταται ο Πρόεδρος και συμβάλλει εις την εκτέλεσιν των προεδρικών εργασιών. Ο Πρόεδρος καθορίζει τας αρμοδιότητας εκάστου Αντιπροέδρου.
5) Εις τον Πρόεδρον χορηγείται υπό του Διοικητικού Συμβουλίου χρηματικόν τι ποσόν εφ’ άπαξ ετησίως δι’ έξοδα παραστάσεως. Προσφέρει όμως ούτος, ως και τα λοιπά μέλη της Διοικήσεως, την υπηρεσίαν αυτού δωρεάν. Η Διοικητική Επιτροπή δύναται να προσλάβει εμμίσθους βοηθούς, προτεινομένους υπό του Προέδρου, υπό ατομικήν αυτού ευθύνην και επί αποζημιώσει κανονιζομένη υπό του Διοικητικού Συμβουλίου.

Άρθρον 15ον
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΓΕΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ
O Γενικός Γραμματεύς διεξάγει την αλληλογραφίαν συνεννοούμενος μετά του Προέδρου, επιμελείται του αρχείου του Συνδέσμου, τηρεί το μητρώον των μελών, συντάσσει τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου και συνυπογράφει μετά του Προέδρου ταύτα ως και τα διάφορα έγγραφα και διπλώματα τα υπό του Συνδέσμου εκδιδόμενα, εν γένει δε επιστατεί ιδιαιτέρως εις τα της διακονίας του Συνδέσμου επιμελούμενος της ταχείας και ικανοποιητικής εξελίξεως και περαιώσεως πασών των συνδεσμικών υποθέσεων και επιδιώξεων. Τον Γενικόν Γραμματέα απόντα ή κωλυόμενον αναπληρεί είς των Συμβούλων, υποδεικνυόμενος υπό του Διοικητικού Συμβουλίου.
Ο Ειδικός Γραμματεύς βοηθεί τον Γενικόν Γραμματέα εν τη εκπληρώσει των καθηκόντων του.

Άρθρον 16ον
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΑΜΙΟΥ
1) Ο Ταμίας ενεργεί τας εισπράξεις είτε αυτοπροσώπως είτε δι’ εισπράκτορος αμειβομένου
επί ποσοστοίς καθοριζομένοις υπό του Διοικητικού Συμβουλίου και εκδίδει τας αναγκαίας διπλοτύπους αποδείξεις, τηρεί βιβλίον εσόδων και εξόδων, επιστατεί ιδιαιτέρως επί της συντάξεως των λογιστικών βιβλίων του Συνδέσμου, ενεργεί τας πληρωμάς επί τη βάσει ενταλμάτων υπογεγραμμένων υπό του Προέδρου και εκδιδομένων επί τη βάσει εγκεκριμένης υπό της Συνελεύσεως ή του Διοικητικού Συμβουλίου πιστώσεως. Ο Ταμίας προσυπογράφει τα εντάλματα. Ο Ταμίας υποβάλλει προς το Δ.Σ. κατάστασιν ταμείου κατ’ εξαμηνίαν.
2) Ο Ταμίας είναι προσωπικώς υπεύθυνος διά τα εμπεπιστευμένα αυτώ χρήματα και αναπληρούται υπ’ ευθύνην του υπό προσώπου της εμπιστοσύνης του, υποδεικνυομένου υπ’ αυτού εγγράφως μεταξύ των τακτικών Συμβούλων. To υπέρ τας δέκα χιλιάδας (10.000) δραχμάς ταμειακόν υπόλοιπον κατατίθεται εις την τράπεζαν παρ’ ή υποχρεωτικώς τηρείται λογαριασμός του Συνδέσμου .

Άρθρον 17ον
ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΜΕΛΟΥΣ ΔΙΟΙΚ. ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ ή ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ
Ο τυχόν παραιτηθείς εκ των τεσσάρων πρώτων αξιωματούχων του Συνδέσμου, ήτοι Πρόεδρος, Ανττιπρόεδρος, Γεν. Γραμματεύς ή Ταμίας, παραμένει ως Σύμβουλος, έστω και υπεραρίθμως, πλην αν εκδηλώσει την ειδικήν επιθυμίαν ολοσχερούς εκ του Συμβουλίου αποχωρήσεως. Κωλυομένου διαρκώς, παραιτηθέντος ή εκλιπόντος τινός των άνω τεσσάρων αξιωματούχων, συγκαλείται το Διοικητικόν Συμβούλιον, απαιτουμένης διά την απαρτίαν του των 2/3 τουλάχιστον του όλου αριθμού των μελών του Συμβουλίου ( μετά προηγουμένην συμπλήρωσιν, εκ του πίνακος των αναπληρωματικών συμβούλων, των μελών του Συμβουλίου εις 21, εάν έχει επέλθει μείωσις του αριθμού των ) και εκλέγεται δι’ απολύτου πλειοψηφίας, κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας μεταξύ πάντων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου ο διάδοχος ή οι διάδοχοι. Εν ισοψηφία γίνεται κλήρωσις παραχρήμα. Ο προκύψας ή οι προκύψαντες νέοι Σύμβουλοι εκ παραιτήσεώς τινός ή τινων των πρώτων αξιοματούχων έχουσιν όλα τα δικαιώματα των λοιπών συμβούλων, ακόμη και το της εκλογής εις ένα των πέντε πρώτων αξιωμάτων του Συνδέσμου.

Άρθρον 18ον
ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Η Γενική Συνέλευσις εκλέγει Εξελεγκτικήν Επιτροπήν απαρτιζομένην εκ πέντε (5) μελών, ήτοι τριών τακτικών και δύο αναπληρωματικών, ήτις εξελέγχει τα βιβλία, τον απολογισμόν, την οικονομικήν και διοικητικήν διαχείρισιν της ληξάσης χρήσεως, αρχομένης την 1ην Ιανουαρίου εκάστου έτους και περατουμένης την 31ην Δεκεμβρίου του επομένου έτους, οκτώ ημέρας τουλάχιστον προ της Α΄ ή της μόνης Συνελεύσεως του έτους, δυναμένη να επιφέρει τας κρίσεις της, επί των πεπραγμένων από απόψεως νομιμότητος και σκοπιμότητος και να εκφέρει γνώμας περί των κατά την κρίσιν της κατευθύνσεων, άς δέον να ακολουθήσει ο Σύνδεσμος.

Άρθρον 19ον
ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ
Ο Τεγεατικός Σύνδεσμος συνέρχεται εις τρεις Συνελεύσεις εντός εκάστης διετίας, ανταποκρινομένης εις την θητείαν εκάστου Διοικητικού Συμβουλίου.
Και κατά μεν το πρώτον μετά την εκλογήν του Δ.Σ. έτος συγκαλείται άπαξ εις τακτικήν συνέλευσιν το βραδύτερον εντός του μηνός Φεβρουαρίου του επομένου έτους εν ορισμένω τόπω και χρόνω, τη προσκλήσει του Προέδρου, δι’ ατομικών προσκλήσεων ή δημοσιεύσεως εις δύο Αθηναϊκάς εφημερίδας μετά των θεμάτων της ημερησίας διατάξεως, οκτώ τουλάχιστον ημέρας προ της Συνελεύσεως. Εν τη Συνελεύσει ταύτη το Διοικητικόν Συμβούλιον διά του Προέδρου δίδει λόγον των εν τω λήξαντι συνδεσμικώ έτει πεπραγμένων του, αναγιγνώσκεται η έκθεσις της Εξελεγκτικής Επιτροπής υπό του Εισηγητού αυτής, συζητείται πάσα πρότασις δεομένη της αποφάσεως της Συνελεύσεως, υποβάλλεται ο απολογισμός του λήξαντος έτους και ο προϋπολογισμός των εσόδων και εξόδων του αρχομένου έτους και ψηφίζονται η έκθεσις πεπραγμένων, ο απολογισμός και ο προϋπολογισμός.
Κατά δε το επόμενον έτος συγκαλούνται δύο τακτικαί Συνελεύσεις εντός του μηνός Φεβρουαρίου. Και κατά μεν την πρώτην τοιαύτην το Διοικητικόν Συμβούλιον. διά του Προέδρου δίδει λόγον των εν τω λήξαντι συνδεσμικώ έτει πεπραγμένων του, αναγιγνώσκεται η έκθεσις της εξελεγκτικής Επιτροπής υπό του Εισηγητού, προτείνεται πάσα πρότασις δεομένη αποφάσεως της Συνελεύσεως, υποβάλλεται ο απολογισμός του λήξαντος έτους, ο προϋπολογισμός εσόδων και εξόδων του αρξαμένου οικον. έτους και τέλος υποβάλλονται αι σχετικαί υποψηφιότητες. Κατά δε την δευτέραν Συνέλευσιν, γενησομένην την αυτήν ημέραν της επομένης εβδομάδος, συζητούνται και λαμβάνοονται αποφάσεις επί των κατά την προηγουμένην Συνέλευσιν κατατεθεισών προτάσεων, εγκρίνεται ο ισολογισμός του λήξαντος και ο προϋπολογισμός του αρξαμένου λογιστικού έτους και ενεργούνται αι αρχαιρεσίαι συμφώνως τω άρθρω 9.
Δεν δικαιούται εις ψήφον μέλος τι, εάν η απόφασις αφορά την επιχείρησιν δικαιοπραξίας, ή την έγερσιν ή κατάργησιν δίκης μεταξύ του Συνδέσμου αφ’ ενός και του μέλους αφετέρου ή του συζύγου αυτού ή συγγενούς εξ αίματος μέχρι και του τρίτου βαθμού.





Άρθρον 20ον
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
Των Συνελεύσεων αι αποφάσεις λαμβάνονται κατ’ απόλυτον πλειοψηφίαν των παρόντων τακτικών μελών. Απόφασις επί θέματος μη αναγραφέντος εν τη προσκλήσει είναι άκυρος. Η απόφασις δύναται να λυθεί και άνευ συνελεύσεως των μελών, εάν πάντα τα μέλη δηλώσωσιν εγγράφως την συναίνεσιν αυτών επί τινος προτάσεως.

Άρθρον 21ον
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΤΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
1) Η Συνέλευσις, τακτική ή έκτακτος, προεδρεύεται υπό του Προέδρου του Συνδέσμου, λογοδοτούντος δε τούτου ή κωλυομένου, προεδρεύεται υφ’ ενός των παρόντων μελών, υποδεικνυομένου υπ’ αυτής, κατά προτίμησιν εκ των πρεσβυτέρων.
Ο Πρόεδρος προσλαμβάνει ως Γραμματέα της Συνελεύσεως εν εκ των παρόντων μελών του Συνδέσμου, υποδεικνυόμενον επίσης υπ’ αυτής.
2) Θεωρείται εν απαρτία, εάν παρίσταται το 1/3 των τακτικών μελών του Συνδέσμου, τούθ’ όπερ ελέγχεται διά του βιβλίου παρουσίας αυτών, εις ό υπογράφουσιν οι προσερχόμενοι.
Εν ελλείψει απαρτίας, συνέρχεται η Συνέλευσις την αντίστοιχον της επομένης εβδομάδος, ότε αρκεί η παρουσία του ενός τετάρτου του όλου αριθμού των τακτικών μελών.

Άρθρον 22ον
ΕΚΤΑΚΤΟΙ ΓΕΝ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
Έκτακτος Συνέλευσις συγκροτείται όταν παραστεί ανάγκη και μετ’ απόφασιν του Διοικητικού Συμβουλίου, ή όταν ζητήσει τούτο το 1/20 των τακτικών μελών του Συνδέσμου εγγράφως δι’ αιτήσεως του προς τον Πρόεδρον καθοριζομένων ταυτοχρόνως εν τη αιτήσει
των θεμάτων της συζητήσεως, εκ των οποίων δεν δύναται να απομακρυνθεί η Συνέλευσις, άνευ αποφάσεως της ιδίας λαμβανομένης διά πλειοψηφίας των 2/3 των παρισταμένων μελών.

Άρθρον 23ον
ΔΩΡΗΤΑΙ, ΕΥΕΡΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΑΙ
1) Υπό του Διοικητικού Συμβουλίου, ή της Συνελεύσεως των μελών του Συνδέσμου, τη προτάσει οιουδήποτε μέλους, ανακηρύσσονται:
α) Δωρηταί μεν του Συνδέσμου οι προσενεγκόντες υπέρ σκοπού τινος αυτού ποσόν είκοσι χιλιάδων δραχμών και άνω.
β) Ευεργέται δε αυτού οι προσενεγκόντες ποσόν πεντακοσίων χιλιάδων δραχμών και άνω.
γ) Μεγάλοι, τέλος, Ευεργέται ανακηρύσσονται οι προσενεγκόντες έν εκατομμύριον δραχ. και άνω.
2) Εις τους κατά τα’ ανωτέρω Δωρητάς, Ευεργέτας και Μεγάλους Ευεργέτας απονέμονται υπό της Συνελεύσεως αι προσήκουσαι εις αυτούς τιμαί είτε δι’ αναγραφής των ονομάτων των εις ειδικάς καλαισθήτους πινακίδας, είτε διά χαράξεως αυτών χρυσοίς γράμμασιν επί μαρμαρίνων πλακών είτε έτι και διά τοποθετήσεως προτομής κατά τα ειδικώτερον υπό της Συνελεύσεως εκάστοτε οριζόμενα. Επί πλέον των ανωτέρω, τα ονόματα τούτων δημοσιεύονται εις τον τύπον, υπέρ δε των αποβιωσάντων τελούνται κατ’ έτος ειδικά μνημόσυνα εν Αθήναις ή εν Παλαιά Επισκοπή Τεγέας..
3) Tων Ευεργετών και Μεγάλων Ευεργετών, ο Τεγεατικός Σύνδεσμος αναρτά εις διηνεκή αυτών ανάμνησιν , τας εαυτών φωτογραφίας ή προσωπογραφίας εν τω εν Αθήναις ή Τεγέα Γραφείω του Συνδέσμου ή των ιδρυμάτων αυτού.
4) Όμοιαι τιμαί δύνανται να απονεμηθώσιν υπό της Γενικής Συνελεύσεως εις όν τινα, κατά γενικήν αναγνώρισιν, προσήνεγκε πολυτίμους υπηρεσίας ηθικής φύσεως ή μακροχρονίους προσωπικούς μόχθους προς προαγωγή των Συνδεσμικών σκοπών, με αποτέλεσμα ουσιαστικά και τοις πάσιν έκδηλα. Προτομαί μόνον εις νεκρούς αναγείρονται.
4) Οι δωρηταί, ευεργέται και μεγάλοι ευεργέται του Τεγεατικού Συνδέσμου Αμερικής
θεωρούνται αυτοδικαίως ως τοιούτοι και του Τεγεατικού Συνδέσμου Αθηνών, ευθύς ως αι γενναιοδωρίαι των ήθελον διαβιβασθεί εκ του ταμείου του εν Αμερική Συνδέσμου εις το των Αθηνών τοιούτον.
6) Τα ανωτέρω κατονομασθέντα χρηματικά ποσά διά τας διακρίσεις των δωρητών κλπ. δύνανται να μεταβάλλονται κατόπιν αποφάσεως της Συνελεύσεως.
7) Αι φωτογραφίαι των εκάστοτε χρηματισάντων Προέδρων του Συνδέσμου Αθηνών και Αμερικής τοιούτου δέον να αναρτώνται εν τοις Γραφείοις του Συνδέσμου εν Αθήναις και Παλαιά Επισκοπή.
Άρθρον 24ον
ΤΙΜΗΤΙΚΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ.
Ο Τεγεατικός Σύνδεσμος, κατόπιν αποφάσεως της Συνελεύσεως των μελών αυτού ή του Διοικητικού Συμβουλίου αυτού, προσηκόντως αιτιολογημένης, απονέμεί τιμητικόν δίπλωμα, α) εις τα Επίτιμα αυτού Μέλη, β) εις τους Μεγάλους Ευεργέτας αυτού, γ) εις τους Ευεργέτας αυτού, δ) εις τα μετ’ εξαιρέτου ζήλου και αφοσιώσεως υπηρετήσαντα αυτόν μέλη της Διοικήσεώς του, φέρον κατά το μέσον και άνω την εικόνα του εν Παλαιά Επισκοπή Τεγέας Βυζαντινού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Άρθρον 25ον
ΚΤΗΣΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ-
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΙ, ΚΛΗΡΟΔΟΣΙΑΙ, ΔΩΡΕΑΙ-
ΕΞΕΥΡΕΣΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΣ ΑΥΤΩΝ.
1)Η παρά του Συνδέσμου κτήσις ή μεταβίβασις εξ επαχθούς αιτίας ακινήτου περιουσίας,
αξίας ανωτέρας του ενός και ημίσεως εκατομμυρίου (1.500.000) δραχμών, γίνεται πάντοτε μετ’ έγκρισιν της Συνελεύσεως των Μελών.
Χαριστική μεταβίβασις ακινήτου περιουσίας του Συνδέσμου δύναται να γίνει μόνον
προς το κράτος, κατόπιν αποφάσεως της Συνελεύσεως και πλειοψηφίας των δύο τρίτων των παρόντων. Συμβιβαστική επίλυσις διαφορών μετά τρίτων προσώπων επί αντικειμένου αξίας ανωτέρας του ενός και ημίσεως εκατομμυρίου (1.500.000) δραχμών, γίνεται πάντοτε μετ’ έγκρισιν της Συνελεύσεως των μελών. Το ως άνω ποσόν της παρούσης παραγράφου αυξομειούται αποφάσει της Συνελεύσεως..
2) Η περιουσία του Συνδέσμου δεν δύναται να διατίθηται διά σκοπούς διαφόρους των εν τω καταστατικώ αυτού προβλεπομένων.
3) Κληροδοσίαι και δωρεαί υπό τρόπον γίνονται δεκταί μετ’ έγκρισιν της Συνελεύσεως των μελών, παρεχομένης διά πλειοψηφίας του ημίσεως τουλάχιστον των μελών του Συνδέσμου. Κληρονομίαι καταλειπόμεναι εις τον Σύνδεσμον γίνονται δεκταί πάντοτε επ’ ωφελεία απογραφής. Κληρονομίαι, κληροδοσίαι, δωρεαί υπέρ του Συνδέσμου επί ορισμένω σκοπώ, τελούν υπό ιδιαιτέραν διαχείρισιν εντός του προϋπολογισμού του Συνδέσμου, αι
τυχόν δε πρόσοδοι, αι προερχόμεναι εξ αυτών διατίθενται αποκλειστικώς κατά τους υπό του διαθέτου ή δωρητού τεθέντας όρους. Αι δωρεαί προς τον Σύνδεσμον γίνονται επωνύμως.
4) Εάν παρουσιασθώσιν έκτακτοι ανάγκαι του Συνδέσμου σχετιζόμεναι προς τους σκοπούς αυτού, η Διοικητική Επιτροπή δύναται να προκηρύξει έκτακτον έρανον, τηρουμένων των σχετικών διατάξεων του Νόμου, μεταξύ των μελών του Συνδέσμου ή και των απανταχού Τεγεατών ή να προκαλέσει απόφασιν του Συμβουλίου επιτρέπουσαν εις τον Πρόεδρον να δανείζηται διά λογαριασμόν του Συνδέσμου και επ’ ονόματι αυτού, παρέχων την δέουσαν ασφάλειαν, μέχρι δραχμών ενός και ημίσεως εκατομμυρίου (1.500.000) τμηματικώς ή εφ άπαξ. Το άνω ποσόν αυξομειούται αποφάσει της Συνελεύσεως.
5) Διά μείζον ποσόν κατά το διάστημα της θητείας του αυτού Συμβουλίου δέον να ζητείται η άδεια της Συνελεύσεως και εν ανάγκη εκτάκτου τοιαύτης. Εν τη αδεία της Συνελεύσεως ή τη αποφάσει του Συμβουλίου καθορίζεται το μέγιστον του τόκου και ο τρόπος του δανείου. Προς λήψιν της εν τω παρόντι άρθρω αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου, απαιτούνται τα τρία τέταρτα των ψήφων της ολομελείας αυτού.

Άρθρον 26ον
ΚΙΝΗΣΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
1) Τα μετρητά κεφάλαια του Συνδέσμου κατατίθενται υπό του Ταμίου εις την Εθνικήνν ή άλλην Τράπεζαν, όταν το ποσόν τούτων υπερβαίνει τας δέκα χιλιάδας (10.000) δραχμάς αναλαμβάνονται δε υπό του Ταμίου βάσει αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου, δυναμένης να έχει την μορφήν είτε εφ’ άπαξ είτε μονίμου , εφ’ όσον ο Ταμίας διατηρεί το αξίωμά του, εξουσιοδοτήσεως προς ανάληψιν. Εις την περίπτωσιν της εφ’ άπαξ εξουσιοδοτήσεως δέον να μνημονεύεται το αναληπτέον ποσόν, ενώ εις την περίπτωσιν
μονίμου εξουσιοδοτήσεως το ποσόν προσδιορίζεται εκάστοτε διά συνδεσμικού εγγράφου, δυναμένου να αντικατασταθεί, εάν υφίσταται βιβλιάριον επιταγών αναλήψεως καταθέσεων, διά προσυπογραφής της παρά του ταμίου εκδιδομένης επιταγής υπό του Προέδρου και του Γεν. Γραμματέως.
2) Η εξόφλησις επιταγών, δι’ ών αποστέλλονται χρήματα εις διαταγήν του Συνδέσμου, ή τραπεζιτικών εντολών ή ενταλμάτων Δημοσίων Ταμείων, Οργανισμών, Ιδρυμάτων κ.λ.π., δι’ ών παρέχονται ποσά προς τον Σύνδεσμον, γίνεται υπό του Ταμίου, υπογράφοντος υπό τας λέξεις «Διά τον Τεγεατικόν Σύνδεσμον, ο Ταμίας». Ισότιμα δικαιώματα, αλλά μόνον διά την περιφέρειαν του τέως Δήμου Τεγέας και την Τρίπολιν, παρέχονται εις τον εν Τεγέα Αντιπρόσωπον του Τ.Σ., υπογράφοντος υπό τας λέξεις «Διά τον Τεγεατικόν Σύνδεσμον, ο εν Τεγέα Αντιπρόσωπος αυτού». Τα αυτά δικαιώματα έχει ο Αντιπρόσωπος εις άς περιπτώσεις το ποσόν αφορά την Οικοκυρικήν Σχολήν του Τεγεατικού Συνδέσμου, υπογράφων ομοίως ως ανωτέρω.
3) Όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου είναι αλληλεγγύως υπεύθυνα διά την τοιαύτην εξασφάλισιν των κεφαλαίων του Συνδέσμου και των σχετικών με αυτήν χρεωγράφων.

Άρθρον 27ον
ΔΙΑΘΕΣΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
Τα κεφάλαια του Συνδέσμου ως και αι πάσης φύσεως πρόσοδοι αυτού διατίθενται προς εκπλήρωσιν των σκοπών αυτού.

Άρθρον 28ον
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ
Η απόφασις περί ιδρύσεως νέων ιδρυμάτων ανήκει εις την Συνέλευσιν. Οι δε οργανισμοί των ιδρυμάτων καταρτίζονται υπό του Διοικητικού Συμβουλίου.

Άρθρον 29ον
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ
1) Το παρόν Καταστατικόν δύναται να τροποποιηθεί, εφ’ όσον ο Νόμος επιτρέπει, υπό εκτάκτου Ειδικής Συνελεύσεως των μελών, καθ’ ήν απαιτείται παρουσία του ημίσεως τουλάχιστον του συνόλου των μελών και πλειοψηφία των τριών τετάρτων των παρόντων.
2) Πάσα τροποποίησις του Καταστατικού ισχύει μόνον μετά την έγκρισιν υπό του Πρωτοδικείου και την εγγραφήν αυτής εις το οικείον βιβλίον.
Άρθρον 30ον
1) Η διάλυσις του Σωματείου αποφασίζεται εν Συνελεύσει των μελών, όταν τα 4/5 του όλου αριθμού αυτών ψηφίσωσιν αυτήν. Αντίγραφον της αποφάσεως της Συνελεύσεως των μελών του Συνδέσμου περί διαλύσεως αυτού κοινοποιείται, μερίμνη του Προέδρου της Συνελεύσεως, εντός μηνός από της λήψεώς της εις το αρμόδιων Πρωτοδικείον προς εγγραφήν εις το κατά το άρθρον 78 του Αστικού Κώδικος βιβλίον και ενημέρωσιν του σχετικού φακέλου, ως και εις την εποπτεύουσαν Αρχήν. Η διάλυσις επέρχεται από της κατά τ’ ανωτέρω εγγραφής της σχετικής αποφάσεως της Συνελεύσεως εις το βιβλίον του Πρωτοδικείου.
2) Μετά την διάλυσιν επακολουθεί εκκαθάρισις της περιουσίας του Συνδέσμου. Ο εκκαθαριστής υποχρεούται, όπως, μετά το πέρας του έργου του, υποβάλει εις την εποπτεύουσαν Αρχήν Έκθεσιν περί των ενεργειών του προς εκκαθάρισιν της περιουσίας του Συνδέσμου.
3) Εν περιπτώσει διαλύσεως, πάσα κινητή και ακίνητος περιουσία του Συνδέσμου περιέρχεται εις το Κράτος υποχρεούμενον ίνα, εν συνεννοήσει μετά των Τεγεατικών Κοινοτήτων, μεριμνήσει περί της περαιτέρω συντηρήσεως των εν Τεγέα Θρησκευτικών και Κοινωφελών ιδρυμάτων του Συνδέσμου.
Άρθρον 31ον
ΟΡΟΙ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΙΣ ΕΝΩΣΙΝ
ΚΟΙΝΩΦΕΛΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ.
Το Διοικητικόν Συμβούλιον του Συνδέσμου δύναται, κατόπιν αποφάσεως λαμβανομένης διά πλειοψηφίας των 3/4 της ολομελείας αυτού, ν’ αποφασίσει την μετά Ενώσεώς τινος Κοινωφελών Σωματείων συνεργασίαν του Τεγεατικού Συνδέσμου, τηρουμένης αθίκτου της οικονομικής και διοικητικής αυτονομίας του και των μελών αυτού μη βαρυνομένων δι’ ουδεμιάς ιδιαιτέρας υποχρεώσεως.



Άρθρον 32ον
ΡΥΘΜΙΣΙΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ
Πάσα περίπτωσις μη προβλεπομένη ρητώς υπό του παρόντος Καταστατικού κανονίζεται δι’ αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου λαμβανομένης δι’ απολύτου πλειοψηφίας των παρόντων μελών,τηρουμένων των οικείων διατάξεων του Αστικού Κώδικος και της περί Κοινωφελών Σωματείων Νομοθεσίας.

Άρθρον 33ον
ΣΦΡΑΓΙΣ
Σφραγίς του Συνδέσμου διατηρείται η ιδία, ήτοι η φέρουσα την απεικόνισιν της κεφαλής της Αλέας Αθηνάς, τον τίτλον του Συνδέσμου και το έτος ιδρύσεως αυτού.

Άρθρον 34ον
ΕΤΗΣΙΑΙ ΕΟΡΤΑΙ
Ο Σύνδεσμος τελεί κατ’ έτος ιεροτελεστίας εις τον εν Παλαιά Επισκοπή Ιερόν Ναόν αυτού: α) Κατά την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου), ως και κατά τας επομένας ημέρας καθ’ άς διαρκεί η Θρησκευτική και εμπορική πανήγυρις, β) Κατά την εορτήν του Αγίου Σπυρίδωνος (12 Δεκεμβρίου) και γ) Κατά την εορτήν της Ζωοδόχου Πηγής. Το Διοικητικόν Συμβούλιον δύναται να τελεί και άλλας εορτάς ή συγκεντρώσεις εν Αθήναις ή εν Παλαιά Επισκοπή ψυχαγωγικού, πνευματικού ή εν γένει πολιτιστικού περιεχομένου.
Άρθρον 35ον
ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΟΠΤΕΥΟΥΣΗΣ ΑΡΧΗΣ
Η Διοίκησις του Συνδέσμου υποχρεούται όπως υποβάλει εις ην εποπτεύουσαν Αρχήν:
α) Αντίγραφον του Καταστατικού ως και των τροποποιήσεων, ή συμπληρώσεων αυτού, μετά της σχετικής εγκριτικής αποφάσεως του Πρωτοδικείου, εντός δύο μηνών από της δημοσιεύσεως ταύτης,
β) αντίγραφον των τυχόν εγκρινομένων εσωτερικών κανονισμών λειτουργίας, εντός δύο μηνών από της εγκρίσεώς των υπό της Συνελεύσεως των μελών.
γ) Πίνακα των μελών της διοικήσεως μεθ’ εκάστην συγκρότησιν ή μεταβολήν αυτής, περιέχοντα και το επάγγελμα και την διεύθυνσιν κατοικίας τούτων, ως και αντίγραφον του Πρακτικού των Αρχαιρεσιών, εντός δύο μηνών από της συγκροτήσεως ή μεταβολής και
δ) Αντίγραφον του εγκεκριμένου ισολογισμού και απολογισμού εκάστης διαχειριστικής χρήσεως, ως και της εκθέσεως της εξελεγκτικής Επιτροπής, εντός δύο μηνών από της υπό της συνελεύσεως των μελών εγκρίσεώς των.

Άρθρον 36ον
ΤΕΛΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
1) Διά κανονισμών εγκρινομένων υπό της Συνελεύσεως των μελών δύνανται να ρυθμίζονται θέματα αναγόμενα αποκλειστικώς εις την εσωτερικήν λειτουργίαν του Συνεδρίου
2) Αντίγραφον των κατά την προηγουμένην παράγραφον κανονισμών κατατίθεται αμελλητί εις την γραμματείαν του Πρωτοδικείου Αθηνών, συντασσομένης σχετικής εκθέσεως.
3) Η ισχύς των κανονισμών τούτων άρχεται από της ως άνω καταθέσεως.

Άρθρον 37ον
ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΙΣ
1.Το τρέχον οικονομικόν έτος, λήγον κατά τας ισχυούσας διατάξεις την 31ην Αυγούστου 1978, παρατείνεται μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου 1978, ότε και λήγει, συμφώνως προς τας διατάξεις του παρόντος.
2. Αι κατά τας ισχυούσας διατάξεις Αρχαιρεσίαι του Τεγεατικού Συνδέσμου αι οποίαι επρόκειτο να διαξαχθούν εντός του μηνός Νοεμβρίου 1977, θέλουν διεξαχθεί κατά τας διατάξεις του παρόντος, εντός δύο μηνών από της εγγραφής εις το οικείον βιβλίον ανεγνωρισμένων Σωματείων του Πρωτοδικείου Αθηνών των γενομένων υπό της παρούσης Συνελεύσεως τροποποιήσεων του Καταστατικού.
3.Η θητεία του παρόντος Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου παρατείνεται μέχρι της εγκαταστάσεως του εκ των διεξαχθησομένων κατά τα’ ανωτέρω Αρχαιρεσιών εκλεγησομένου νέου Διοικητικού Συμβουλίου.
4. Το παρόν Καταστατικόν του Τεγεατικού Συνδέσμου αποτελεί τροποποίησιν του μέχρι σήμερον ισχύοντος τοιούτου (εγκεκριμένου διά της τελευταίας υπ’ αριθ. 462/1972 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών), αποφασισθείσαν υπό της εκτάκτου Συνελεύσεως των μελών, γενομένης εν Αθήναις την 9ην Οκτωβρίου 1977.
5. Η ισχύς του παρόντος άρχεται από της εγκρίσεώς του υπό του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και της εγγραφής εις το παρ’ αυτώ τηρούμενον οικείον βιβλίον ανεγνωρισμένων Σωματείων.
Εν Αθήναις τη 9η Οκτωβρίου 1977

Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματεύς

ΧΡΗΣΤΟΣ Λ. ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΡΙΘ. 1 ΕΝ ΤΡΙΠΟΛΕΙ ΤΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1851 ΕΤΟΣ Α΄
ΒΕΛΤΙΩΣΙΣ
Πόλις άριστα πράττει, όπου τοις πονηροίς ουκ έξεστι άρχειν (Πιτ.)
Εκδίδεται άπαξ της εβδομάδος.
ΤΙΜΗ ΕΤΗΣΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΝ
Διά τους εντός του κράτους δρ. 12 Δι’ έκαστον στοίχον λεπτά 12.
Διά τους εκτός.....................δρ. 18 Εις το παράρτημα................. 8.

Κύριε Γαλανέ!
Να κρατήσεις το λογότυπο(πόλις άριστα . . . ) της εφημερίδας για τη σελίδα σου, αλλά. . .στείλε την και εις τον ΝΟΔίτην ΠΛΙΩΤΑΝ ΓΕΩΡΓΙΟΝ, με δικό σου σχολιασμό, αλλά προσωπικά ερωτήματα κοινού τύπου.
«Τι σχέση έχει με τη λεγόμενη «βρώμικη» καταγγελία της ΔΑΚΕ Αρκαδίας τον καιρό που ήταν Καθηγητής Μαθηματικών στο Β΄ Λύκειο Τρίπολης, και «Καπετάνιος στην ΕΛΜΕ Αρκαδίας:
Μήπως και οι τέσσερις (4) που «επάνδρωσαν» Διεύθυνση και Γραφεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης το «σωτήριον» (τρομάρα μας) έτος 2004, ήταν συνοδοιπόροι του και συνένοχοι ΔΑΚίτες που γύρισαν (στο μερίδιο που μπόρεσαν) και με τη δική του συνδρομή την Εκπαίδευση πίσω δεκαετίες;
Μήπως στην καταγγελία τους αντέγραψαν τον κατήγορο του Σωκράτη με μια μόνο ανορθόγραφη αλλαγή;
«Αδικεί Σωκράτης ου νομίζων ους οι ΔΑΚΕ νομίζει θεούς. Αδικεί δε και τους νέους διαφθείρων. Τίμημα Θάνατος!».
Ξέρεις. Πλιώτα, κάποιον Εκπαιδευτικό που «συνειδητά» προσπάθησε να κάνει κακό σε μαθητές: Γιατί αυτό κατάγγειλες. Και πώς μπόρεσες!
Αν τον ξέρεις να πάς στην Κεντρική Πλατεία, κατάφατσα στον Αγιο Βασίλειο και να το βροντοφωνάξεις. Πάρε μαζί σου και τους «συνεργάτες» σου, τον Β. Τσιώρο από το Παρθένι και το Γιάννη Κοκόρη που διηύθυνε το 2ο Λύκειο, για να σε βοηθήσουν στα Ελληνικά σου Αλλιώς, . .
Αν δεν το μπορείς, τότε να πέσεις γονατιστός στο «Τούρκινο» Συντριβάνι του Δημάρχου (θυμίζει και λίγο Σεράϊ) και να περιμένεις την επόμενη Αλωση κάποιον να σε βγάλει από κει. Εγώ θα σε έβγαζα αμέσως (πάντοτε θεωρούσα πρόβλημά μου τους προβληματικούς μαθητές), αλλά, δυστυχώς, εξ αιτίας σου αραίωσα τις επισκέψεις μου στην «πολιορκημένη» Πόλη. Δηλαδή θα περιμένεις κάπως περισσότερο από λίγο. Και θα φταίει η «αφεντιά» Σου. Ξέρεις! Έχω πάψει να τρέχω τώρα τελευταία.
Και κάτι, μεταξύ μας: Αυτό σε βοήθησε στη σταδιοδρομία σου στον Ιππόδρομο (ο ιππόδρομος έχει γυρίσματα) της «πολιτικής» και της Νέας Δημοκρατίας: Ακόμα, στα παιδιά του Σχολείου τι είπες;
Πρόθυμος συνεργάτης «Πάντων και Πασών»
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας
«Απότακτος» Σχολικός Σύμβουλος Αρκαδίας

Ο «Κυνέγειρος» της Μάχης των Γιαννιτσών.
ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ, Τα «Μυστικά του Βάλτου». Πορεία προς την Αθανασία.
Στη λίμνη των Γιαννιτσών, συνδεδεμένη με τους Μακεδονομάχους και τους θρύλους του Μακεδονικού Αγώνα, επικρατεί μια παράξενη ακινησία και γαλήνη. Αλλά στις πλαγιές του Πάικου όρους, στο αριστερό της Ελληνικής παράταξης κινείται η 6η Μεραρχία, στους χώρους όπου βρίσκονται οι ισχυρές πυροβολαρχίες των Τούρκων, που καθηλώνουν με καταιγισμό πυρών τις επιτιθέμενες τέσσερις Ελληνικές μεραρχίες. Την εξουδετέρωσή τους αναλαμβάνει η 6η Μεραρχία και ειδικά το 9ο Τάγμα Ευζώνων που κινείται στο αριστερό άκρο της Μεραρχίας.
Τα υψώματα των Γιαννιτσών ήταν μια φυσικά οργανωμένη τοποθεσία των Τούρκων, που
την κρατούσε μια μαζική δύναμη 30.000 ανδρών. Η μεγαλύτερη όμως δύναμη κρούσης των Τούρκων ήταν οι επίλεκτες ισχυρές πυροβολαρχίες τους στις πλαγιές του Πάϊκου Όρους. Αυτό το σώμα των 30.000 βρέθηκε ακάλυπτο και τα κανόνια σίγησαν, όταν το 9ο Τάγμα Ευζώνων κατέλαβε και εξουδετέρωσε τις πυροβολαρχίες των Τούρκων. Μια πυροβολαρχία καταλήφτηκε με όλα τα στοιχεία της άθικτα. 14 πυροβόλα και 6 πολυβόλα στα χέρια των νικητών.
Έτσι η πορεία προς τις πλαγιές του βουνού τη νύχτα της 18ης προς 19η Οκτωβρίου ήταν
ένας τολμηρός τακτικός ελιγμός υπερκέρασης εχθρικών δυνάμεων. Και η επαφή με τον εχθρό
ήταν άγρια που κατέληξε σε φονική συμπλοκή σώμα με σώμα.
Στις 19-10-1912, ώρα 3.30 μ.μ. ένα άλογο χωρίς αναβάτη μέσα στους καπνούς και τον
ορυμαγδό της μάχης ορμούσε προς την ανωφέρεια και ήταν σαν να έσκιζε τον ουρανό. Μια φονική σφαίρα είχε σκοτώσει τον Ταγματάρχη, αλλά τα εχθρικά πυροβόλα είχαν σιγήσει μετά από την ηρωική έφοδο των Ευζώνων. Η νικηφόρα μάχη των Γιαννιτσών(19-20/10/1912) έμπαινε στην ιστορία.
Στην «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΓΕΑΣ» του Ν. Μοραΐτη, σώζεται περιγραφή του θανάτου από τον τραυματισμένο υπολοχαγό Δ. Χαμόδρακα: «Η μάχη ευρίσκετο εις κρίσιμον σημείον, αλλά και ο Γεωργούλης ευρίσκεται εις κρίσιμον σημείον, διότι ο πυρετός έχει ανέλθει εις τους 40 βαθμούς.. Και όμως δεν βαστά να μένει μακράν των ευζώνων του. Διατάσσει τον ιπποκόμον του να τον βοηθήσει να ανέλθει επί του ίππου του.
Ο Ταγματάρχης διέρχεται όλην την φάλαγγα των Αετών του. Από άκρου εις άκρον αντηχεί. «Ζήτω ο Ταγματάρχης». Ο Γεωργούλης ενθαρρύνει και ολοέν ενθαρρύνει: Εμπρός, παιδιά μου. Επάνω εις τα πυροβόλα των Τούρκων».
Οι Τούρκοι όπισθεν του λόφου συγκεντρώνουν κατ’ αυτού τα πυρά των, αλλά εκείνος δεν πτοείται. Δεν οπισθοχωρεί. Ο Γεωργούλης τραυματίζεται εις την δεξιάν, ξιφουλκεί διά της αριστεράς και προηγείται. Τραυματίζεται εκ δευτέρου και όμως προχωρεί. Τραυματίζεται εκ τρίτου επί της κεφαλής και καταπίπτει.
Ξέρουμε από τον Αισχύλο το επίγραμμα που ζήτησε να μπει στον τάφο του, που μιλάει
για την παλικαριά του στη μάχη του Μαραθώνα. Για τον αδελφό του Κυνέγειρο μαρτυρεί ο Ηρόδοτος(ΣΤ΄ 114) : «τούτο δε Κυνέγειρος ο Ευφορίωνος ενταύθα επιλαμβανόμενος των αφλάστων νεός, την χείρα αποκοπείς πελέκεϊ πίπτει».( Επίσης ο Κυνέγειρος, ο γιος του Ευφορίωνος, την ώρα της μάχης, ενώ προσπαθούσε να πιάσει ένα εχθρικό πλοίο από τα κοσμήματα της πρύμνης, σκοτώθηκε αφού του έκοψαν τα χέρια με πέλεκυ). Αλλοι συγγραφείς μιλάνε με λεπτομέρειες. Κρατώντας την ασπίδα με το αριστερό πιάνει το πλοίο με το δεξί χέρι, και του το κόβουν. Πετάει την ασπίδα και το πιάνει με το αριστερό. Του το κόβουν. Το πιάνει με τα δόντια, αλλά του κόβουν το κεφάλι και το πλοίο των Περσών ελευθερώνεται.
Η «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», Κυριακή, 27 Ιανουαρίου 1913. αρ. φ. 10.242, μιλάει για τον πρωτοφανή ηρωισμό του Γεωργούλη και η περιγραφή θυμίζει το Μαραθωνομάχο Κυνέγειρο. Το άρθρο φέρει τον τίτλο:ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΚΡΑΤΗ.
«Εις την μάχην των Γιαννιτσών το 9ον ευζωνικόν τάγμα υπό τον φονευθέντα ταγματάρχην Γεωργούλην, επετέθη διά της λόγχης κατά του εχθρού και συνέλαβε άπαντα τα εις το τμήμα της επιθέσεως πυροβόλα των Τούρκων. Η επίθεσις του τάγματος τούτου υπήρξεν ηρωικωτάτη και πρωτοφανής.Ο εχθρός εξετοπίσθη. Ο δε διοικητής Γεωργούλης εφονεύθη κατά τον πλέον ζηλευτόν και αξιοθαύμαστον τρόπον.
Τραυματισθείς εις την δεξιάν χείρα και αιμόφυρτος προχωρεί, λαβών το ξίφος διά της αριστεράς χειρός. Η ανδρεία του ταγματάρχου Γεωργούλη ενθαρρύνει τους στρατιώτας και η επίθεσις εγένετο λυσσώδης. Δεύτερον τραύμα δέχεται ο Γεωργούλης επί της αριστεράς χειρός. Το ξίφος κλονίζεται από την χείρα του, αλλά ο γενναίος προχωρεί. Τρίτον τραύμα αφήνει άπνουν τον Γεωργούλην. Οι εύζωνοι εκδιώκουν τον εχθρόν και καταλαμβάνουν τα πυροβόλα. Ετέθησαν όμως εκτός μάχης 300.
Οσάκις ο Διάδοχος διηγείται την επίθεσιν ταύτην δακρύει. «ΤΕΤΟΙΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟΝ, ΤΕΤΟΙΑΝ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΙΝ, έλεγεν εις κύκλον αξιωματικών, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΚΡΑΤΗ».
ΤΟ ΝΕΚΡΙΚΟ ΤΟΠΙΟ .
Παναγία είναι η παλιά εκκλησιά της πόλης. Κτισμένη στα 1860, με συνδετικό υλικό
τη λάσπη και το κρασί. Μπροστά, στον περίβολό της οι κάτοικοι, στις 20 Οκτωβρίου 1912, μάζεψαν τους ηρωικούς νεκρούς, 178 οπλίτες και 10 Αξιωματικούς, για να τους θάψουν. Και τους έθαψαν στο νεκροταφείο της πόλης.
Για τους νεκρούς ήρωες της μάχης των Γιαννιτσών ανοίχτηκαν δυο ομάδες τάφων. Ένας για τους οπλίτες και ένας για τους αξιωματικούς. Από τα διακριτικά τους ένας ιερέας μάζεψε σε ένα κατάλογο όλα τα ονόματα των νεκρών. Και αυτό το ιδιόγραφο χαρτί το φύλαξε με ευλάβεια στην κόγχη του Ιερού της Εκκλησίας. ΟΙ Γιαννιτσιώτες έμαθαν την ύπαρξή του από τον εγγονό του Ταγματάρχη, Επαμεινώνδα Γεωργούλη, το αναζήτησαν και το απέθεσαν, μαζί με άλλα πολύτιμα αναμνηστικά της Μάχης των Γιαννιτσών, στο Ιστορικό – Λαογραφικό Μουσείο της πόλης.
Μια τέτοια ταφή, σε συνθήκες πολέμου και λόγω τους πλήθους των νεκρών, έγινε κάπως βιαστικά και επιφανειακά. Έτσι τη νύχτα της 20ης Οκτωβρίου επιδρομή τσακαλιών αναστάτωσε και βεβήλωσε κάποιους από τους τάφους. Οι ευαισθητοποιημένοι για τους ελευθερωτές τους Γιαννιτσιώτες φρόντισαν και πάλι τους νεκρούς με μεγαλύτερη επιμέλεια.
ΤΑ ΕΠΙΝΙΚΙΑ ΤΗΣ 26ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912.
Το Εθνικό όμως Γέρας της νίκης των Γιαννιτσών ήταν τα κλειδιά της Νύφης του
Θερμαϊκού, της Θεσσαλονίκης, που ο Τούρκος διοικητής παρέδωσε στον Έλληνα Αρχιστράτηγο. Στη νικητήρια παρέλαση το 9ο Τάγμα Ευζώνων είχε την τιμητική του. Γρήγορα όμως, με πρόσφατη την ψυχολογία του νικητή, μεταφέρθηκε στο μέτωπο των Ιωαννίνων, όπου υπό την Διοίκηση του θρυλικού Βελισσαρίου υπερκέρασε τα οχυρά Μπιζανίου και μπήκε πρώτο στην απελευθερωμένη πόλη των Ιωαννίνων.
Στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης έχουμε την πρώτη απόδοση τιμών. Επικεφαλής του Τάγματος βρίσκεται το άλογο του Ταγματάρχη. Τη θέση του αναβάτη είχε πάρει το σπαθί του, που έχει και τη δική του ιστορία
Το παιδί των 10 ετών, ο Θύμιος, έγινε άνδρας και πέθανε πλήρης ημερών με πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση. Με ειδική αναφορά στη Διαθήκη του κληρονομεί στο γιο του Επαμεινώνδα και εγγονό του Ταγματάρχη το ιστορικό σπαθί.
Όταν για πρώτη φορά είδα τον εγγονό του Ταγματάρχη (υπάρχουν συνολικά 5 εγγόνια) να κρατά το σπαθί στη Γενική Συνέλευση του Τεγεατικού Συνδέσμου, ξαναζωντανεύοντας το πεδίο της μάχης των Γιαννιτσών και της πλαγιές του Πάικου Όρους, αναβίωσα με ποιητική γλώσσα τις στιγμές του απογεύματος της 19ης Οκτωβρίου 1912.
«Μοίρασε ουρανό
στους σκλαβωμένους Μακεδόνες Αδελφούς».
Σήμερα μαζί με άλλα προσωπικά αντικείμενα του Ταγματάρχη το σπαθί κοσμεί τις ιστορικές μνήμες της Μάχης των Γιαννιτσών στην είσοδο του Ιστορικού-Λαογραφικού Μουσείου της ομώνυμης πόλης.
Στα Αχούρια Τεγέας, στο Νεκροταφείο των Αχουρίων (Σταδίου) έφτασαν πολύ αργότερα
τα οστά του Ταγματάρχη μετά από φροντίδα των παιδιών του. Ο μηχανικός Βασίλης δεν έκανε ειδικό μνημείο για τον Πατέρα του. Επισκεύασε το Νεκροταφείο του Αγίου Χαραλάμπους Αχουρίων Τεγέας. Μετατρέποντάς έτσι ολόκληρο το Νεκροταφείο Αχουρίων σε συλλογικό μνημείο για τη μνήμη του πατέρα του. Το όνομά του αργότερα μπήκε τιμητικά πρώτο στο κοινό Ηρώο των Τεγεατών που στήθηκε στην Επισκοπή.
Στην Τρίπολη, δυτικά του Μνημείου Προκρίτων και δίπλα στον έφιππο ανδριάντα του Λευτερωτή της Τριπολιτσάς Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μια ανάγλυφη προτομή του «Λευτερωτή της Μακεδονίας» Ταγματάρχη Γεωργούλη, συμπληρώνει από τις 29 Οκτωβρίου 1989 το σύνταγμα των ηρώων της Πλατείας του Αρεως. Ένα καλοδουλεμένο έργο του καλλιτέχνη Περαντινού, που στήθηκε με τη φροντίδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,. Παραστάτες της προτομής δυο τετράγωνα πρασίνου, που περιμένουν την επικλινή διαμόρφωσή τους για να θυμίζουν τις πλαγιές των υψωμάτων του πεδίου της ηρωικής Μάχης των Γιαννιτσών.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ
Πρόθεση του Δημάρχου Τριπόλεως είναι η τιμητική ονομασία ενός δρόμου με το όνομα
του «ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ Ν. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ». Όπως βλέπετε, κ. Δήμαρχε, μεγάλο μέρος του
εισηγητικού κειμένου γράφτηκε από τον ίδιο τον Ταγματάρχη, και είναι «ΚΑΛΟΝ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ». Για την αποκάλυψη της πινακίδας δε χρειάζονται πολλά λόγια. Είναι αρκετή η
παραπάνω φράση με την ποιητική γλώσσα.
«ΜΟΙΡΑΣΕ ΟΥΡΑΝΟ ΣΤΟΥΣ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ».
Σαν μια προτροπή για τη Νέα Γενιά και τις γενιές που έρχονται. Να κοιτάζουν ψηλά.
Και ακόμα, κάθε Οκτώβρη, οι Δάσκαλοι και τα Παιδιά αυτής της πόλης μαζί με το στεφάνι για τους μεγάλους νεκρούς του «ΟΧΙ», ας καταθέτουν και ένα απλό στεφάνι ευγνωμοσύνης για τον ηρωικό Ταγματάρχη και τους ηρωικούς νεκρούς του Μεγάλου «ΝΑΙ», τους Αυτόκλητους Ελευθερωτές της Ελλάδας των «Πέντε Θαλασσών και των Δύο Ηπείρων». Αυτό είναι κυρίως θέμα δικό σας, των εκπαιδευτικών αρχών και του Διοικητή του 11ου Συντάγματος Πεζικού.
«Καλόν είναι» οι νέοι της πόλης μας να μαθαίνουν πως η «Ιστορία δεν είναι τραγούδι. Είναι ΧΡΕΟΣ.!» Που κληρονομείται από γενιά σε γενιά, σαν το σπαθί του ηρωικού Ταγματάρχη Ν. Γεωργούλη.
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

Ο «Κυνέγειρος» της Μάχης των Γιαννιτσών.
(Ν. Γεωργούλης, Ταγματάρχης).
Η Μεγάλη «Παρέλαση» των Αρίστων
---------------------------------
Ο Ταγματάρχης Νικόλαος Γεωργούλης του Ευθυμίου είναι το 7ο από τα δέκα παιδιά (τα 7 αγόρια) του Παπαθύμιου. Ο Ευθύμιος Γεωργούλης Ιερέας- Οικονόμος, είναι από τα πρώτα μέλη του Τεγεατικού Συνδέσμου στην Τεγέα. Εργάστηκε φιλόπονα για την πρώτη αναστήλωση του Ναού της Παναγίας της Τεγέας, στην Επισκοπή (1885) συνεργαζόμενος με τον τότε Δήμαρχο Τεγέας Αναστάσιο Βούτση. Προεδρεύει της Γενικής Συνέλευσης του Τεγεατικού Συνδέσμου το Μάιο του 1886.
Ο Νικόλαος Γεωργούλης ανήκε στο ηρωικό 11ο Σύνταγμα Πεζικού της Τριπολιτσάς. Στο
πατρικό του σπίτι στα Αχούρια Τεγέας (Στάδιο) μεγάλωνε τα δυο του παιδιά, το Θύμιο, 10 ετών και το Βασίλη, 7 ετών. Μέλος της οικογένειας ήταν και το πολεμικό του άλογο, ο Μπερτσινέβελος, που άφησε την τελευταία του πνοή λίγες μέρες μετά την άφιξή του στα Τρίκαλα, από την υπερπροσπάθεια να μεταφέρει βιαστικά τον αγγελιοφόρο αναβάτη του.
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
Μέρες του φθινοπώρου του 1912 και η εμπλοκή της Ελλάδας στους απελευθερωτικούς
πολέμους του 1912-13 ήταν προφανής. Ο Ταγματάρχης πήρε εντολή το Σεπτέμβριο 1912, να μεταβεί στα Τρίκαλα και να οργανώσει το 9ο Τάγμα Ευζώνων με δύναμη 1200 ανδρών. Το «ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΑΕΤΩΝ»..
Πρώτος σταθμός η Αθήνα. Ήταν τότε 52 ετών, όταν σε κεντρικό καφενείο των Αθηνών, ο Ταγματάρχης του 11ου Συντάγματος, με πλήρη εξάρτυση, είχε μια παράξενη συντροφιά. Συντρόφευε σε αυτή τη μοναδική, πρώτη και τελευταία φορά, τα δυο του μικρά παιδιά. Η εικόνα ασυνήθιστη και οι παρακαθήμενοι συγκράτησαν κάποια σκόρπια λόγια:
«Εγώ φεύγω! Δε θα γυρίσω πίσω. Θα φέρω όμως πίσω το 21!».
Τα παιδιά, Θύμιος 10 ετών και Βασίλης 7 ετών, είχαν ακούσει πολλές φορές τα περήφανα πατριωτικά λόγια του πατέρα τους. Αλλά τώρα ένιωθαν πως το σημαδιακό 12 γινόταν ανάστροφο του 21. Και το δικό τους χρέος ακόμα μεγαλύτερο. Ένιωθαν ασυναίσθητα πως για μια στιγμή μεγάλωσαν, έγιναν άνδρες καθώς βρίσκονταν με συνειδητή επιλογή του πατέρα τους ανάμεσα σε άνδρες και σε χώρο που προοριζόταν μόνο για μεγάλους.
Οι οδηγίες που ακολούθησαν ήταν πιο πρακτικές. Τι θα έκαναν όταν θα βρίσκονταν μόνα τους. Ποιος (Σβολόπουλος) θα είχε τη φροντίδα τους. Πού θα πήγαιναν σε κάθε ανάγκη και πρόβλημά τους.
Το όμορφο άλογο, τον Μπερτσινέβελο, που τόσο αγαπούσαν τα παιδιά, θα τον έπαιρνε μαζί του. Θα έκανε το μεγάλο ταξίδι μέχρι την άλλη άκρη της χώρας.
Λόγω σπουδής επιστράτευσης το άλογο στάλθηκε με άλλο τραίνο, και αυτή η ταλαιπωρία συνέτεινε στο άδοξο τέλος του. Τα παιδιά βιώνουν τον πόλεμο μέσα από γράμματα του πατέρα τους.
Τρίκαλα, 23/9/1912
«Παιδιά μου.
Από της αφίξεώς μου επεδόθην εις την συγκρότησιν του τάγματός μου, όπερ έλαβε τον αριθμόν «9ον Ευζωνικόν Τάγμα», Και ήδη το έχω έτοιμον καθ’ όλα. Αποτελείται από 1200 στρατιώτας ευζώνους, άπαντας λεβέντας των Αγράφων –Ακαρνανίας- Ευβοίας-Θεσσαλίας. Και εν γένει ένας ένας, Ουδέποτε εις τον βίον μου διώκησα τοιαύτην λεβεντιά. Εννοείτε, κατόπιν τούτου, οπόσον υπερήφανος είμαι διοικών ένα τοιούτο τάγμα., το οποίον έλαβε το όνομα «ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΑΕΤΩΝ». Ελπίζω δε με την δύναμιν του Θεού, τον οποίον να παρακαλείτε το εσπέρας εις την προσευχήν σας δια τον Μπαμπάν σας, ελπίζω λέγω, με το τάγμα μου να δώσω ύλην διά τον ιστορικόν του μέλλοντος, ώστε να γράψει πολλά εις την ιστορίαν διά το «Τάγμα των Αετών» και αναγιγνώσκοντες εσείς το όνομά μου να υπερηφανεύεσθε. Αλλά προς τούτο ανάγκη και εσείς να προετοιμάζεσθε ουχί να έλθητε, διότι είσθε μικρούληδες, αλλά διά να μορφωθείτε μανθάνοντες γράμματα και πιστεύω ότι ταύτην την στιγμήν που γράφω, 4 πρωία, σεις θα μελετάτε. Ο πονηρούλης όμως να . . κ.λ.π..

Στις 29/9/1912, ώρα 5 μ.μ. γράφει με συγκίνηση για το άλογό του.
«Παιδιά μου.
Κλαύσατε τον Μπερτσινέβελόν μας. Δεν υπάρχει πλέον εις την ζωήν. Με εγκατέλειψε εις την κρισιμοτέραν περίοδον του στρατιωτικού μου βίου». Και τελειώνει, «Παύω να σας γράφω, διότι μεταβαίνω να αποχαιρετήσω τον Μπερτσινέβελόν μας».
Στις 5 Οκτωβρίου γίνεται η κήρυξη του πολέμου, η αρχή του απελευθερωτικού Αγώνα και η κινητοποίηση του στρατού προς το πολλαπλό μέτωπο. Αλλά ο Γεωργούλης, έχοντας τη συνείδηση Λευτερωτή των Μακεδόνων, γράφει από τα Τρίκαλα. στις 5.15 π.μ.
«Ιδού το Έθνος πάνοπλον ίσταται έναντι του προαιωνίου εχθρού, του Τούρκου. Ιδού ημείς, οίτινες έχομεν την τιμήν να αποτελούμεν το 9ον Τάγμα των Ευζώνων ιστάμεθα εις απόστασιν βολής εκ των γραμμών του εχθρού.
Ω! Οπόσον είμαι υπερήφανος προκειμένου να διοικήσω το τάγμα τούτο! Ομολογώ, δεν ευτύχησα να διοικήσω εύζωνας, ουδέ άνδρας καταγομένους εντεύθεν. Έχω όμως τας καλυτέρας συστάσεις διά τους αποτελούντας το τάγμα μας άνδρας, ως διακρινομένους επί πειθαρχία και γενναοιότητι αλλά και κατεχομένους από μίσος προς τον εχθρόν, ως δεν ήτο δυνατόν άλλως να γίνει. Ανδρας υποστάντας πλειότερον τον ζυγόν της δουλείας, ως αισθανομένους εμφανέστερον τους βασάνους των αδελφών ημών Μακεδόνων, ως μεμνημένους των ημιθέων του Καραϊσκάκη. Και άλλως δεν ήτο δυνατόν ή να διακρίνονται επί πειθαρχία και ηρωισμώ και δικαίως τοις δίδεται το παρεπώνυμον «το Τάγμα των Αετών».
Στις 9-10-1912 βρίσκεται στο Καζακλάρ και γράφει στις 4 π.μ.
-Χθες συνεκροτήθη και η 6η Μεραρχία εις την οποίαν και εγώ με το τάγμα μου ανήκω. Μετά μίαν ώρα αναχωρούμεν και προ μεσημβρίας θα είμεθα εις το ιερόν έδαφος των Μακεδόνων αδελφών ημών, τους οποίους θα απελευθερώσωμεν με την βοήθειαν του Θεού από τας χείρας του τυράννου. Αι λοιπαί Μεραρχίαι εισήλθον από χθες. Καθ’ όλην την ημέραν ακούετο ο κρότος των τηλεβόλων ως επίσης και τη νύκτα από το μέρος της Ελασσόνος. Οι Τούρκοι φεύγουν προτροπάδην προς τα ενδότερα.
Από την Τσαρίτσανη στις 10-10-1912, στέλνει την πρώτη επιστολή.
Χθες εισήλθομεν εις Τσαρίτσανη η δε πρώτη Μεραρχία εις Ελασσόνα. Ο στρατός μας επολέμησε γενναιότατα. Αύριον ο στρατός προχωρεί. Παντού αγγέλλονται νίκαι. Φαίνεται πως ο μεγάλος Θεός ευλογεί τα όπλα μας…
Και ακολουθεί την ίδια μέρα το δεύτερο γράμμα.
Παιδιά μου.
Το πρωί σας έγραψα. Λοιπόν χθες κατελάβομεν (6η Μεραρχία) την Τσαρίτσανη(στα όρια του τότε Ελληνικού Κράτους), η δε 1η Μεραρχία την Ελασσόνα. Ο στρατός προοδεύει. Παντού νίκαι αγγέλλονται. Ο μέγας Θεός της Ελλάδος ευλογεί και καθοδηγεί τα Ελληνικά όπλα. Αύριον αναχωρούμεν διά σοβαράν επιχείρησιν την οποίαν θα διεξαγάγω-πρώτον ο Θεός- επιτυχώς και ενδόξως. Οι άνδρες μου κατά τας διαφόρους μάχας εδείξαντο ανδρείαν και αυτοθυσίαν. Αι απώλειαι ημών ελαχιστόταται έναντι των εχθρών.
Να διαβάζετε τας εφημερίδας και να παρακολουθείτε τα γεγονότα από κοντά της 6ης Μεραρχίας και του 9ου Ευζωνικού Τάγματος. Ήθελον να μου στείλετε ολίγα φιλιά και ολίγην σοκολάτα, αλλά τα πρώτα τα λαμβάνω τακτικά και στέλνω τακτικά σε κάθε βήμα και στιγμή. Και τούτο με καθιστά πολύ γενναίον εις το έργον μου. Και ελπίζω εις τον Θεόν το όνομα ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ να γραφεί με χρυσά γράμματα. Λυπούμαι που είσθε μικρούληδες και δεν δύναμαι να σας έχω εις το πλευρόν μου όλους. Δεν πειράζει, όταν μεγαλώσετε θα κάμετε το χρέος σας προς την πατρίδα. Όλους σας ασπάζομαι. Ο Μπαμπάς. Το γράμμα αφορά όλους.
Δεν περνούν 24 ώρες και ακολουθεί «Οικογενεικόν Πολεμικόν Ανακοινωθέν».
Σέρβια, 11-10-1912.
«Παιδιά μου.
Μετά δύο περιλάμπρους μάχας τας οποίας ο στρατός μας εκέρδισε εις την θέσιν Βίγλα και εις τας στενάς διαβάσεις της Πόρτας καθ’ ας έπεσον περί τους 200 Τούρκους και 30 Έλληνες, περιήλθον εις χείρας μας 25 κανόνια και 100 άμαξαι πυρομαχικών μετά των ίππων των, πλήθος άλλου υλικού και υπερχίλιοι αιχμάλωτοι. Χθες νικηφόρως εισήλθον την εσπέραν εις τα Σέρβια και ο λαός μας υπεδέχθη με ανοικτάς αγκάλας. Είχον το ευτύχημα εις την καταδίωξιν μετά την φυγήν του εχθρού εκ Βίγλας να προηγηθώ μετά του τάγματός μου της Μεραρχίας και είδον όλον αυτό το θέαμα του πανικού του εχθρού».
Ο δρόμος είναι πια ηρωική πορεία προς τη Θεσσαλονίκη. Ο Ταγματάρχης αρρωσταίνει από πνευμονία και οι γιατροί τον συμβουλεύουν να επιστρέψει στα Τρίκαλα για νοσηλεία, αλλά αρνείται. Τους περιμένει η κύρια αμυντική τοποθεσία των Τούρκων στα Γιαννιτσά, αλλά και ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ με την «ΑΠΟΘΕΩΣΗ» του Ταγματάρχη.
Ο Δρόμος των Πρωτοπόρων της Αρετής. Ανηφορικός και Δύσβατος.
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

Αναζητώντας τον Αγκαίο της Αρκαδίας.
Στα βουνά και στις θάλασσες.
ΑΓΚΑΙΟΣ








Ο Παυσανίας και η Αρκαδία.
Ο Παυσανίας διαπραγματευόμενος το κεφάλαιο Αρκαδία με τις προκαταλήψεις που είχε, διαπίστωσε πως αυτός ο τόπος του άλλαξε τον τρόπο του σκέπτεσθαι. Γιατί τελικά συμβίβασε το δικό του πολιτισμό με τον πολιτισμό της Αρκαδίας. Δηλώνει ότι έφυγε σοφότερος. Συνέβη αυτό που αποκαλούμε αμφίδρομη πολιτισμική μεταφορά (transculturation).
Είχε τα ίδια χαρακτηριστικά η πορεία του Αγκαίου από την Αρκαδία στη Σάμο; Πώς μεταμορφώνεται στα διάφορα περιβάλλοντα; Ή, πώς τον σκιαγραφούν οι άνθρωποι κάθε τόπου;
Ο Αγκαίος του Ε. Σταματιάδη και των Αρκάδων
Ο πρόεδρος της Εταιρείας Αρκαδικών Γραμμάτων και Τεχνών μου ζήτησε να σχολιάσω το κείμενο «Ιστορία της νήσου Σάμου» του Επαμ. Σταματιάδη. Το σχόλιό μου είναι απλό. Ένας πολύ καλός για το 1862 ερευνητής παραθέτει κριτικά (δεν τις αναλύει) συγκρουόμενες πηγές, πηγές που στασιάζουν μεταξύ τους. Και κάνει αυτό που λέει ο Σόλωνας; «Όταν η πόλις στασιάζει πηγαίνεις υποχρεωτικά με το μέρος της μιας ή της άλλης παράταξης».Και ο Σταματιάδης πηγαίνει με το μέρος του Ροχατίου, που υποστηρίζει πως όταν μιλάμε για Αγκαίο ως ιστορικό πρόσωπο, μιλάμε για τον Αγκαίο της Τεγέας.
Και εδώ όμως εκφράζει απλώς άποψη, όχι γνώμη.
Δεν παραθέτει επιχειρήματα ούτε και αποδείξεις ή τεκμήρια
Στηρίζεται μόνο στα γνωρίσματα της προσωπικότητας του Αγκαίου.
«ίστωρ (γνώστης) τυγχάνων ημέν ναυτηλίης ηδ’ Αρεως . .»
Γνώριζε καλά με προσωπική εμπειρία από ναυτικά και πόλεμο. Αλλά και εκεί που επεκτείνεται για να εκφράζει τεκμηριωμένη γνώμη, φτάνει στην απαράδεκτη για τα δεδομένα της Αρκαδίας διαπίστωση.
· Γιατί διατυπώνει την άποψη, αναζητώντας το ιστορικό υπόβαθρο του μύθου, ότι
δεν υπήρχε κάπρος, αλλά ένας άγριος ληστής που για τη σκληρότητά του τον έλεγαν αγριογούρουνο.
Με αυτόν συγκρούστηκε ο Αγκαίος και σκοτώθηκε. …
…Λες και στο κυνήγι δε σκοτώνονται οι άνθρωποι μέχρι τις μέρες μας.
Για τους Αρκάδες,και ολόκληρη την αυτοκρατορική Ρώμη,ο συγκεκριμένος
κάπρος δεν είναι μύθος, αλλά γεγονός που βρίσκεται στο πρωτότυπο ιστορικό κείμενο (από το ρήμα κείμαι) του ανατολικού αετώματος του Ναού της Αλέας Αθηνάς, στην Τεγέα.
· Ένα σύμπλεγμα 15 μορφών που αναπτύσσεται γύρω από το άγριο ζώο και
τον Αγκαίο, την Αταλάντη και τον Έχεμο.
Ακόμα στο σηκό του Ναού υπάρχουν οι αποδείξεις ενός τεκμηριωμένου ιστορικά γεγονότος, της θήρας του Καλυδωνίου Κάπρου και του θανάτου του Αγκαίου.
Το δέρμα, αλλά και τα τεράστια δόντια του θηρίου, που θα τα πάρει πολύ αργότερα σαν έπαθλο για να τα φέρει στην κοσμοκράτειρα Ρώμη ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αύγουστος.
Μικροϊστορία και Μακροϊστορία
· Ευρύτερα όμως το θεματικό κέντρο της σημερινής εκδήλωσης μπορεί να
είναι η Τοπική Ιστορία δύο χώρων, της Αρκαδίας και της Σάμου.
· Που μπορούμε και πρέπει να τους δούμε να λειτουργούν διαλεκτικά, με τις
διαφορές και τις ιδιαιτερότητές τους.
Στον ευρύτερο αρκαδικό χώρο τα Αρκαδικά φύλα βρίσκονται μεταξύ τους σε μια χαλαρή ένωση, ώστε η τοπική ιστορία της Αρκαδίας να παίρνει τα χαρακτηριστικά περισσότερο ανθρωπογεωγραφίας παρά τοπικής ιστορίας. Ενώ δε συμβαίνει το ίδιο με τη Σάμο. Που μπορεί να γράψει και να περιγράψει τη δική της ιστορία. Γιατί μπορεί να απομονωθεί και να οριοθετηθεί στα όρια ενός νησιού. Αυτό έκανε ο επικός ποιητής της Σάμου Άσιος. Κινείται συστηματικά στη σφαίρα του μύθου και της ιστορίας, στην οποία εντάσσει και τον Αγκαίο. Ο Ασιος αποτελεί βασική πηγή για τον Παυσανία, από τον οποίο αντλεί στοιχεία, όταν ασχολείται με την ιστορία και τον αποικισμό της περιοχής της Σάμου.
Η ιστορία κινείται με δύο όρους και σε δύο όρια, του χώρου και του χρόνου. Τα οποία δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε στη σημερινή μας έρευνα. Τα όρια του χώρου για την Αρκαδία κινούνται με τα χαρακτηριστικά της ιστορικής διακύμανσης.
· Ο Αρκαδικός χώρος είναι ένας μεγάλος ζωντανός οργανισμός που στα όρια
του ιστορικού χρόνου διαρκώς διαμελίζεται και συρρικνώνεται, ώστε στα χρόνια που οριστικοποιείται το σχήμα των ομηρικών επών (8ος αι.) να διαμορφώνεται η αντίληψη πως αυτή η χώρα είναι απομονωμένη, μακριά από τους δρόμους επικοινωνίας, που είναι η θάλασσα. Που στην ελληνική γλώσσα παίρνει την έννοια του πόρου, του περάσματος. Δηλαδή η θάλασσα δεν κλείνει δρόμους, αλλά ανοίγει.
· Προβληματιζόμενοι κάτω από το πρίσμα μιας ιστορίας των πολιτισμών, η
τοπική ιστορία κατά κάποιον τρόπο είναι μια μικροϊστορία με περιορισμένους γεωγραφικούς ορίζοντες. Δεν μπορεί ιστορικά να θεμελιωθεί η έννοια της βίαιης επαφής πολιτιστικών στοιχείων των Αρκάδων με μικρασιατικούς πληθυσμούς που βρίσκονται γύρω από το Μαίανδρο ποταμό. Η παρουσία τους θα συντελεστεί με την απλή επικοινωνία ανθρώπων και την ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών.
Ιστορικός Χρόνος και Οικονομία.
· Αν δούμε το δεύτερο στοιχείο της ιστορικής έρευνας που είναι ο χρόνος τότε
θα πρέπει να ξεκινήσουμε από μια συμβατή χρονολογία που είναι το 1200 π.Χ.
· Προσδιορίζεται από τα ομηρικά έπη και τον τρωικό πόλεμο, άλωση της
Τροίας. Και λέμε συμβατή, γιατί υπάρχει σήμερα και η τάση να φτάσουμε την άλωση της Τροίας στα 1250 π. Χ.
· Ακόμα και οι παλιότερες ρίζες των ΟΡΦΙΚΩΝ, που τα σωζόμενα
«Αργοναυτικά» τους αναφέρονται σε Αργοναυτική εκστρατεία και Αγκαίο, φτάνουν στα 1600 π.Χ. (Κων. Χασάπης:Τα Ορφικά.). Αλλά και εδώ εμφανίζεται ο Αγκαίος της Πλευρώνας, ένας Αγκαίος Ορφικός. Οι γνώσεις του για τις ουράνιες πορείες των άστρων και τις κινήσεις των πλανητών δε χρησιμοποιούνται για τη ναυτιλία, αλλά για τη συμπαθή στους ορφικούς αστρολογία. Αντίθετα ο πρώτος κυβερνήτης του Μεγάλου και Γρήγορου (αργός = ταχύς) καραβιού, της Αργώς, ο Τίφυς, ήξερε να κατευθύνει το πλοίο με πολυμήχανη τέχνη στις άγριες και ορμητικές θύελλες (Ορφικά, Αργοναυτικά 125).
· Αλλά ο αντικαταστάτης του Αγκαίος έχει την ομολογία όλων ότι είναι
έμπειρος στα ναυτικά και υπερείχε χάρη στις γνώσεις του. Αλλά αυτό δεν έχει προδηλωθεί, προοικονομηθεί. Λείπει η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ του έργου, που είναι χαρακτηριστικό των μεγάλων δημιουργών.
· Αντίθετα ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα μακροσκελέστατα ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ
του (τέσσερα βιβλία Α:1362, Β:1285, Γ:1407 και Δ:1781. Σύνολο: 5.835 εξάμετροι στίχοι) εξοικονομεί το πλαίσιο της αφήγησής του.
· Στη θέση του Β΄ κυβερνήτη της Αργώς και στο κρίσιμο σημείο των
εξελίξεων που είναι ο βίαιος θάνατος του κυβερνήτη από άγριο κάπρο, τότε τοποθετεί στο τιμόνι του πλοίου το μυθικό Αγκαίο της Σάμου, γιο του Ποσειδώνα. Για να κατέχει, σύμφωνα με τις αρχές της οικονομίας κειμένου, ναυτικά και πολεμική τέχνη.
· Αλλά άλλο λογοτεχνικό κείμενο και άλλο ιστορική αλήθεια.
· Αλλά και σε ένα καλά οργανωμένο μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα οι
ήρωες απομακρύνονται με άλογα (που δεν είχαν προοικονομηθεί), γιατί απλούστατα έπρεπε να φύγουν βιαστικά, τρέχοντας και υπηρετώντας μια άλλη ευρύτερη οικονομία της ιστορία της.
· Όπως οι Τεγεάτες και ο Τεγεατικός κάμπος των αρχών του 6ου αιώνα π.Χ.
φημίζονταν για τον «εγκρυφία», σιταρένιο ψωμί ψημένο μέσα στη χόβολη, οι ίδιοι διατηρούν και στον 5ο αι. την ανύπαρκτη ιδιότητα του τροφοσυλλέκτη
( βαλανηφάγου) για να τονίσουν τη σημασία της ήττας (αρχές 6ου αι. π.Χ.) της τέλεια οργανωμένης Σπαρτιατικής φάλαγγας, από ανοργάνωτους αλλά πολύ γενναίους Αρκάδες πολεμιστές
· Μια άλλη σταθερή χρονική αφετηρία είναι το 1650 π.Χ. (αλλά και αυτή
μεταβαλλόμενη, γιατί λίγα χρόνια πριν ήταν 1500 π.Χ.).
· Τεκμηριώνεται με τη «Μινωική» έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, που
προκαλεί πολλαπλές αντιδράσεις πολιτικής και πολιτισμικής ακμής και παρακμής γύρω από τον ευρύτερο Αιγαιακό χώρο και γενικότερα τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλαξε το ρεύμα της ιστορίας και του πολιτισμού.
· Μια τοπική ιστορία που γίνεται μακροϊστορία.
· Το τοπικό παγκόσμιο, για την εποχή εκείνη γεγονός, που πρέπει να το
δούμε με μεγαλύτερη ευρύτητα ως προς τα αποτελέσματά του.
· Από τη λατινική λέξη insula προέρχεται στη λατινογενή ιταλική γλώσσα η
λέξη isola (νησί) και το ρήμα isolare (απομονώνω) και isolamentο (απομονωτισμός) και παρόμοιες εκφράσεις.
· Σε μας η έννοια του απομονωτισμού για την Αρκαδία ( καλλιεργείται ήδη
από τα ομηρικά χρόνια) μας δυσκολεύει να δούμε την εξάπλωση ανθρώπων και ιδεών σε καθαρά ιστορική βάση, στις διαστάσεις και το βαθμό που να προσεγγίζουν την ιστορική αλήθεια.
· Στην Αρκαδία δε δημιουργήθηκε ποτέ η μεγάλη και δυνατή πόλη που θα
επιβάλει τη δική της ιδεολογία. Δεν υπήρξαν οι μεγάλοι εκπρόσωποι του πνεύματος και της τέχνης, που θα οργάνωναν σε καταληπτό σχήμα και τρόπο το δικό τους κόσμο. Πίστη και παραδόσεις στην Αρκαδία δεν γίνονται ποτέ τύπος. Είναι «τρόπος ζωής». Και τη ζωή του Αγκαίου πρέπει να τη δούμε ως «δράση ζωής».
· Στην ιστορική τους διαδρομή οι Αρκάδες είναι ένας ειρηνικός πελασγικός
λαός ( γενικά η αρχαιότητά τους δεν αμφισβητείται),ή και μινυακός. όπως φαίνεται καθαρά από την Αρκαδική μινυακή αμφικτιονία της Τριφυλίας.
· Ένα σύνολο μικρών φυλών ή ανθρώπων που ο συγχρωτισμός τους
δημιουργεί μια χαλαρή εθνική συνείδηση. Έχουν βουνά και λαγκάδια. Αλλά δεν έχουν τη μεγάλη πεδιάδα. Μόνο πολλούς μικρούς ζωτικούς χώρους, όπου όμως ξεχωρίζουν το οκτώσχημο τεγεατικό - μαντινειακό πεδίο και η λεκάνη της μετέπειτα Μεγαλοπόλεως.
Οι Αρκάδες του Αγαπήνορα στην Κύπρο
· Επικοινωνούν σίγουρα με τον Αργολικό κόλπο και το μεγάλο Μυκηναϊκό
ναύσταθμο από όπου, για τον Τρωικό πόλεμο, πήραν 60 καράβια. Στην Ιλιάδα (1.68 ) χαρακτηρίζονται «άνδρες αγχιμαχηταί,(γενναίοι άνδρες που πολεμάνε στήθος με στήθος) πολλέες (μέγα πλήθος, γιατί είναι πάνω από 6.000), «επιστάμενοι πολεμίζειν» (που ξέρουν να πολεμάνε). Κινούνται «αυτερέτες» (οι ίδιοι είναι κυβερνήτες και κωπηλάτες) με τα ξένα αυτά καράβια.
· Μπορούν να ταξιδεύουν τη νύχτα και στο πέλαγος, γιατί ο ουρανός(
πλανήτες, πολικός αστέρας, μικρή και μεγάλη άρκτος) είναι πολύ φιλικός. Σχεδόν δικός τους.
· Αυτό το αυστηρά στρατιωτικό και καλά οργανωμένο σώμα Αρκάδων με
αρχηγό το γιο του Αγκαίου Αγαπήνορα αποβιβάζεται και εγκαθίσταται στην Κύπρο. “Manu belli”, θα λέγαμε, ως πολεμιστές άποικοι. Ανεξάρτητα αν δε μαρτυρείται (αφού οι άλλες εκτός Ομήρου πηγές που έχουμε κρίνονται ανεπαρκείς) η χρήση όπλων.
· Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι αυτοί
που φτάνουν στην Κύπρο με το γιο του Αγκαίου Αγαπήνορα, είναι
· «ανέρες αγχιμαχηταί»
· «επιστάμενοι πολεμίζειν».
· Ζουν ειρηνικά με τους ντόπιους και ανταλλάσσουν πολιτισμικά αγαθά με
την πατρίδα τους.
Σχέσεις εκμετάλλευσης και εμπορίας χαλκού. Υλικά και πνευματικά αγαθά
που επιβιώνουν στην κοινή ελληνοκυπριακή γλώσσα και διάλεκτο. Ναός και λατρεία της Αφροδίτης.
Γνωστό παράδειγμα το δώρο της Λαοδίκης στο ιερό της Αλέας στη μεγάλη
της πατρίδα, όπως η ίδια επιγράφει, την Τεγέα της Αρκαδίας.
Επικοινωνούν και με το Ιόνιο Πέλαγος, αλλά εδώ θα χρειαστούμε τη βοήθεια
του Αγακαίου. Ενός ήρωα που διακρίνεται για τη μεγάλη του σωματική δύναμη.
Αγκαίος,
Πολεμιστής και ταξιδευτής.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ.
Αν ο ήρωας Ορέστης κατά την πίστη των Τεγεατών και τη μαρτυρία του
Ηροδότου ( μέσα του 5ου αιώνα π.Χ.) είναι 7πηχυς, τότε ο Αγκαίος είναι ένας ήρωας ηρακλείων διαστάσεων.
Ο Αγκαίος έγινε το σύμβολο του γενναίου Αρκάδα πολεμιστή με το
πρωτόγονο όπλο του, το τσεκούρι, τον αμφίστομο πέλεκυ των βαλανηφάγων Αρκάδων και προγόνων του. Και το δέρμα της μεγάλης μαιναλίας άρκτου. Το έπαθλο κάποιου ή κάποιων νεανικών άθλων του.
ΛΥΚΑΙΟΝ
Πολύ νωρίς θα πήγε στο ιερό βουνό του θεού που σχετίστηκε με το λύκο, το
Λύκαιον Όρος του Λυκαίου Διός. Αν αυτό ταυτίζεται(όπως πιστεύεται) με το βουνό που φέρει το όνομά του, Αγκαίον, τότε ο Αγκαίος από το Αγκαίον Όρος έβλεπε όλο το δυτικό κομμάτι της πατρίδας του από το Νέδα μέχρι τον Αλφειό ποταμό. Και στη συνέχεια το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου Πελάγους.
· Αυτός ο τόπος ανάμεσα στα δύο ποτάμια είχε το όνομα Τριφυλία.
· ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Μετρούσε τις γενιές του πριν απ’ αυτόν. Πατέρας του ήταν ο Λυκούργος και
παππούς του ο Αλεός.
Γνώρισε από ιστορίες του πατέρα του πως ο τόπος της Τεγέας κληρώθηκε από
το Δία στον πατέρα του Αλεού, τον Αφείδαντα, και για αυτό την Τεγέα την ονόμαζαν Αφειδάντιο κλήρο.
Ήξερε την ιερή ακρόπολη της Τεγέας όπου βρισκόταν ο βωμός του Κλαρίου
Διός, γιατί εκεί κλήρωσε (μοίρασε) την Αρκαδία ο Ζευς στα παιδιά του Αρκάδα.
Μινυακή Αμφικτυονία
Ήξερε ακόμα πως αδελφός του Αφείδαντα και γιος του Αρκάδα ήταν ο
Τρίφυλος από τον οποίο όλο αυτό το μέρος της Αρκαδίας με τις έξι μινυακές πόλεις ονομάστηκε Τριφυλία.
Και αυτή η εξάπολη αποτελούσε τη μινυακή αμφικτυονία.
Από τους Μίνυες θα γίνει ο Μεγάλος Αθλος που λέγεται
«ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ».
Στα βουνά της Αρκαδίας
· Του Αγκαίου του άρεσε το κυνήγι και η περιπέτεια του βουνού και της
θάλασσας. Οι Τεγεάτες έλεγαν Πέλαγος το κομμάτι που χώριζε την Τεγέα από τη Μαντινεία, που ήταν πυκνό δάσος με θεόρατες βελανιδιές.
· Μπορούσε να ταξιδεύει τη νύχτα στα απέραντα δάση της Αρκαδίας
κοιτάζοντας τον ουρανό και τον αστερισμό της Μικρής και Μεγάλης Άρκτου στον οποίο αποθέωσε ο Δίας την Καλλιστώ, τη μητέρα του Αρκάδα.
· Έτσι θα μπορούσε να κυβερνήσει αργότερα στην Αργοναυτική
Εκστρατεία το μεγάλο καράβι, την Αργώ, που είχε πενήντα κωπηλάτες.
· Γιατί είχε δυο γνωρίσματα, τη δύναμη και τη γνώση.
Στη Σάμο της Τριφυλίας
· Ο Αγκαίος όταν έφτασε στην παραλία γνώρισε το οχυρό ύψωμα που το
έλεγαν Σαμικό και την πόλη Σάμο.
· Πήγε δίπλα στο άλσος με τις αγριελιές που ήταν το ιερό του Σαμίου
Ποσειδώνος. Εκεί συνήρχετο η αμφικτιονία των έξι πόλεων των μινυών της Τριφυλίας.
· Τα ονόματά τους: Λέπρεον, Μάκιστον, Φρίξας, Πύργος, Έπιον και
Νούδιον.
· Την επιμέλεια του ιερού είχαν οι Μακίστιοι, οι αρχηγοί των γενών από
την ομώνυμη πόλη της αμφικτιονίας. Κι αυτό γιατί ήταν η πιο παλιά και ιερή, αφού ο ήρωας ιδρυτής της ήταν ο Μακιστεύς ή Μηκιστεύς, γιος του γενάρχη των Αρκάδων (και όχι μόνον) Λυκάονα.
· Αυτοί εξήγγελλον την ονομαζόμενη «Σάμειον εκεχειρίαν» κατά τους
Ολυμπιακούς αγώνες (Στράβ. VIII, 34.3).

Οι απαρχές του «Πτωτοαρκαδικού» Ιστορικού Κύκλου.
· Η Αρκαδία των δύο Θαλασσών οριοθετείται από δύο σημαντικά
ευρήματα που δίνουν μια άλλη διάσταση στον ιστορικό κύκλο της 3ης χιλιετίας π.Χ. Στη Λέρνη (Μύλους) του Αργολικού Κόλπου αποκαλύφτηκαν οι μαρτυρίες ενός Αρκαδικού Επινείου που πρέπει να συνδέεται με τις μεταλλουργικές εγκαταστάσεις των Αγιωγίτικων Κορυθίου (Ενός εκ των 9 δήμων της Τεγέας των ιστορικών χρόνων). Στη Λέρνη δε βρέθηκαν μόνο τα δείγματα και οι μαρτυρίες ύπαρξης και εμπορίας μεταλλευτικών προϊόντων. Το μνημειακό επιβλητικό αρχιτεκτονικό εύρημα ήταν η αποκάλυψη ενός κυκλικού οικοδομήματος διαμέτρου 19 μέτρων. Έτσι έχουμε το Ανατολικό όριο του Πρωτοαρκαδικού Χώρου και το χρονικό σημείο των 2.500 χρόνων π.Χ.
· Ας φέρουμε στη μνήμη μας και την «εξαφάνιση» της Κυνουρίας από μια
διαρκή διαμάχη 100 ετών των Δωριέων Αργολίδος και Λακωνίας.
· Στη Βόρεια πλευρά του Αλφειού(Ολυμπία) κατά την ανασκαφική έρευνα
των Γερμανών αποκαλύφτηκε το επιβλητικών διαστάσεων κυκλικό οικοδόμημα διαμέτρου 27 μ. Μπορεί να μαρτυρεί την ύπαρξη ενός ηρωικού-λατρευτικού τύμβου, παρά το ότι δε βρέθηκαν αποδείξεις ταφής. Βρίσκεται όμως ακριβώς στη θέση του «Πελοπίου».της Ολυμπίας που σηματοδοτεί μια μνημειακή ιστορική αναφορά για την Πελοπόννησο και την ιστορία της. Χρονολογείται στα 2500 π.χ. και μας δίνει ένα, κατά κάποιο τρόπο, οριακό σημείο του Αρκαδικού Ιστορικού Κύκλου και Κόσμου.
· Και τώρα ανοίγει για τον Αγκαίο ο δρόμος για Ιόνιο και Αιγαίο Πέλαγος.

Ο Αγκαίος στη Σάμο του Ιονίου (Κεφαλληνία).
· Ο περιπετειώδης και ανήσυχος Αγκαίος φτάνει με Αρκάδες αποίκους στη
Σάμη της Κεφαλληνίας.
· Το νησί ο Όμηρος το ονομάζει Σάμο.
· Εκεί τον θεωρούν παιδί του Δία για την αρετή και το μεγαλείο της ψυχής
του, όπως σχολιάζει ο Ιάμβλιχος. Αλλά το Μαντείο των Δελφών του λέει πως πήγε σε λάθος τόπο. Αντί για τη Σάμη της Κεφαλονιάς του λέει να πάει στη Σάμο με τα πλούσια εδάφη (Μελάμφυλλο την έλεγαν). Και ιδού ο Χρησμός:

Ο ΧΡΗΣΜΟΣ του Μαντείου
· Αγκαί’ , ειναλίαν νήσον Σάμην αντί Σάμης σε
οικίζειν κέλομαι. Φυλλίς δ’ ονομάζεται αύτη.
· Δηλαδή:«Αγκαίε, το νησί που είναι μεσοπέλαγα, Σάμο αντί Σάμη,
να αποικίσεις. Φυλλίς είναι το όνομά του.

Στη Σάμο της Ιωνίας
· Ο Αγκαίος συγκεντρώνει αποίκους από την Κεφαλληνία, την Αρκαδία,
Αθήνα, Επίδαυρο και Χαλκίδα.
· Η παρουσία τους τεκμηριώνεται από τις διαφορετικές θρησκευτικές και
λατρευτικές συνήθειες που κουβαλάνε μαζί τους.
· Και το όνομα του ίδιου του Βασιλιά πια Αγκαίου προέρχεται από τη ρίζα
αγκ-, αγχ-, και την κατάληξη –αιος. Και συγγενεύει με τη Χεταϊκή λέξη Αχχιγιάβα, που σημαίνει αχαιός (Εγκ. Λεξικό Ελευθερουδάκη 1926).
· Ακόμα αν το Αργός του Αργο-ναύτη το απομακρύνουμε από τη συνήθη
μυθική ερμηνεία, θα φτάσουμε στη λέξη αργός και άργος της Αργολίδας. Και πλησιάζουμε πολύ κοντά στις ρίζες (ακ-αγ-αγκ-) του Αρκαδικού Αγκαίου.

Ο Μετασχηματισμός
· Η Σαμιώτικη παράδοση τον αναγνωρίζει και τον παρουσιάζει σαν τον
άνδρα που ήλθε από τη θάλασσα και επομένως τον θεωρεί παιδί του Ποσειδώνα,
· Τα ποτάμια και οι κρήνες τους είναι παιδιά του ωκεανού.
· Ο Αγκαίος θα ζευγαρώσει με τη Σαμία, την κόρη του Μαιάνδρου (οι
ποταμοί ήταν προσωποποιημένοι θεοί).
Είναι η τοπική επένδυση της ιστορίας, κάτι πολύ φυσικό για τόσο πρώιμη και τα ελληνικά δεδομένα περίοδο.
Ο Αμπελουργός της Τεγέας
· Στην Τεγέα της Αρκαδίας σώζεται η παράδοση του Αμπελουργού, που
κινημένος από πλεονεξία διαπράττει ύβρη.
· Καταστρέφει την αιωνόβια δρυ, που ζει στην κορφή του Βορείου Όρους.
Και στο κορμί της ζει η νύφη Ερατώ, γυναίκα του Αρκάδα και μάνα των Αρκάδων.
· Κόβει τον κορμό του δένδρου, αλλά τα βαγένια που φτιάχνει απ’ αυτό
καταστρέφουν όλη τη σοδιά του.
· Χάνονται οι βρύσες και τα δένδρα και ο τόπος κατάντησε ανεμόδαρτο από
το βοριά βουνό.
· Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει στην ερμηνεία του θέματός μας.
ΤΕΓΕΑ-ΣΑΜΟΣ:Συγκρίσεις.
· Γιατί στην εύφορη Σάμο, που τον Αγκαίο τον κάνουν καλό
αμπελοκαλλιεργητή, παρουσιάζουν παραλλαγμένη την ιστορία του θανάτου του από τον κάπρο.
· Στη Σάμο η φιλοσοφία τους είναι να δείξουν πως ο άνθρωπος δεν μπορεί
να ξεφύγει τη μοίρα που τον κυνηγάει, ακόμα και την τελευταία στιγμή. («πολλά μεταξύ πέλει κύλικος και χείλεος άκρου»).
· Και περιγράφουν τον αντιηρωικό θάνατό του που συμβαίνει στο αμπέλι
του Αγκαίου.
· Αντίθετα οι Αρκάδες δεν ακολουθούν, κυνηγάνε τη μοίρα τους με ένα
αίσθημα κοινωνικού χρέους.
· Στο περίφημο αέτωμα της Τεγέας ο Αγκαίος πεθαίνει ενώ αγωνίζεται για
το κοινό καλό.
· Ένας γνήσιος επίκουρος Αρκάς εκφράζει το Αρκαδικό Ιδεώδες του
εθελοντισμού και εθελοθυσίας, ενώ στη Σάμο απλώς φροντίζει το βιός του.
Επικοινωνία και άνθρωποι.
· Για να οριοθετήσουμε την ιστορία και γνωρίσουμε καλύτερα το ιστορικό
γίγνεσθαι της περιόδου καταφεύγουμε στις δραστηριότητες των Μυκηναίων στις θαλάσσιες διαδρομές της Μεσογείου, που σχετίζονταν με την εξάπλωση του εμπορίου των Μυκηνών.
· Οι διαδρομές αυτές μεταξύ 1400 π.Χ. και 1200 π. Χ. (3η α και β
Υστεροελλαδική) κατευθύνονταν κυρίως προς την Αίγυπτο, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Ιταλική Χερσόνησο και τη Σικελία. Και οι ανοιχτές θάλασσες προϋποθέτουν πολλούς ανθρώπους και μεγάλα καράβια.
· Είναι ο ιστορικός μίτος που δημιουργεί το όχημα που σχηματοποιείται στη
μοργή ‘trade and colonization”, εμπόριο και απoικισμός. Για τους Αρκάδες ήταν πάντα μια ειρηνική αμφίδρομη πολιτισμική επίδραση (transculturation), υλικών και πολιτιστικών αγαθών.
· Και οι Μινύες της Αργοναυτικής εκστρατείας είναι ελληνικά φύλα
απλωμένα στην Ελλάδα.
· Ακόμα οι Αρκαδία εξάγει το πολυτιμότερο αγαθό της, ανθρώπους. Αλλά
ανθρώπους πολεμιστές και παλικάρια.

Τα Μεγάλα καράβια της Θήρας
· Τι σχέση μπορεί να έχουν οι Αρκάδες, που καταλαμβάνουν όλη σχεδόν
την Πελοπόννησο, με τα μεγάλα καράβια των τοιχογραφιών της Θήρας;
· Ή τι μπορούμε να πούμε για τους Αρκάδες «βιομήχανους» και εμπόρους
που επεξεργάζονται το μέταλλο την τρίτη χιλιετία π.Χ.;
· Αλλά αυτό είναι ενθαρρυντικό και προκλητικό για άλλες προσεγγίσεις.
Και όχι για την πλευρά του δικού μου θέματος που πρέπει για λόγους οικονομίας να προσεγγίσω.

Ιστορικές Μαρτυρίες
· Έτσι έχουμε τις μαρτυρίες του Ηροδότου, αλλά και πλάγιες ενδείξεις για
την παρουσία των Αρκάδων γύρω από το Μαίανδρο ποταμό σε Μίλητο, Πριήνη και Έφεσο, πριν από τις γνωστές οργανωμένες μεταναστεύσεις της Ιωνίας.
· Όλα αυτά αποτελούν τον ιστορικό μίτο πάνω στον οποίο υφαίνεται η
ιστορική μοίρα του Αγκαίου . Που είναι και μοίρα των Αρκάδων, αλλά και γενικά της Αρκαδίας που διώχνει τα καλύτερα παιδιά της.
· Και η τελευταία μπορεί να πει το ομηρικό που λέει η Θέτιδα, που θρηνεί
ένα ζωντανό. Γιατί γνώριζε πως γέννησε ένα παλικάρι, τον Αχιλλέα, που θα σκοτωθεί (οίμοι, δυσαριστοτόκεια!, αλίμονο η πικρολεβεντομάνα!).
· Πικρολεβεντομάνα η Αρκαδία που γεννά παλικάρια για να χαθούν στα
τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

ΙΣΤΟΡΙΑ-ΜΥΘΟΣ-ΛΟΓΟΣ-ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ
· Από το ακτή στην Ιωνία έχουμε το όνομα Ακταίος, όπως και πιθανόν το
αρκαδικό άγκος (φαράγγι) να μας θυμίζει το Αγκαίος και το Αγκαίον όρος.. Αλλά καλύτερα να δούμε την πορεία του ανθρώπου από το μύθο στην ιστορία, από το μύθο στο λόγο. Που μας πηγαίνει στον πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτο που τονίζει εμφατικά: Και δι’ ην αιτίην εγένοντο. Ιστορία είναι η αναζήτηση της λογικής ακολουθίας των γεγονότων σε σχέση αιτίου και αιτιατού. Αλλά πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό για σημαντικά πρόσωπα του απομακρυσμένου παρελθόντος;
· Αλλά και ο άνθρωπος ως πρόσωπο, ως πνευματικά εξελισσόμενη ύπαρξη,
περνάει από το μύθο στο λόγο, από το μύθο στην ιστορία.
· Και αυτό γίνεται στην ηλικία της τρίτης προς την τέταρτη τάξη του
Δημοτικού Σχολείου. Γι’ αυτό η διδασκαλία της ιστορίας αρχίζει στην τέταρτη τάξη.
· Υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό στοιχείο. Ο άνθρωπος πρώτα
εκφράστηκε σε ποιητικό και μετά σε μη ποιητικό λόγο.
· Συγκρίνοντας μύθο και λόγο και τις παραμέτρους που εκφράζονται, θα
δούμε ως κοινό σημείο τη «συνειρμική διανόηση» που λειτουργεί και στο σύγχρονο ποιητικό λόγο. Εικόνες, έννοιες και λέξεις που μοιάζουν μεταξύ τους συντάσσονται σαν να αποτελούν μια λογική ακολουθία. Και υπάρχει η απόλυτη ελευθερία της σκέψης, αρκεί να συμφωνεί με αυτή την ακολουθία.
· Ο Υπερρεαλισμός της ζωής και του κόσμου.

Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
· Αναζητώντας την παιδαγωγική διάσταση του θέματος θα διαπιστώσουμε
πως μέσα από το μύθο, με τη σωστή χρήση του μύθου, μπορεί ο μαθητής να μάθει την ποιητική χρήση της γλώσσας. Να κατακτήσει τη γλώσσα. Και επειδή γλώσσα και διανόηση πάνε μαζί, να κατακτήσει την ελευθερία της σκέψης.
· Κρατάμε τον Αγκαίο και τον φέρνουμε δίπλα στον ποιητικό λόγο του
Εμπειρίκου.
(ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ).
· Η ποίηση είναι ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου. Μέσα της
· όλοι μεγαλώνουμε. Οι δρόμοι είναι λευκοί. Τα άνθη μιλούν.
· Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες πεταλούδες.
· Η Εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.

ΟΙΝΟΣ ΣΑΜΙΩΝ
· Μπορεί να είναι μια εκδρομή με εικόνες η ποίηση του Εμπειρίκου, όπου «τα
άνθη μιλούν». Δηλαδή τα δένδρα, τα ποτάμια, ο ουρανός. Τα πάντα μπορούν να μιλούν.
· Όπως από τα άνθη βγαίνουν μικρούτσικες πεταλούδες, από τα έλατα του
Μαινάλου μπορεί να βγει ο Αγκαίος με τον «αμφίτομο πέλεκυ», το διπλό τσεκούρι και το τομάρι «Μαιναλίης άρκτου δέρος».
· Ή από την μικρή πηγή του Μαιάνδρου, μια όμορφη νύφη. Που ανάβλυσε από
το αυλάκι του χυμένου κρασιού, καθώς από λάθος του Αγκαίου έσπασε ο γεμάτος με κρασί κρατήρας που έγραφε «ΟΙΝΟΣ ΣΑΜΙΩΝ».
· Και καθώς την είδε ο Αγκαίος να υψώνεται την ονόμασε Σαμία (από το
ελληνικό σάμος, που σημαίνει ύψος). Και τέλος:
· Η ποίηση είναι μια εκδρομή χωρίς τέλος.
Ο Αγκαίος της Γ΄ Δημοτικού
Πράγματι και για μας η εκδρομή με τον Αγκαίο δε έχει τέλος. Μέσα από τις
όμορφες εικόνες του μύθου του γίναμε σάμιοι (ψηλώσαμε), μεγαλώσαμε περισσότερο, γίναμε σοφότεροι.
Και οι δρόμοι της αλήθειας έγιναν λευκότεροι.
Και προπαντός πιο φιλικοί.
Και όμως στο βιβλίο της τρίτης Δημοτικού (Η Γλώσσα μου, σελ.104)
καταγράφεται το εξής αντιμυθικό, αντιποιητικό και παιδαγωγικά απαράδεκτο. Παίρνουμε μόνο τον τίτλο και την πρώτη παράγραφο.
«Ο ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ ΑΓΚΑΙΟΣ». Με μπόλικο χρυσάφι κι ένα τσούρμο δούλους γύρισε ο αργοναύτης Αγκαίος στην πατρίδα του. Εκεί αγόρασε πολλά χωράφια κι έβαλε τους δούλους να φυτέψουν κλήματα….».
Αξίζει περισσότερα ο Αγκαίος!
Δηλαδή, για χρυσάφι και δούλους έγινε η Αργοναυτική Εκστρατεία;
Και πώς κερδίζεις τη συμπάθεια του μαθητή στη μάθηση, όταν ξεκινάς αντιμυθικά και αντιιστορικά με μια καταγραφή αντιπάθειας για τον Αγκαίο;
Που του αξίζει καλύτερη μοίρα.

Αξιζε τον κόπο να γνωριστούμε
Έτσι τελειώνοντας τη συνάντηση και γνωριμία μας σήμερα, και με
τη διαπίστωση
Έτσι, τελειώνοντας τη συνάντηση και γνωριμία μας εδώ σήμερα (11-2- 2006), και με με τη διαπίστωση πως κάναμε ένα μικρό βήμα στο χώρο της γνώσης, της παιδείας και της αλήθειας, δε μπορεί παρά να καταλήξουμε στην ομολογία:
Αξιζε τον κόπο να γνωριστούμε!
· Και , τέλος.
Το «Πόρισμα» για τον Αγκαίο
Η ιστορία όμως γράφεται με ντοκουμέντα. Γι’ αυτό ήρθε η στιγμή να
δώσουμε το λόγο στα τεκμήρια και τις αποδείξεις. Για να μιλήσει και πάλι η ιστορική τεκμηρίωση ανάμεσα στην Ιστορία και το Μύθο.
Και να βγάλει αβίαστα το δικό της Πόρισμα: «Όταν μιλάμε για τον
Αργοναύτη Αγκαίο, αυτός ο Αγκαίος με την πολυτάραχη ζωή είχε πατρίδα την Τεγέα της Αρκαδίας». Και είναι καιρός κάποιος να γράψει και το «Νόστο του Αγκαίου». Το Νόστο του Οδυσσέα τον έχει ήδη γράψει ο Όμηρος. Και εμείς σήμερα απλώς γράψαμε μια περίληψη από την «Οδύσσεια» και το «Νόστο» του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΚΑΙΟΥ της Αρκαδίας και της Σάμου.
Ή, την πρώτη πράξη ενός δράματος που περιμένει τη συνέχεια.
Και απλά επισημαίνουμε την παρουσία ενός σημαντικού Αρκάδα στα
όρια του Μυκηναϊκού και Πρωτοαρκαδικού κόμου. Οπωσδήποτε όμως ο ΑΓΚΑΙΟΣ της Αρκαδίας οριοθετεί δύο κόσμους που πρέπει να τους αναζητήσουμε ανάμεσα στο μύθο και την ιστορία.

Στο Χορό των Κυκλάδων η «ΑΡΚΑΔΙΑ»
ΤΕΓΕΑ-ΠΑΡΟΣ
--------------------------------------
Η κατάμεστη αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών είχε την τιμητική της. Με παρόντες πληθος προσώπων, προσωπικοτήτων και φορέων της Αρκαδίας και της Πάρου. Κύριος συντονιστής της οργάνωσης η Αρκαδική Ακαδημία. Μαζί της ξεχωρίζουμε το Δήμο Τεγέας, το Δήμο Πάρου, την Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, τον Τεγεατικό Σύνδεσμο.
Ο Μεγάλος Παρών όμως ήταν η Ιστορική Ιερά Μονή Λογγοβάρδας Πάρου με το Ιερό της Πλήρωμα των 9 μοναχών που συνεχίζουν και σήμερα σεμνά και αθόρυβα το πνευματικό και κοινωνικό τους έργο. Γιατί ο σκοπός της συνάντησης ήταν η απόδοση οφειλόμενου φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης στο πλήθος των Αρκάδων (κυρίως Τεγεατών) μοναχών ανακαινιστών της Ιεράς Μονής.
Από το πλήθος εισηγήσεων και χαιρετισμών ξεχωρίζουμε το χαιρετισμό του Δημάρχου Τεγέας, που δίνει και το στίγμα της μελλοντικής πορείας των σχέσεων Τεγέας-Πάρου. Είχαν προηγηθεί επαφές του Συνδέσμου Επιστημόνων Τεγέας με την Πάρο και φορείς του νησιού. Και η αλλαγή της διοίκησης στον Τεγεατικό Σύνδεσμο το 1996 έδωσε κάποιες αναλαμπές ελπίδας, που εσβησαν γρήγορα.
Σήμερα όμως διαμορφώνεται μια καινούργια κατάσταση που θα πρέπει να την πάρουν στα χέρια τους οι Αρκάδες, και κυρίως οι Δήμαρχοι Τεγέας και Πάρου, με τη δημιουργία ενός άξονα κοινωνικής, πολιτιστικής και τουριστικής επαφής και συνεργασίας. Ώστε η χθεσινή και αυριανή (του επόμενου έτους) συναντήσεις να μη μείνουν στις συνηθισμένες τιμητικές ταφόπλακες (πλακέτες) και δώρα αμοιβαίας εκτίμησης και αγάπης.
Ας δούμε όμως την ομολογία του Δημάρχου Τεγέας από τον ολιγόλεπτο χαιρετισμό του στη συνάντηση αυτή.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑΣ, ΠΑΡΟΥ.
------------------------------------------
Τιμή μνήμης Τεγεατών και άλλων Αρκάδων ανακαινιστών της ιστορικής Μονής Λογγοβάρδας Πάρου.
«Ο Δήμος Τεγέας, χαιρετίζει με απέραντη χαρά και ικανοποίηση τη σημερινή
εκδήλωση Μνήμης και τιμής προς τους Αρκάδες και ιδιαίτερα το πλήθος των Τεγεατών που συνέδεσαν ένα έργο ζωής ή και την ίδια την ύπαρξή τους, με την ιστορική Μονής Λογγοβάρδας Πάρου.
Συμμετέχοντας στην οργάνωση της εκδήλωσης δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε και την ευγνωμοσύνη μας σ’ όλους αυτούς, με κυρίαρχη την Αρκαδική Ακαδημία, που είχαν την πρωτογενή ιδέα σχεδιασμού της. Αλλά και κοπίασαν ιδιαίτερα για να φτάσουμε στο σημερινό γεγονός.
Γνωρίζοντας τα αισθήματα των Τεγεατών, αλλά και όσων διάβασαν τις
ιστορικές αναφορές στη Μονή Λογγοβάρδας μέσα από τις σελίδες της ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΓΕΑΣ , μπορώ να καταθέσω το ιδιαίτερο νόημα που έχει και παίρνει για όλους εμάς η σημερινή μέρα., μια μέρα με περιεχόμενο και ουσία. Η οποία συγχρόνως παίρνει μια δυναμική διάσταση με εξελικτική μορφή. Γιατί έχουμε τη βεβαιότητα ότι θα στήσουμε τα θεμέλια ενός οικοδομήματος στενών και αποτελεσματικών σχέσεων του Δήμου μας με το Δήμου Πάρου και όλους τους συνεργαζόμενους φορείς που υπηρετούν πολιτισμό και παιδεία.
Με ιδιαίτερη αναφορά στα Δημοτικά Διαμερίσματα που έχουν στενή αναφορά
στην Τεγέα και την Αρκαδία. Όπως είναι η Μαραθιά και οι Λεύκες με τους πολλούς «Αρκάδες», και κατά το όνομα Ακόμα και η «ΜΑΡΠΗΣΑ», που για μας παραπέμπει στην Τεγεάτισσα ηρωίδα «Μάρπησα», που υπερασπίστηκε αποτελεσματικά με τις γυναίκες της Τεγέας την ελευθερία της Πόλης τους. Και σήμερα το μνημείο της βρίσκεται στην Ακρόπολη της Αρχαίας Τεγέας.
Ο καθημερινός περίπατος στον Περίφημο Ναό της ΑΛΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ μας
ταξιδεύει στο νησί της Πάρου, με ξεναγό το μεγάλο αρχιτέκτονα και γλύπτη ΣΚΟΠΑ. Η ίδια μορφή μαζί με το καλοδουλεμένο παριανό μάρμαρο διαχέεται και στους χώρους του Αρχαιολογικού Μουσείου Τεγέας, που στεγάζει με συγκίνηση και αγάπη τα σπαράγματα του Μεγάλου Ναού της Αλέας Αθηνάς.
Η Πάρος με την περίφημη ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗ της βρίσκεται στο μέσο
ενός άξονα που συνδέει την Παναγία της Τήνου με την Παναγία της Τεγέας (του 10ου αιώνος) που τα οικοδομικά υλικά της, οι δόμοι του Αρχαίου Θεάτρου Τεγέας, δένουν σαν αρχιτεκτονική ιδέα με τη Μεγάλη Εκκλησία της Πάρου. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΓΕΑΣ είναι η άλλη άκρη του μέτρου, ένα μικρό αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα με την πλαστικότητα της εξωτερικής μορφής.
Ελπίζουμε, και νομίζω ότι εκφράζω τα αισθήματα όλων μας, η Ιερά Μονή της
Λογγοβάρδας Πάρου να αποτελέσει την αρχή και τον πνευματικό πυρήνα μιας σύνθετης και προηγμένης μορφής σχέσεων της Μονής με την Τεγέα και την Αρκαδία, και του Δήμου Πάρου με το Δήμο Τεγέας, τους Τεγεάτες και τους Αρκάδες γενικότερα. Για τους οποίους η Τεγέα αποτελεί και εκφράζεται ως Ιστορική Πολιτιστική Μητρόπολη.
Τελειώνοντας εύχομαι ευόδωση των εργασιών της συνάντησης και μια
προωθημένη και αποδοτική συνεργασία όλων μας για τα θέματα που θίξαμε και θα προβάλουν οι εισηγητές και οι συμμέτοχοι σημερινοί ακροατές».
------------------------------
Η ευκαρία που δίνεται από το ΔΗΜΟ ΤΕΓΕΑΣ και η σύγχρονη ομολογία του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΡΟΥ για μια συνέχεια της εκδήλωσης, αποτελούν πραγματοποιήσιμους στόχους του «Μαθήματος της Παρασκευής» στο Πολεμικό Μουσείο των Αθηνών. Δεν είναι αρκετό να τονίζουμε εμείς και οι Παριανοί πως ο αρχηγός των Αρκάδων αποίκων της νήσου ΠΑΡΟΣ έδωσε το όνομά του στο όμορφο και πλούσιο αυτό νησί των Κυκλάδων. Μια απλή αναφορά στην Αρκαδία δε λέει και πολλά πράγματα.
Επιτακτικό χρέος του Δημάρχου Τεγέας και του Δημοτικού Συμβουλίου αποτελεί η προαγωγή πολιτιστικών σχέσεων με την προώθηση του Πολιτιστικού Εθελοντισμού. Ας πάρουμε και κάτι χρήσιμο από τον Ολυμπισμό και το Ολυμπιακό Κίνημα.
Καλό το θέμα των Γύφτων και των Τσιγγάνων στα «Προπύλαια» της Τεγέας. Αλλά ο ΔΗΜΟΣ ΤΕΓΕΑΣ να μη βρίσκει ή να μη θέλει να βρει ένα «Κομμάτι Γραφείου» (τσαντήρι) για το «ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ»! Αυτό είναι, που λένε, από τα άγγραφα. Και στο κάτω κάτω ο Σύνδεσμος Περιβάλλοντος υπηρετεί σκοπούς, καθήκοντα και υποχρεώσεις της Δημοτικής Αρχής.
Ξέρω (είναι έτοιμο από καιρό το κείμενο) πώς θα σχολίαζε το γεγονός ο μεγάλος λυρικός ποιητής Αρχίλοχος από την Πάρο. Αλλά ας το αφήσουμε για το προσεχές μέλλον, για να μην αλλάξουμε τον πανηγυρικό χαρακτήρα του σημερινού σημειώματος.
Γιατί, ομολογουμένως, ήταν μια καλή και παραγωγική συνάντηση. Και αρκετά νόστιμη, σαν την ταχινόσουπα; που προσέφερε σε λίγους τυχερούς ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής. Βλέπετε η εκδήλωση έπεφτε Παρασκευή. Και έπρεπε να κρατηθούν οι μοναχικοί κανόνες της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας. .
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
Κέρκυρα, 1η Ιανουαρίου 2010
Για Μαθητές και Καθηγητές
(Απόσπασμα Βιογραφικού)

Xαίρετε.
*****
Εγώ φεύγω,
παίρνοντας μαζί μου
τα οράματα της Παιδείας.

Και έχω την ευτυχία να δω
με τα ίδια μου τα μάτια
αυτόν που θα πάρει τη θέση μου
κουβαλώντας στις αποσκευές του
τα δικά του όνειρα.

Εσείς όμως,
αν δε μπορείτε να κοιτάξετε μακριά,
τουλάχιστον ονειρευτείτε.
Με αγάπη.
Χρήστος Ν. Ανθης

(Και για την αντιγραφή)
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας
Επίτ. Σχολικός Σύμβουλος
Αρκαδίας, Παξών και Κερκύρας.

Για την « Κυριακή της Παρασκευής!»,
των τριάκοντα Μαΐων και της μιάς Ανοιξης. Για την Κέρκυρα των «Καλών Καιρών!».

Το ΠΑΣΟΚ στο «ΒΑΛΤΕΤΣΙ» των Βρυξελλών.
Βαστάτε!…

Στην Ιστορία υπάρχει η ουσία των γεγονότων, που επαναλαμβάνεται. Που γίνεται κατανοητή ως μάθηση (ΜΑΘΗΜΑ) της ιστορίας. Γιατί έχουμε χρέος να βλέπουμε κάθε φορά τη νέα μορφή των μετασχηματισμένων γεγονότων. Που τα προσεγγίζουμε με το περίφημο τρίδυμο του διδακτικού κανόνα. Του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, του ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ και του ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ.
Γυρνώντας πίσω βλέπουμε πως στις μέρες μας αναβιώνει μια άλλη Συμμαχία, η ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ. Αλλά και το Χρέος μας, που είναι Χρέος αγώνα. Και μας ξαναφέρνει υποχρεωτικά στα «Ταμπούρια του Βαλτετσίου».
Ξαναδιαβάζουμε και πάλι το ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ, όπου έχουμε την ηρωική ανατροπή του Κολοκοτρώνη. Ο θνητός ήρωας δεν αποθεώνεταιι ανεβαίνοντας στον Αρκαδικό Όλυμπο (ΜΑΙΝΑΛΟ), αλλά κατεβαίνοντας στο θέατρο των αγώνων. Που παίρνουν τη μορφή ενός Παραδειγματικού Αξονα, πολύ έξω από τα γραμματικά και συντακτικά πλαίσια της Γραμματικής και του Συντακτικού.
Προσωπικά βίωνα την ημέρα των εγκαινίων (22-7-1992) τη νύχτα που συμβολίζει τη σκλαβιά («νύχτα αιώνων», του Κάλβου) και το απόλυτο Κακό καθώς «περνούσε αθόρυβα μέσα από πόρτες και παράθυρα». Αλλά τώρα πια δεν έχουν σημασία τα προσωπικά βιώματα του «Συντάκτη του Κειμένου» (επιδρομή-ΕΔΕ- των Ορδών του Μητσοτάκη). Η ουσία βρίσκεται στη «Λειτουργικότητα του Κειμένου». Όχι το «τι είναι» κάτι, η μικρή αφετηρία, αλλά «πώς λειτουργεί».ή μπορεί να λειτουργήσει.
Απομονώνουμε σαν παράδειγμα τρεις στίχους από το ποίημα «ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ». «Και εμείς στα ταμπούρια του Βαλτετσιού αντιμετωπίζουμε τις ορδές του Κεχαγιάμπεη, που επιτίθενται πια σε κάθε κατεύθυνση». Το Βαλτέτσι ξεπερνάει τα όρια του πραγματικού και γίνεται αιώνιο σύμβολο, γιατί οι ορδές δεν επιτίθενται «από κάθε» αλλά «προς κάθε κατεύθυνση»!
Δεν έχουμε ανάγκη από τους συμβολισμούς των Παγωμένων Ωκεανών και του Μεγάλου Καραβιού (ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ). Εμείς δίνουμε τη μάχη στο Ηρωικό Βαλτέτσι με τα δικά μας μέτρα.
Προσφέρουμε όμως ολόκληρο το «ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ» για τους Παπακωνσταντίνου, Ρέππα, Γκερέκου και λοιπούς «πατριώτες». Σαν προεισαγωγή για το νέο Υπουργικό Συμβούλιο, Σύνοδο κ.λ.π. Αλλά και για τους Μαθητές των Σχολείων μας, καθώς πλησιάζει η Εθνική Επέτειος του Μεγάλου Αγώνα.
ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ
(Η αποθέωση ενός θνητού)

Η νύχτα πέρασε αθόρυβα
από πόρτες και παράθυρα.
Ακούστηκαν αργά τα βήματα του Φύλακα
και ο κρότος από το κλείσιμο
της σιδερένιας καγκελόπορτας.

Ήταν το άνοιγμα της ιστορίας.

Ο αργός βηματισμός αραίωνε.
Έγινε καλπασμός αλόγου, που χάθηκε
στις Λαγκαδιές και τ' Αρκουδορέματα.

Ο αντίλαλος πια ήταν καθαρός.
«Βαστάτε! 'Έρχεται ο Κολοκοτρώνης».
Και ’μεις στα ταμπούρια του Βαλτετσιού
αντιμετωπίζουμε τις ορδές του Κεχαγιάμπεη
που επιτίθενται πια σε κάθε κατεύθυνση.

Ο χρόνος αυτού του διήμερου είναι αιώνιος.
Σαν τις Ημέρες της Δημιουργίας.
«Και είπεν ο Θεός...Ημέρα πρώτη.
Είπεν...Ημέρα δεύτερη».

Η ιστορία όμως πλάθεται στα δικά μας χέρια.
Το Λιμποβίσι δεν είναι τραγούδι.
Είναι Χρέος.
{Κυριακή βράδυ,26 Ιουλίου 1992}
Παναγιώτης Φ. Δαλαμάγκας.
Επ. Σχολικός Σύμβουλος
(http://arethusa.wordpress.com)